''ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΑΕΡΟΠΕΙΡΑΤΙΕΣ, (ΑΝΤΙ) ΘΕΣΕΙΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΩΝ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΩΝ!

"Το Τρίτο Κύμα της Τρομοκρατίας και οι αεροπειρατίες "/ (Καθηγητής Rapoport/ 2006)... Βλέπετε όμως..."στην ... ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΗ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑ/ "ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΗ Μικρο- ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑ"

Των εγκληματολόγων : ΚΥΡΙΑΚΑΚΗ Σπ.- ΣΒΟΥΡΔΑΚΟΥ Δεσπ. - ΚΟΛΑΪΤΗ Νικ.

Σε συμβουλευτική αλληλεπίδραση με: Ομότιμο Καθηγητή, Ποινικού Δικαίου και Εγκληματολογίας, Δρα Αντώνη Μαγγανά. 

Τίτλος: <<"Βλέπετε όμως..." (προαναφερόμενο έργο, στο "Τμήμα" για Τρομοκρατία & Megaterrorism κατά Αεροπορικών "στόχων", παγκοσμίως>>)

Του Σπύρου Κυριακάκη, εγκληματολόγου, Short Time expert, συγγραφέα.

Ο όρος "Βλ. όμως...", είναι ακαδημαϊκή ένδειξη, σε υποσημείωση τεκμηρίωσης και αμέσως μετά από αυτήν, επισημαίνοντας στον αναγνώστη ότι, ακολουθεί και διαφορετική αντίθετη θέση (αντίθεση), στην οποία κάποιος/κάποιοι, έχουν καταλήξει, επίσης, τεκμηριωμένα. Ελατήρια αιτία, για την "αντίθεση", που κατατίθεται με το παρόν, αποτέλεσε, η " θέση", σε ένα από τα τέσσερα κύρια "σημεία" έρευνας, ομάδας του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας.
Το εν λόγω σημείο, (ενότητα), εμφανίζει με τρόπο, που θα μπορούσε να ονομαστεί μαθηματικός, "κοινό τόπο", με ανάλογο "Τμήμα", της δικής μας, εργασίας, αφού αναφερόμαστε σε ίδιο πεδίο. Δηλαδή σε τρομοκρατικές πράξεις, κατά της αεροπορίας. Η Καλιφόρνια βέβαια, εστιάζεται μόνο σε ένα έγκλημα και από συγκεκριμένο "χώρο προέλευσης δραστών". Αναφέρεται δηλαδή και αποκλειστικά στις αεροπειρατίες, αλλά το παρουσιάζει, πέραν από κάθε αμφιβολία, ως τον κατ' εξοχήν χαρακτηριστικό, τρόπο ενέργειας (Modus Operandi) του λεγόμενου "τρίτου κύματος", του τρομοκρατικού, φαινομένου, σύμφωνα με την κατάταξη, κατά "κύματα", του γνωστότατου Καθηγητή David Rapoport.

Ο κ.  Σπύρος Κυριακάκης

Στη διαλεκτική αυτή, θα προηγηθεί βέβαια, η ανωτέρω, διατυπωμένη θέση και αναγκαστικά, τα εν είδει κραδασμών, συνελκόμενα "παράγωγα". Θα ακολουθήσει η αντίθεση η δική μας, πάλι με μαθηματικό τρόπο (στατιστικά). Συνακόλουθα η διαλεκτική διαδικασία, (Dialectic- τέχνη), μπορεί να οδηγήσει, στην αλήθεια, μέσω της σύγκρουσης, αντίθετων απόψεων (βλ.σχετ. τα Πλατωνικά Έργα). Με αυτόν τον τρόπο, δημιουργείται "σύνθεση", νέων θέσεων, που πολύ πιθανά, θα σχηματίσουν, "απάτητο έδαφος", γόνιμο, προς πρωτοποριακή, επιστημονική έρευνα και συμπεράσματα. 

Θέση (ιστορικό). Ο τιμώμενος από όλους μας, Καθηγητής David C. Rapoport, από τους ιδρυτές των λεγόμενων "σπουδών για την τρομοκρατία" (Τμήμα, Πολιτικής Επιστήμης, Πανεπιστημίου Καλιφόρνιας), δημοσίευσε, το 2006, το έργο " The Four Waves of Rebel Terror and September 11th" / εκδ. Taylor & Francis, 2006. 

