ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ Ή ΠΟΛΙΤΙΚΗ!

Άρθρο του Δημήτρη Αγγελόπουλου*

Η σημερινή κατάσταση δείχνει τόσο αδιέξοδη γιατί η επικοινωνία έχει κυριαρχήσει πάνω στην πολιτική. Οι πολιτικοί συνυπολογίζουν περισσότερο το κέρδος ή το κόστος κάθε πολιτικής παρά την αναγκαιότητα της. Αναγκαίες πολιτικές που θα έλυναν προβλήματα αποφεύγονται για να μην δυσαρεστήσουν κομματικούς φίλους. Αντί να πείσουν τον λαό για την αναγκαιότητα συγκεκριμένων – δυσάρεστων μέτρων, προτιμούν να εφαρμόσουν χειρότερα, αρκεί να τα περάσουν σταδιακά ή στο μέλλον. 
Η διατήρηση της εκλογικής βάσης δείχνει σημαντικότερη από την επίλυση του προβλήματος. Όλο και περισσότερα νομοσχέδια ψηφίζονται με την διαδικασία του κατεπείγοντος, χωρίς προβολή και διάλογο, με την κοινή γνώμη επικοινωνιακά αποπροσανατολισμένη σε άλλα γεγονότα. Απαξιώνονται θεσμοί και πολίτες.

Οι πολιτικοί επενδύουν επικοινωνιακά, περισσότερο στα λάθη των αντιπάλων τους, παρά στην δική τους ικανότητα επειδή αδυνατούν να διαμορφώσουν και να υπερασπιστούν συγκεκριμένο όραμα και σχέδιο. Κατηγορούν τους πολιτικούς τους αντιπάλους, γιατί αδυνατούν να πείσουν ότι οι δικές τους πολιτικές είναι ορθές, ολοκληρωμένες και συμπληρώνουν ένα γενικότερο σχέδιο. Χρησιμοποιούν επικοινωνιακά το συναίσθημα και αδυνατούν να προσεγγίσουν με την λογική τους πολίτες. Η στρατηγική του «ώριμου φρούτου» έχει αντικαταστήσει την χαρισματική πολιτική που θα αψηφούσε το κόστος, θα έπειθε και θα προωθούσε τις απαραίτητες αλλαγές. 

Ο ρόλος της πολιτικής είναι πολύ σημαντικότερος από αυτόν της επικοινωνίας, ενώ η δεύτερη πρέπει να λειτουργεί συμπληρωματικά και όχι να καθοδηγεί την πρώτη. Η πολιτική προϋποθέτει όραμα, και σχέδιο υλοποίησης. Πάνω από όλα προϋποθέτει διάθεση για αλλαγές και συγκρούσεις. Ρεαλισμό και ικανότητες. Το όραμα δεν είναι μια γενική και αόριστη ελπίδα. Το όραμα σου δείχνει πως θα είναι ο τόπος σου αφού γίνουν οι απαραίτητες αλλαγές. Το όραμα δεν δίνεται. Συντίθεται με παραγωγικό διάλογο και διαφωνίες. Με ηγέτες και στελέχη. Με ενεργούς πολίτες που έχουν ανεξάρτητη σκέψη και κρίνουν οράματα, ιδεολογίες και πολιτικούς, σε όλη τους την διαδρομή. Tο όραμα υλοποιείται με οργανωμένο σχέδιο, με στρατηγική και τακτικές. Πάνω από όλα υλοποιείται όταν έχεις δυνατούς θεσμούς και κανόνες που εξασφαλίζουν την αξιοκρατία, τη διαφάνεια και τη συμμετοχή. 

Η οικονομική κρίση που αντιμετωπίζουμε έχει βαθιά πολιτικά χαρακτηριστικά και πολλά επικοινωνιακά “successstories”. Κανένα πολιτικό όραμα δεν περιγράφει την μετά κρίση εποχή, ενώ δεν υπάρχει κανένα οργανωμένο σχέδιο. Άλλωστε στα σημαντικότερα προβλήματα της εποχής μας που είναι και αλληλένδετα (Δημογραφικό- Ασφαλιστικό), κανείς δεν ψάχνει για πραγματική λύση. Είτε δεν τα αγγίζουν καθόλου, είτε προσπαθούν με ημίμετρα να πετάξουν το μπαλάκι στον επόμενο. 

