Της Γρηγορίας Βασιλείου
΄Ενα τραγούδι της Edith Piaf έπαιζε στο ραδιόφωνο. Το γνωστό La Vie en rose και ένα βιβλίο του Μπουσκάλια «Γεννημένοι να αγαπάμε» στο τραπέζι συνθέτουν το σκηνικό για να γεννηθεί μια ιδέα έξω από τα τετριμμένα. Μια ιδέα αγάπης που αντέχει στο χρόνο, μιας κοινής ζωής που ενώνεται με στίχους αγάπης που θυμίζουν κινηματογραφικές σκηνές και ερωτικά ποιήματα.
Πολλοί από εμάς μέσα σε ολάκερη πλάση βλέπουμε την αγάπη σαν πολυθρόνα. Αυτό σημαίνει ότι δημιουργούμε μια σταθερή, άνετη βάση για τα συναισθήματά μας και απολαμβάνουμε την ασφάλεια που μας παρέχουν τα όρια που θέτουμε στη σχέση με τον εαυτό μας καθώς και με τους άλλους ανθρώπους.
Δεν πηγαίνουμε στην αγάπη αλλά περιμένουμε η αγάπη να μας χτυπήσει την πόρτα διά μαγείας. Εγκλωβιζόμαστε στις φαντασιώσεις και σε παραμυθένιες καταστάσεις, που τις γαλουχήσαμε από τη στιγμή της γέννησής μας μέχρι τα βαθιά γεράματα μέσα από μυθιστορήματα, ταινίες και τηλεόραση. Και ανεβαίνουμε στην πολυθρόνα μας και ικανοποιημένοι ως παθητικοί παρατηρητές δεν γευόμαστε την αγάπη στην πραγματική της διάσταση αλλά στη σφαίρα του ιδεατού. Γιατί φοβόμαστε τα συναισθήματά μας που έχουν απαιτήσεις από εμάς και μπορεί να βγουν εκτός ελέγχου.
Η αγάπη όμως δεν ευδοκιμεί σε τέτοιο περιβάλλον. Οι αυθεντικοί εραστές δεν επιδιώκουν να συμβιβαστούν στην αγάπη, επιδιώκουν να την κάνουν τέχνη. Κατέχουν πλήρη επίγνωση ότι αυτό απαιτεί συνεχή καλλιέργεια των αισθήσεων, εγρήγορση και διορατικότητα για να μπορέσουν να ανταποκριθούν στο ρίσκο της αγάπης.
Η αγάπη είναι ένα τσίρκο που περιμένει την καλλιτεχνική μας έκφραση. Και στα τσίρκα η διασκέδαση, το παιχνίδι και η προσπάθεια παραμένει ανεξάντλητη και ατελείωτη. Θα την παρομοιάζαμε ως καναβάτσο που δίνει στραπάτσα και χαρές και από την άλλη παρέχει δύναμη και αδυναμία.
Η αγάπη θέλει κόπο και ωρίμανση. Αποζητά να εργαστεί με πείσμα και θάρρος. Θα λέγαμε για εκείνους που τόλμησαν να πουν ναι στην πρόκληση της αγάπης και άδραξαν την ευκαιρία της οποίας η πορεία δεν ολοκληρώνεται ποτέ, διότι πρόκειται για ένα έργο εν ενεργεία και εν εξελίξει στο χρόνο. Αλλά έτσι συνήθως συμβαίνει με όλες τις δημιουργικές προσπάθειες, όταν μοχθούμε για το όνειρό μας τότε αυτό αποκτά μεγαλύτερο εύρος και κλίμακα.
Εν τέλει μέσα από αυτό, η αντίληψή μας οξύνεται και η όλη διαδικασία μας προκαλεί τόση ικανοποίηση που πλέον όλο και λιγότερο ενδιαφερόμαστε για τις κριτικές που πρόκειται να δεχτεί είτε το έργο είτε η προσπάθεια για την ολοκλήρωσή του. Είναι η θεραπεία της ψυχής, του νου και του σώματος του ανθρώπου, είναι το «σπάνιο» ελιξίριο της ζωής.
Συνεπώς βρίσκοντας την αγάπη, είστε έτοιμοι να δημιουργήσετε σχέση. Μην ξεχνάτε πως όταν καλλιεργήσετε την αγάπη μέσα σας θα την βρείτε κάπου εκεί έξω για να περάσετε το υπόλοιπο της ζωής σας μαζί. Για να περάσετε το κατώφλι του «συνάψετε σχέση» που θα σας ενώσουν με χαρές και δυσκολίες με σκοπό να δημιουργήσετε από κοινού την τέχνη της αγάπης σας, την τέχνη της σχέσης σας που όμοια της δεν θα υπάρχει. Μια ζωή με αγάπη δεν είναι ποτέ βαρετή, μια σχέση αγάπης δεν είναι ποτέ ανιαρή.
Η αγάπη είναι η αρχή της ύπαρξης και το μόνο τέλος της, γεννηθήκαμε για να αγαπάμε, μας μένει να μάθουμε πώς αγαπάμε.
Πηγή:https://www.omorfizoi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.