Πολύ συνοπτικά, στο έργο, διακρίνονται "Τέσσερα κύματα τρομοκρατίας", με αναφορά της κυρίαρχης μεθοδικότητας, του καθενός, των κυμάτων αναφερομένων ανά εποχή και σε χρονική εξέλιξη, μέχρι σήμερα, ως ακολούθως: 

"Αναρχισμός". "Εκδηλώθηκε με συστηματικές δολοφονίες". 

"Αντί Αποικιακό «κύμα»". Κυριάρχησε η δράση " των αντάρτικων πόλεων και υπαίθρου, όπως στην Αλγερία για παράδειγμα, από το FLN, 1957-1961..."

"Το «κύμα» της νέας επαναστατικής αριστεράς". Σύμφωνα με τον Καθηγητή Rapoport, χαρακτηριστικό του συγκεκριμένου κύματος, ήταν η διενέργεια αεροπειρατειών. 

"Το «κύμα» των εξτρεμιστικών τάσεων, με δικαιολογητική βάση τις θρησκευτικές αντιλήψεις". (Islamic Jihad, από οργανώσεις όπως η Al Qaeda κ.α). Μέθοδος ενέργειας, οι βομβιστές αυτοκτονίας.

Τέλος θέτει ένα προβληματισμό, για το " ερχόμενο πέμπτο κύμα".

Τα συνελκόμενα "παράγωγα". Το έργο έτυχε τεράστιας υποδοχής, όπως αρμόζει σε ένα εξαιρετικό επιστημονικό, επίτευγμα. Και είναι εξαιρετικό, πέραν πάσης αμφιβολίας. Εγινε σημείο αναφοράς, κύρια με τη διερώτηση, για το μέλλον. Άλλωστε και εμείς αναφερόμαστε σε αυτό, δια του παρόντος πλην όμως για διαφορετικό "σημείο" του. Η διερώτηση, ως προς την ταυτότητα, του επόμενου "κύματος",  αποτέλεσε την ελατήρια αιτία, για "κύμα" ερευνών, κύρια από Πανεπιστήμια. Διεξήχθησαν πολλές και ειδικές έρευνες. Όλοι οι επιστήμονες και οι ειδικοί, ξεκίνησαν σύντονες προσπάθειες, να περιχαρακώσουν, το "νέο χώρο", με αντικειμενικό σκοπό, την πρώτη κατοχύρωση τεκμηριωμένης άποψης και συνεπώς να πετύχουν, τη διεθνή "αβανγκάρντια".  Οι σχετικές δημοσιεύσεις, ως θέσεις, άρθρα, περιλήψεις ερευνών κλπ και για τα αμέσως επόμενα χρόνια, ξεπέρασαν το εκατομμύριο κατά έτος ενώ υπολογίζονται ότι το ίδιο διάστημα, δημοσιεύονταν, σε όλον τον κόσμο, άνω των 15 χιλιάδων, πανεπιστημιακών διατριβών και βιβλίων, σχετικών, με την "τρομοκρατία". Στο βασικό έργο (Καλιφόρνιας), όμως, υπήρχε ένα συμπέρασμα, διατυπωμένο, με τέτοιο τρόπο, που το ερωτηματικό, που δημιουργούσε, προσπεράστηκε. Αφορούσε την διατύπωση συμπεράσματος, με προσέγγιση grosso modo, ή με το "μοντέλο, βιαστικής αποκρυστάλλωσης", σε σημαντική ενοτητα της έρευνας. Κατά αλήθεια λογική, θα είχε επισημανθεί από τόσους αξιόλογους ερευνητές αλλά... δεν "αγγίχτηκε" . Προφανώς, είτε διότι προείχε ο προσδιορισμός, του τύπου, του μελλοντικού, "καινούργιου κύματος τρομοκρατίας" είτε σύμφωνα με γνώμη, ευθύνης του συγγραφέα του παρόντος, το "προσπέρασμα" και η αποκρυστάλλωση, βόλευαν και βολεύουν, τις ενοχοποιήσεις, "politically". Ακολούθησε , όπως προαναφέρθηκε, ένας "αγώνας δρόμου" επιστημόνων και ειδικών, για την τεκμηριωμένη ταυτοποίηση και την απτή αποτύπωση του "ante portas" κύματος, το οποίο θα μπορούσε να εμφανιστεί ακόμη και παράλληλα, με το τέταρτο και όχι να αποτελέσει, επόμενο επίπεδο. Η όποια σχεδιαζόμενη προσπάθεια επαλήθευσης, συμπερασμάτων, "μπήκε" σε δεύτερη μοίρα. 

