ΑΛΚΥΟΝΙΔΕΣ ΝΗΣΟΙ: ΕΝΑΣ ΜΙΚΡΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟΥ!

 Γράφει ο Γιάννης Β. Καραπανάγος

 

Απέναντι από το ακρωτήρι των Ολμιών, στο ανατολικό τμήμα του Κορινθιακού κόλπου, του λεγόμενου κόλπου του Λειβαδάστρου, στο Νομό Κορινθίας, βρίσκονται οι Αλκυονίδες νήσοι ή ‘‘Καλά Νησιά’’.
Αποτελούνται από τέσσερα μικρά νησάκια: τη Ζωοδόχο Πηγή, το Δασκαλειό, το Γλαρονήσι και το Πρασονήσι.
Το όνομά τους μας παραπέμπει στη μυθολογία των αρχαίων Ελλήνων, που είχαν καταφέρει κάθε τι να το στολίσουν και να το δικαιολογήσουν μ΄ έναν αξιόλογο μύθο. Έτσι μαθαίνουμε πως οι Αλκυονίδες ήταν οι επτά κόρες του Γίγαντα Αλκυονέα. Όταν ο Ηρακλής σκότωσε τον πατέρα τους, αυτές ρίχτηκαν στη θάλασσα και μεταμορφώθηκαν σε πουλιά, τις αλκυόνες, από την Αμφιτρίτη, θεά της θάλασσας, σύζυγο του Ποσειδώνα. Σε όλους μας, επίσης, είναι γνωστές οι αλκυονίδες ημέρες. Ημέρες με αρκετή ζέστη στην καρδιά του χειμώνα, που, σύμφωνα πάντα με την παράδοση, οι αλκυόνες γεννούν τα αυγά τους και η ζέστη βοηθά ώστε να εκκολαφθούν και να βγουν οι νεοσσοί τους.
Στην πραγματικότητα πρόκειται για τέσσερις κορυφές υφαλονήσου που εδράζεται σε βάθος περίπου 190 μέτρων και που φέρεται ν΄ αναδύθηκε προ αμνημονεύτων χρόνων, ένεκα γεωλογικών διεργασιών. Απ΄αυτό συμπεραίνεται ότι αυτές αποτελούν το επίκεντρο σεισμών που εκδηλώνονται στην περιοχή. Εκεί ήταν το επίκεντρο του τρομακτικού σεισμού του 1981, που είχε καταστροφικές συνέπειες για την ευρύτερη περιοχή κι όχι μόνο.
Στο έδαφός τους έχουν εντοπιστεί ερείπια αρχαίων εγκαταστάσεων. Σήμερα υπάρχουν εκεί ελάχιστα κτίσματα, κυρίως ιδιωτικά, και εγκαταστάσεις ιχθυοκαλλιέργειας. Εκείνο όμως που ξεχωρίζει είναι το ιστορικό μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής, στο ομώνυμο νησί, χτισμένο τον 12ο μ.Χ. αιώνα, από τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής όπου στεγαζόταν η θαυματουργή εικόνα της Κυράς των Καλονήσων. 
Η εικόνα είναι τρίπτυχη, ξύλινη, που στο μεγάλο μεσαίο φύλλο είναι ζωγραφισμένη η Παναγία, η Μητέρα του Θεού, η Κυρά των Καλονήσων, κρατώντας αριστερά το Χριστό. Κυρίως, κάτοικοι της Περαχώρας φρόντιζαν και φροντίζουν τα καντηλάκια της γραφικής εκκλησίτσας να είναι πάντοτε αναμμένα και οι τοίχοι της ασβεστωμένοι και καθαροί. Στη γιορτή της Παναγίας γίνεται μεγάλη λειτουργία και αρτοκλασία. Με καραβάκια από το λιμάνι του Λουτρακίου, αλλά και με ψαρόβαρκες και ιδιωτικά σκάφη, πολλοί πιστοί επισκέπτονται το νησί και τιμούν τη χάρη της Παναγίας, στήνοντας τρικούβερτο γλέντι.
                       

