ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΒΑΒΟΥΡΑ...!

ΠΑΣΧΟΣ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗΣ

Κ​​άθε εχέφρων ΄Ελληνας θέλει την επίλυση του αχρείαστου «εθνικού μας θέματος», το οποίο οι πατριδολάτρες με το αζημίωτο βάφτισαν «σκοπιανό»· αλήθεια: αν το πρόβλημα είναι «σκοπιανό» και όχι «μακεδονικό», εμείς γιατί ανακατευόμαστε; Τραβάμε ζόρι και με την ονομασία της πόλης;
Έτσι, έπειτα από πολλά συλλαλητήρια στα οποία διατρανώναμε ότι «το όνομα (αλλά και τα παράγωγά του) είναι η ψυχή μας», καταλήξαμε στη λογική λύση της σύνθετης ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό, λύση που είχε προταθεί διά του «Πακέτου Πινέιρο» το 1992, αλλά εμείς υπερηφάνως είχαμε απορρίψει.

Τώρα, όπως δήλωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, «έχουν διαμορφωθεί κάποιες προϋποθέσεις έτσι ώστε να είμαστε αισιόδοξοι ότι θα μπορέσουμε να βρούμε μια κοινώς αποδεκτή λύση στο πλαίσιο της σύνθετης ονομασίας...» (Euronews 3.1.2017). Το «κάποιες προϋποθέσεις» του κ. Δημήτρη Τζανακόπουλου πρέπει να υπογραμμιστεί διότι έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι καταλήξαμε σε συμφωνία και απομένει η συναίνεση της αντιπολίτευσης για να τελειώσει ο άχρηστος βραχνάς της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Οι εν λόγω προϋποθέσεις είναι ότι οι ακατονόμαστοι γείτονες έβαλαν μυαλό και καταψήφισαν τους δικούς τους πατριδολάτρες με το αζημίωτο, δηλαδή τον Νίκολα Γκρούεφσκι και την παρέα του, οι οποίοι γέμισαν τη χώρα με αγάλματα και τη ρήμαξαν με τα οικονομικά τους σκάνδαλα.

Προς το παρόν, ξέρουμε όσα λέει ο υπουργός Εξωτερικών κ. Νίκος Κοτζιάς: «Θα υπάρξει –δεν έχει αρχίσει επί της ουσίας– διαπραγμάτευση ανάμεσα στους εκπροσώπους των δύο κρατών» (RealFM 2.1.2018). Επομένως, σε τι ακριβώς διαφωνεί ο κ. Πάνος Καμμένος και για ποιο πράγμα ζητείται η συναίνεση της αντιπολίτευσης; Για το αν θα ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις; Μα τέτοιες έκαναν όλες οι κυβερνήσεις, ακόμη κι εκείνη στην οποία ήταν υφυπουργός ο κ. Καμμένος και στήριζε στη Βουλή ο κ. Μητσοτάκης. Επιπλέον, μια κυβέρνηση χρειάζεται συναίνεση στα μεγάλα θέματα, αλλά επί των αποτελεσμάτων. Δεν ζητεί την άδεια της αντιπολίτευσης για να λύσει π.χ. τα προβλήματα των νοσοκομείων. Καταθέτει την πρότασή της (ένα νομοσχέδιο) και μετά ζητεί να την υπερψηφίσουν όλοι οι βουλευτές, συμπολιτευόμενοι και αντιπολιτευόμενοι.

Είναι διαφορετικά όμως τα πράγματα αν για τη διαδικασία καθαυτή διαφωνεί ένας κυβερνητικός εταίρος και ειδικά στο θέμα αυτό ο υπουργός Εθνικής Άμυνας. Όχι μόνο διότι οι κυβερνητικές πρωτοβουλίες πρέπει να είναι ενιαίες (είναι, αν μη τι άλλο, παράδοξο να ζητείται η συμφωνία της αντιπολίτευσης σε ένα θέμα που υπάρχουν ενδοκυβερνητικές διαφωνίες), αλλά διότι ένας υπουργός Εθνικής Άμυνας μπορεί να υπονομεύσει λόγω και έργω την προσπάθεια με ανυπολόγιστες εθνικές συνέπειες. Μόνο αυτό το τελευταίο είναι ένας επαρκέστατος λόγος να ξεκαθαρίσει διά εκλογών το τοπίο.

Πηγή: kathimerini.gr