Όσον αφορά τις θέσεις, που υποστηρίχθηκαν, αρκετές είναι αντικρουόμενες. Άλλες πάλι, αφορούν επανα- ανακάλυψη ή επανα-κατασκευή, παλαιών θέσεων ή ακόμη και γνωμών/ απόψεων. Οι διαφορές τους, μεγάλες. Ένας κύριος λόγος, είναι το ότι, στην έρευνα υπεισέρχεται πάντοτε το υποκειμενικό στοιχείο και πάντα υπάρχει το δίπολο της σύγκρουσης υποκειμενικού-αντικειμενικού, με αρκετές φορές να επικρατεί το πρώτο.

Η κα Δέσποινα Σβουρδάκου

Από τις διατυπωμένες θέσεις, διαπιστώθηκε μία αντίθεση των επιστημόνων και των ειδικών. Μία από τις πλέον αξιόλογες μελέτες, η οποία αποτελεί συγκερασμό πολλών θέσεων και απόψεων, αποτελεί το έργο του πανεπιστημιακού  Jeffrey Kaplan, με τίτλο "Το πέμπτο κύμα της τρομοκρατίας: Μία θεωρία, ένας γρίφος και ένα δίλημμα" ("Terrorism’s Fifth Wave: A theory, a conundrum and a dilemma"/, "Perspectives on Terrorism", τ.2ος ,2008). Ο κ. Kaplan, ξεκινά με την απλή παρατήρηση ότι "τα τέσσερα κύματα της τρομοκρατίας", αφορούν τη διεθνή τρομοκρατία. Δηλαδή (εξηγεί), την εικόνα της τρομοκρατίας, όπως παρουσιάζεται διεθνώς. Επισημαίνει επίσης ότι, αυτή δεν περιλαμβάνει ομάδες δημιουργημένες από "ξένους πάτρονες" ούτε ομάδες στις οποίες έχουν εμπλακεί άτομα που επηρεάστηκαν, από ξένες κουλτούρες ή εκπαιδεύσεις. (Στα σημεία αυτά, διατηρούμε μία επιφύλαξη επειδή έρχονται σε αντίθεση με καθιερωμένο ορισμό, που έχει δοκιμαστεί θεωρητικά και λογικά και μάλιστα είναι έργο των ΗΠΑ, Νόμος περί "Κώδικα Η.Π.Α"./Τμήμα 2656, άρθρο22).

Βασικός πυρήνας/έννοια της μελέτης, του κ. Kaplan, είναι η επαναφορά παλαιών καταστάσεων αλλά με διευρυμένη έννοια. Χρησιμοποίησε για τοσ σκοπό αυτόν ένα σύνθετο όρο τον "zeitgeist" (Από τη γερμανική γλώσσα, όπου "zeit"=χρόνος & "geist"=πνεύμα). Συνεπώς, το "πέμπτο κύμα, της μοντέρνας τομοκρατίας" (όπως τη χαρακτηρίζει), θα αποτελεί την κατά τόπους μίμηση "του πνεύματος" άλλων "εποχών" και όπως προκύπτει από τις μελέτες περιπτώσεων, που αναπτύσσει, θα πρόσθετα και διαφορετικών χωρών. Αναφέρει λοιπόν, ο κ. Kaplan, ότι το νέο (5ο κύμα), θα παρουσιάσει στοιχεία όπως : ριζοσπαστισμό, εκκίνηση από ασταθείς περιοχές (τις χαρακτηρίζει "άγριες") και θα αναφέρεται σε <<ριζοσπαστικές ιδέες, αγνότητα, οικολογική προστασία, τριβές, έκφραση αλληλεγγύης σε εσωτερικές συγκρούσεις , προβολή ουτοπιστικών θεμάτων...>>. 