Ιερόσυλοι κλέβουν την εικόνα της Παναγίας το έτος 1979. Όμως με θαυματουργό τρόπο επιστρέφει, από το εξωτερικό, την 25η Μαΐου 1984 και παραδίδεται στην Εκκλησιαστική επιτροπή της Ιεράς Μονής Αλκυονίδων Νήσων με τα αφιερώματα σ΄αυτήν. 
Σήμερα η ιερή εικόνα δεν βρίσκεται πάνω στο νησί της, αλλά φυλάσσεται σε ασφαλή χώρο από φόβο μήπως αποτελέσει και πάλι αντικείμενο κλοπής.
Αν και είναι άνυδρα νησάκια, αποζημιώνουν τους επισκέπτες με τη λιτή ομορφιά τους. Ημιάγρια κουνέλια και ποντίκια οι μόνιμοι κάτοικοί τους, γλάροι και θαλασσοπούλια οι καθημερινοί θαμώνες των βράχων τους. 
Συνήθως Περαχωρίτες, αλλά και ψαράδες από το Σχοίνο, τα Στραβά και το Λουτράκι φωλιάζουν στις όμορφες παραλίες των “Καλών Νησιών”, ψαρεύοντας και κολυμπώντας στα γαλανά νερά του Κορινθιακού. 
Είχα την τύχη να δανειστώ και να διαβάσω το βιβλίο του αείμνηστου εκπαιδευτικού Γιάννη Μπαλαφούτα με τίτλο: «ΣΤΙΣ ΑΛΚΥΟΝΙΔΕΣ ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΗΣΙΑ», με πολύτιμες πληροφορίες για τα νησιά αυτά, που εκδόθηκε το έτος 1992.
Ο κ. Σήφης Κόλλιας, στον πρόλογο του βιβλίου, το Δεκέμβριο του 1991, έχει γράψει, μεταξύ των άλλων: «Το νέο μελέτημα του συγγραφέα για τα ‘‘Καλά Νησιά’’ του θελκτικού Κορινθιακού κόλπου, είναι μια ευσυνείδητη εργασία που εξετάζει τη ζωή τους, από τη περίοδο του Μύθου ως το σήμερα, με όσα στοιχεία υπάρχουν στις ιστορικές πηγές, στη σχετική βιβλιογραφία. Μέσα στη θεσπέσια γαλήνη τους και στην ουσιαστική αδιαφορία όλων των υπευθύνων, που κάλλιστα μπορούσαν να τα εξωραΐσουν και ν΄αποτελέσουν μια τουριστική, πολιτιστική όαση, ο κ. Γιάννης Μπαλαφούτας, είχε την ευαισθησία να τα επισκεφθεί επανειλημμένα, να σκύψει στις ιστορικές πηγές…»
Η αδιαφορία των υπευθύνων συνεχίζεται με αμείωτη ένταση. Τίποτα δεν έχει αλλάξει από τότε. Οπότε τίθενται, εκ νέου, τα ακόλουθα ερωτήματα:
Μήπως η Εκκλησία και ο Δήμος πρέπει να συνεργαστούν και να εξετάσουν τη δυνατότητα εξωραϊσμού, με απαραίτητες και ουσιαστικές παρεμβάσεις, ώστε να δημιουργηθούν κατάλληλες υποδομές για ν΄αναπτυχθεί ο θρησκευτικός τουρισμός στην περιοχή, μέσω θαλάσσης, μετατρέποντας τον επίγειο αυτό παράδεισο της Παναγίας, σε πόλο έλξης προσκυνητών-επισκεπτών; 
Μήπως ήλθε η ώρα ν΄αναδειχθεί ‘‘Το Μικρό Άγιο Όρος’’, όπως ο κ. Σωτήρης Πρωτοπαππάς αποκαλεί τις Αλκυονίδες νήσους; 
Μήπως...;