Στην Ελλάδα στις 30 Απριλίου 1926 η εκπαίδευση έγινε υποχρεωτική δια νόμου για τα παιδιά ηλικίας από 6 έως 14 ετών και από το 1964 η παιδεία απ’ την κατώτατη ως την ανώτατη εκπαίδευση είναι τελείως δωρεάν, αν και συγχρόνως λειτουργούν και ιδιωτικά εκπαιδευτήρια. Το εκπαιδευτικό σύστημα στην πατρίδα μας δεν είναι ιδιαίτερα αναπτυγμένο και ο λόγος για την κακή απόδοση του εκπαιδευτικού συστήματος οφείλεται τόσο στη διγλωσσία, που δημιούργησε η διαμάχη δημοτικιστών και καθαρευουσιάνων, όσο και στις συχνές μεταβολές κι ανακατατάξεις που γίνονταν με την αλλαγή των κυβερνήσεων.
Όμως από τις αρχές του 1976 τέθηκαν οι ουσιαστικές βάσεις για την ανάπτυξη του συστήματος και την επίλυση του λεγόμενου “εκπαιδευτικού μας προβλήματος”.
Σήμερα έχει αυξηθεί σημαντικά τόσο ο αριθμός των δημοτικών όσο και των γυμνασίων, για να καλύψει τις συνεχώς αυξανόμενες ανάγκες, αφού το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής νεολαίας και ιδιαίτερα των αστικών κέντρων στρέφεται προς τα σχολεία και τα πανεπιστήμια. Ο μέσος αριθμός των μαθητών που αντιστοιχεί σε κάθε δάσκαλο ή καθηγητή φτάνει στους 40. Ο αριθμός αυτός πρέπει να μειωθεί τουλάχιστον στο ύψος των 25 με 30 μαθητών, για να βελτιωθεί το παρεχόμενο επίπεδο της εκπαίδευσης και να εκλείψουν ορισμένοι παρασιτικοί θεσμοί (φροντιστήρια κλπ.), που αναπτύχθηκαν μετά το 1960 σε τρομακτικό βαθμό.
Οι απόφοιτοι των δημοτικών σχολείων εισάγονται σήμερα στο γυμνάσιο (3ετούς φοίτησης) και στη συνέχεια στα λύκεια ( τριετούς φοίτησης, γενικά ή τεχνικά). Αφού αποφοιτήσουν από τα λύκεια εισάγονται μετά από τις λεγόμενες γενικές εξετάσεις στα πανεπιστήμια ή στα Τ.Ε.Ι. (Τεχνολογικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα).
Πανεπιστήμια και Τ.Ε.Ι. υπάρχουν σ’ όλες σχεδόν τις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας. Στο χώρο των σχολών πρέπει να προστεθούν και οι εξαρτώμενες απ’ τα διάφορα Υπουργεία σχολές, όπως είναι η Σχολή Ευελπίδων, η Σχολή Ικάρων και η Σχολή Δοκίμων που εκπαιδεύουν μόνιμους αξιωματικούς για τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας, η σχολή Εμποροπλοιάρχων (που εξαρτάται απ’ το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας) και οι σχολές της Αστυνομίας Πόλεων και της Χωροφυλακής, που ανήκουν στη δικαιοδοσία του Υπουργείου Εσωτερικών κ.ά.
Την εποπτεία για την εκπαίδευση στην Ελλάδα την έχει το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, το οποίο ρυθμίζει τ’ αναλυτικά προγράμματα της στοιχειώδους και μέσης εκπαίδευσης. Για την καλύτερη διοίκηση και εποπτεία το Υπουργείο Παιδείας έχει διαχωρίσει τη χώρα σε περιφέρειες που κι αυτές υποδιαιρούνται σ’ επιθεωρήσεις επικεφαλής των οποίων είναι ο επιθεωρητής. Τέλος, θα πρέπει να τονίσουμε, για μια ακόμη φορά, τη σημασία της εκπαίδευσης για την οικονομική ανάπτυξη και την ευημερία της χώρας μας. Η φράση “ανθρώπινο κεφάλαιο”, που χρησιμοποιούν πάρα πολλοί οικονομολόγοι, εννοώντας τον αριθμό των μορφωμένων και ειδικευμένων μελών μιας κοινωνίας, μας δίνει μια εικόνα της σημασίας της εκπαίδευσης για την υλική ευημερία της πατρίδας μας.
Αν θεωρήσουμε την εκπαίδευση κυρίως σαν είσοδο του νέου ατόμου στον κύκλο της ζωής και του πολιτισμού της ομάδας κι αν επεκτείνουμε την ομάδα όχι μόνο στους ζωντανούς αλλά και στους νεκρούς, τότε γίνεται φανερή η σημασία της διαδικασίας αυτής, τόσο για την ανανέωση όσο και για την ανάπτυξη της ανθρώπινης κοινωνίας (του πολιτισμού). Οι αξίες που πρέπει να μεταδοθούν στα νέα μέλη μιας κοινωνίας είναι οι ηθικές, πολιτιστικές, θρησκευτικές και κοινωνικές αξίες που διαμορφώνονται μέσα στην κοινωνία ύστερα από μία μακρόχρονη διαδικασία, που σε πολλούς λαούς, όπως ο ελληνικός, κρατάει τουλάχιστον 3.000 χρόνια. Η μετάδοση των αξιών αυτών είναι αναγκαία για τη διατήρηση της συνοχής της κοινωνίας.
Πηγή: http://www.paraskhnio.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.