Αντίθεση (δική μας). Με όργανο ισορροπίας, τον "αφορισμό" του Αριστοτέλη, για τους ορισμούς και την ακριβολογία, (Λογικά/Όργανον) και σε συνδυασμό με την ιστορική φαινομενολογία της τρομοκρατίας, έχει πραγματοποιηθεί ιστορική αλλά και "μαθηματική" συνδυαστική έρευνα, των πεπερασμένων αλλά και μη, στοιχείων, τα οποία όμως είναι, μετρήσιμα και διακριτά, σύμφωνα και με την "ελαύνουσα αρχή", "Έργου δε παντός άρχηται καλώς…" (Σοφοκλής). Παρατίθενται, λοιπόν τα όσα αφορούν, στα της αντίθεσής μας, σε δύο μέρη, όσο πιο περιληπτικά, θα μπορούσε να γίνει, (παραλείποντας ακόμη και θέματα μεθοδολογικά), προκειμένου να μη παραβιασθεί ο χορηγούμενος, από το περιοδικό ή άλλο μέσον, "χώρος". Ενδεικτικές πηγές μας: "Terrorist Group Profiles" , "Patterns of Global Terrorism", "Country Reports on Terrorism".

Ως πρώτo μέρος, της αντίθεσης "προσβάλλεται" η πρωταρχική θέση (Καθηγητή Rapoport), ένταξης δηλαδή των αγώνων ανεξαρτησίας λαών, "σε λίστα κυμάτων τρομοκρατίας" , ως "δεύτερο κύμα τρομοκρατίας". (Άποψη Κλέμενς φον Μέτερνιχ, πολιτικής "Ιεράς Συμμαχίας" κ.α. μέχρι σήμερα, για να μη παραβιάσουμε τα όρια της"καθ' ύλην αρμοδιότητας" των πολιτικών επιστημόνων και των διεθνολόγων). 

Η δεύτερη (κύρια) αντίθεση, δεύτερο μέρος, αφορά στο λεγόμενο "τρίτο κύμα" της "νέας επαναστατικής αριστεράς, που εκδηλώθηκε με αεροπειρατείες". Προσέξτε!!! Δεν αναφέρει κατά αερογραμμών , μέσων και υποδομών/ εγκαταστάσεων, αεροπορική αποστολή εκρηκτικών φακέλων (φάκελοι- βόμβες ) κ.α. ή άλλα κριτήρια ως εκ της φύσης των στόχων ή αν θέλετε και σκοπών, μέσων, μεθοδικοτήτων κλπαλλά μόνο για καταλήψεις αεροσκαφών (Σύμβαση Χάγης/1970). Αν ενδιέφεραν τα εγκλήματα κατά της Πολιτικής ή Άλλης αεροπορίας, θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως " τρίτο κύμα, που εκδηλώθηκε με τρομοκρατικές ενέργειες κατά της πολιτικής αεροπορίας" και όχι με πολιτικό χαρακτηρισμό("κύμα νέας επαναστατικής αριστεράς"). Σε μία αναδρομή στα αρχεία για τις τρομοκρατικές ενέργειες κατά αεροσκαφών, στις ενδεικτικές πηγές, που αναφέρθηκαν ανωτέρω, διαπιστώνονται τα εξής: 