Το ίδιο γίνεται και με την δημόσια διοίκηση και την παιδεία, δύο τομείς που χρειάζονται άμεσες μεταρρυθμίσεις για να μετατραπούν σε μοχλούς ανάπτυξης της οικονομίας μας. Ζούμε σε μία άκρως ψηφιακή εποχή. Επιβάλλεται να προσαρμοστούμε ΆΜΕΣΑ στις ανάγκες της. Ένα ψηφιακό δημόσιο θα αποβάλει παθογένειες χρόνων και θα σταματήσει να αποτελεί τροχοπέδη έλξης επενδύσεων.

Σημαντικότατος και πολλαπλός ο ρόλος της Παιδείας. Εκπαιδευτικός, κοινωνικός, οικονομικός, τουριστικός. Ρόλος μπολιάσματος ιδεών, πολιτικής, ιστορίας και πολιτισμού. Η τριτοβάθμια εκπαίδευση μπορεί να γίνει το βασικότερο όχημα ανάπτυξης, αρκεί να γίνουν τα αυτονόητα. Πρέπει να σταματήσουμε να στρουθοκαμηλίζουμε. Αναβάθμιση των δημόσιων πανεπιστημίων, τα οποία θα πρέπει να λειτουργούν ως άσυλο ιδεών και όχι ως άσυλο παραβατικότητας. Έλεγχος στο αυτοδιοίκητο των πανεπιστημίων. Ισότιμη αναγνώρισή ιδιωτικών πανεπιστημίων υπό σοβαρούς όρους και προϋποθέσεις. Προσέλκυση αναγνωρισμένων ευρωπαϊκών και αμερικάνικων πανεπιστημίων, ώστε να ανοίξουν πραγματικά παραρτήματα τους σε επαρχιακές πόλεις και νησιά της Ελλάδος. Με το Ηνωμένο Βασίλειο εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης η Ελλάδα θα μπορούσε να εξελιχθεί στον κύριο εκπαιδευτικό προορισμό της Ευρώπης. 

Τα τελευταία χρόνια πληθαίνουν οι φωνές που μιλούν για την ανάγκη σύναψης ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου. Το πρώτο και σημαντικότερο βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση είναι να γίνουν ανταποδοτικοί οι φόροι που πληρώνουν οι πολίτες. Δωρεάν και ποιοτική Υγεία και Παιδεία. Ασφάλεια. Βοήθεια στους αδυνάτους με κοινωνικές δομές και με εργασιακές ευκαιρίες, και όχι με φιλοδωρήματα. Μέχρι να γίνουν αυτά, ό,τι άλλο ακούγεται είναι απλά για λαϊκή κατανάλωση.

Κλείνοντας, δύο λόγια για την Κεντροαριστερά. Με διορισμό συνέδρων δεν υπάρχει Κίνημα Αλλαγής, παρά μόνο Κόμμα συντήρησης και εσωστρέφειας. Κάποιοι παρουσιάζουν την ισχνή αύξηση των δημοσκοπικών αποτιμήσεων του Κινήματος Αλλαγής ως επιτυχία προσπαθώντας να διαχειριστούν επικοινωνιακά το επόμενο εκλογικό αποτέλεσμα. Είναι λάθος η κεντροαριστερά να επικεντρώνεται σε νούμερα. 

Στόχος θα έπρεπε να είναι η δημιουργία ενός πολιτικού κινήματος που θα εκφράσει την ελληνική κοινωνία, θα δώσει πραγματικές πολιτικές λύσεις στα προβλήματα που βιώνουμε και ένα υλοποιήσιμο όραμα για την επόμενη ημέρα. Αυτό όμως μπορεί να γίνει μόνο με αξιοκρατία, διαφάνεια, με θεσμούς και συμμετοχή. Συμμετοχή με ίσους όρους. Με διορισμούς και σημαδεμένες τράπουλες οι ικανοί δεν θα ασχοληθούν. Η κοινωνία, οι νέοι, θα του γυρίσουν την πλάτη. Θα είναι κρίμα την επόμενη ημέρα οι μόνες αλλαγές να εστιάζονται τελικά στο όνομα, στο ΑΦΜ, και στο χρέος. 

Εξακολουθώ να θεωρώ την αναγέννηση του συγκεκριμένου πολιτικού χώρου απαραίτητη προϋπόθεση για την αναγέννηση της χώρας. Δεν πρέπει όμως ποτέ να ξεχνάμε ότι ο ήλιος λάμπει σε καθαρό ουρανό, σε ουρανό χωρίς σύννεφα.

*Έχει σπουδάσει Marketing-Management στο Deree College και είναι κάτοχος Μεταπτυχιακού (Master) του Πανεπιστημίου George Washington της Αμερικής, με ειδικότητα στις προεκλογικές εκστρατείες