ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ!

Γράφει η Χριστίνα Σεμίδαλις*

• Αποκλειστικά για το παρόν ιστολόγιο

Και μια παλιά παροιμία λέει: "φλεβάρη, μη φλευρύγεσαι, καλοκαιριές μυρίζεις κι από τα μυρτολούλουδα, τον κάμπο λουλουδίζεις". Και μια δεύτερη λέει: "σαν το μήνα το φλεβάρη η γυναίκα ομοιάζει, πότε χιόνια πότε βροχή πότε λιακάδα εκείνος κάνει". Και μια τρίτη: "μα αν σώσει και κακιώσει, μες στο χιόνι θα μας χώσει".

Μπαίνουμε σιγά σιγά και στον μήνα Φεβρουάριο. Περνάει ο καιρός. Περνάει σαν το νεράκι. Και αν τύχη και κοιτάξουμε πίσω μας, θα διαπιστώσουμε ότι καλώς περνάει. Πώς θα ήταν άραγε μια μακροβιότερη παραμονή μας σε τούτη τη γη; 
Σε περίπτωση που ο βίος μας είναι ανθηρός, τότε χαρά θα είχαμε. Μα αν σε περίπτωση ο βίος μας είναι βασανισμένος, τότε μάλλον δεν θα το θέλαμε. Μα δεν μπορούμε να επιλέξουμε. Και καλώς που δεν μπορούμε. Γιατί το πέρασμά μας από τούτη τη ζωή βρίσκεται και εξαρτάται από τα χέρια Εκείνου. Μόνο Εκείνος ξέρει, πότε είναι η στιγμή για να τον συναντήσουμε, πότε είναι η στιγμή για να παραδώσουμε το φθαρτό μας σώμα.

Κάθε επέμβαση από εμάς, εκτός του πλαισίου της ιατρικής, στο σώμα μας, αποτελεί πράξη αδυναμίας. 

Η αυτοκτονία, είναι μία πράξη που ναι μεν απαιτεί δύναμη χαρακτήρα για να τελεστεί, όμως εναντιώνεται στα ιερά μας πιστεύω. 

Οι αγώνες μας είναι δοκιμασίες που έχουν έρθει για να μας αποδείξουν το πόσο δυνατοί μπορούμε να γίνουμε. Ο Σταυρός που σηκώνει ο καθένας μας είναι τόσο μεγάλος, όσο μπορεί να αντέξει. Μα όλα για κάποιο λόγο γίνονται. Όταν ο βίος μας θεωρούμε ότι είναι αβάστακτος, ας σκύψουμε στο διπλανό μας να δούμε τι περνάει. Και τότε θα καταλάβουμε τη θέση μας στον κόσμο.

Η ζωή είναι ευλογία που δεν πρέπει να σπαταλιέται. Η ζωή είναι πολύτιμη και δεν ανταλλάσσεται. Η ζωή θα πρέπει να εξασφαλίζεται μέσα από τέτοια επίπεδα διαβίωσης στον οικονομικό και κοινωνικό χώρο, ώστε να μην φθάνει σε επίπεδα εξευτελισμού.

Μας ανήκει η ζωή μας; Όχι απόλυτα. Αποτελεί ένα δώρο, ένα κληροδότημα της φύσης, ένα θαύμα της και που χρωστάμε να το εκτιμήσουμε προκειμένου να το διαχειριστούμε σωστά. Σε Εκείνον ήμαστε υπόχρεοι και τις εντολές Του εκτελούμε.

Η ιατρική, έχει έρθει πολλές φορές σε σύγκρουση με τη θρησκεία μας για τη διαχείριση της ζωής. Να επιτρέπεται η ευθανασία; Και σε ποιες περιπτώσεις; Με τη βούληση του ασθενούς η οποία σε τι βαθμό έχει καθαρότητα για να το ορίσει; Από το οικογενειακό περιβάλλον; Και αν μεσολαβούν οικονομικά συμφέροντα και είναι ιδιοτελής η πράξη;

Προς το παρόν, ας απολαύσουμε το Φεβρουάριο μήνα, με γλυκιά περιέργεια για το τι θα μας φέρει στη σακούλα του, και ας αφήσουμε τη ζωή μας να κυλήσει γλυκά, μέσα από μια μεστή καθημερινότητα.

*Πολιτικός Επιστήμων