Σε όλα τα χρονικά, από τη χρήση ακόμα του αεροσκάφους για σκοπούς του κατόχου και πριν περάσουμε, στις αερομεταφορές και μέχρι το τέλος του 2017, έχουν γίνει 151, περιστατικά αεροπειρατιών, σε όλον τον πλανήτη και ...σε όλους... τους αιθέρες. Το πρώτο 15 Μαΐου, 1928, σε μικρό αεροπλάνο, στο Ντιτρόϊτ. Δράστης ο Κλάρενς Φραντσέτ. Όπλο ένα ...σφυρί!!!. Η επίθεση εκδηλώθηκε στα 2800 πόδια, πάνω από την πόλη.Αποτέλεσμα συντριβή αεροσκάφους και πιλότος (Χάρι Άντερσον) και αεροπειρατής, στο νοσοκομείο, με σοβαρά τραύματα. Λόγοι: Ιδιωτικοί. (Το περιστατικό αναφέρθηκε για ιστορικούς λόγους). Η προσλαμβανόμενη εικόνα από τον κόσμο, λόγω ενός-δύο περιστατικών, (εποχή της δεκαετίας, τέλη '60 έως τέλη ΄70) διαμόρφωσε και την αντίληψη ότι, ένοπλοι βραχίονες οργανώσεων τις επαναστατικής αριστεράς στην Ευρώπη, αλληλέγγυες στον αγώνα των Παλαιστινίων, στρέφονταν κατά Ισραηλινών στόχων . Ως εκ τούτου, όποτε ακουγόταν αεροπειρατεία, το μυαλό όλων, πήγαινε σε "παλαιστίνιους" και "ακροαριστερούς" ως θύτες και σε Ισραηλινούς, ως θύματα . Από τις υπόλοιπες λοιπόν, 150 καταλήψεις αεροσκαφών, αναφέρεται και για λόγους διευκρινιστικούς και ιστορικούς, ότι η πρώτη αεροπειρατεία κατά αεροσκάφους της ισραηλινής " EL AL" , εκδηλώθηκε από ενόπλους, του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης- Γενική Διοίκηση, του Αχμέντ Τζιμπρίλ (P.F.L.P.-General Command ). Όμως!!! Δεν πρόκειται για οργάνωση της νέας επαναστατικής αριστεράς αλλά για οργάνωση εθνικιστική και απελευθερωτική. Εξακολουθεί δε να υφίσταται και να δραστηριοποιείται, στα σύνορα Λιβάνου-Συρίας, μαζί με τη "Fatah al Intifada" .

Ο κ. Νίκος Κολαΐτης

Ενέργειες αεροπειρατείας, από ένοπλα μέλη με ιδεολογία, που εκφραζόταν από οργανώσεις της νέας επαναστατικής αριστεράς σε όλον τον κόσμο, έγιναν μόνο τρείς και "μισή" (3,5)! (Grosso Modo τακτική και εμείς) και με τα "όρια λυγισμένα" !!!!!!!!!

Η πρώτη, έγινε από μέλη της Οργάνωσης " Ιαπωνικός Ερυθρός Στρατός" (Japanes Red Army/JRA), στην πτήση 351, της ιαπωνικής JAL, σε εσωτερική πτήση, την 31 Μαρτίου, 1970.

Η δεύτερη, από δύο μέλη της δυτικογερμανικής τότε, οργάνωσης "Επαναστατικοί Πυρήνες", από κοινού δρώντα, με μέλη του κλάδου εξωτερικών επιχειρήσεων του "Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης". Την 3 Ιουλίου 1976, πτήση 139, εξαναγκάζουν αεροσκάφος της Air France, που πετούσε πάνω από την Κόρινθο, κατά την πτήση Τελ Αβίβ-Παρίσι, να προσγειωθεί στο αεροδρόμιο Έντεμπε, στην Καμπάλα, της Ουγκάντα. Τέσσερις επιβάτες σκοτώθηκαν. Ισραηλινοί κομάντος, πραγματοποίησαν επιτυχή επιχείρηση διάσωσης. 

Η τρίτη ήταν πάλι, αεροπειρατεία, αεροσκάφους των Ιαπωνικών Αερογραμμών, (JAL) με δράστες (πάλι) μέλη της οργάνωσης " Ιαπωνικός Ερυθρός Στρατός", τον Σεπτέμβριο του 1977 (28 Σεπτεμβρίου, πτήση 472). Το αεροσκάφος οδηγήθηκε στο Μπαγκλαντές. Τα αιτήματα των τρομοκρατών έγιναν δεκτά από την Ιαπωνική κυβέρνηση, προκειμένου να αποφύγουν ανατίναξη του αεροσκάφους μαζί με τους 159 επιβαίνοντες. Τούτο διότι ανατίναξη αεροσκάφους, κενού όμως ή μάλλον κενών, είχε ξανασυμβεί. Τον Σεπτέμβριο του 1969. Από μέλη του κλάδου εξωτερικών επιχειρήσεων του "Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης". Απήχθηκαν τρία αεροσκάφη, την ίδια ημέρα και αφού εκκενώθηκαν, ανατινάχθηκαν μπροστά στις κάμερες των κνηματογραφικών και τηλεοπτικών συνεργείων. 

Η "μισή", (χαριτολογώντας), ενέργεια, αποτελεί η λεγόμενη ενέργεια αλληλεγγύης, του PFLP (Popular Front for Liberation of Palestine). Αναφέρεται λοιπόν, ως τέτοια, η αεροπειρατεία από μέλη του βραχίονα εξωτερικών επιχειρήσεων του PFLP, ως πράξη επαναστατικής αλληλεγγύης, προς την οργάνωση της νέας επαναστατικής αριστεράς της Δυτικογερμανικής(τότε) "Φράξια Κόκκινος Στρατός" (RAF), τον Οκτώβριο του 1977. Μέλη του "Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης/PFLP", πραγματοποίησαν αεροπειρατεία σε αεροσκάφος της Lufthansa (13 Οκτωβρίου, πτήση 181), από Πάλμα ντι Μαγιόρκα, προς Φρανκφούρτη. Το αεροσκάφος οδηγήθηκε βίαια, στο Μογκαντίσου της Σομαλίας. Η ενέργεια αυτή, έγινε προς "υποστήριξη"/" διεθνιστική αλληλεγγύη" (όπως προείπαμε) της απαγωγής του μεγαλοεπιχειρηματία Χανς- Μάρτιν Σλέγιερ, από την οργάνωση της νέας επαναστατικής αριστεράς "Φράξια Κόκκινος Στρατός" (RAF), τον ίδιο μήνα και έτος. Γερμανοί κομάντος απελευθέρωσαν του ομήρους, με αστραπιαία επιχείρηση, στο Μογκαντίσου, σκοτώνοντας τρείς αεροπειρατές και συλλαμβάνοντας τον τέταρτο. Μετά από το γεγονός αυτό, η RAF δολοφόνησε τον όμηρο. 

Δεν υπήρξε άλλο περιστατικό αεροπειρατείας, από οποιαδήποτε άλλη ένοπλη ομάδα, του "χώρου" της νέας επαναστατικής αριστεράς, σε όλον τον κόσμο. Το κριτήριο της  αεροπειρατείας δεν χαρακτηρίζει λοιπόν, τη μέθοδο δράσης των οργανώσεων του "τρίτου κύματος", ούτε φυσικά ο πολιτικός χαρακτήρας, του "κύματος" , όπως προβλήθηκε. H σύνθεση, θα μπορούσε να κατευθύνει, προς άλλοεγγυρότερο κριτήριο χαρακτηρισμού. 

Η δεκαετία του '70, ήταν η πλουσιότερη σε αεροπειρατείες. 50 ενέργειες ή το ένα τρίτο (1/3) του συνόλου των παγκόσμιων, περιστατικών. Τα λοπά 2/3, (των περιστατικών),  αφορούσαν τις ενέργειες, απελευθερωτικών κινημάτων, κινημάτων δικδίκησης εξουσίας π.χ. "FARC" (Revolutionary Armed Forces of Colombia), αποσχιστικών κινημάτων, εθνικιστικών οργανώσεων, δραστών εγκλημάτων κοινού ποινικού, υποκινούμενων από προσωπικούς λόγους , ετρεμιστικού ισλαμισμού (11η Σεπτεμβρίου 2001/ αεροπειρατείες σε τέσσερα αεροσκάφη, εμπλοκή 19 αεροπειρατών με αποτέλεσμα την καταστροφή των δίδυμων πύργων, 2996 νεκρούς και 6000 τραυματίες). Επίσης τη δράση άλλων ομάδων κατά αεροπορικών στόχων ακόμη και από βλακεία. 
Για όλα αυτά, όμως,όπως και για τις θέσεις μας, για το "δεύτερο κύμα" και τη θέση Kaplan, περί "zeitgeist", θα επανέλθουμε, με νεώτερο, συνεχίζοντας τη διαλεκτική μας.