Δήμητρα Τσεπεντζή
Έγειρες το ξενυχτισμένο σου κορμί,
κόρη του Υπερίωνα,
πίσω από τη βουνοκορφή
Μα να, η αδερφή σου η Ηώς
Φθάνει η μέρα, Φοίβη,
θες να αναπαυτείς!
Ταξίδευες ολάκερη τη νύχτα
στου κόσμου τις πολιτείες.
Τα φτερωτά σου άτια
το άρμα σου οδήγησαν
σε μιαν ακόμη κυκλωτική ουράνια πορεία.
Γέννησες όνειρα και προσδοκίες.
Στοίχειωσες το φανταστικό.
Την πόρτα άνοιξες
στην απόκρυφη της ανθρωπότητας φύση.
Φως δανεισμένο από του ήλιου, του αδερφού σου,
την απλοχεριά,
πλημμύρισες δειλά μες τις ψυχές.
Χάραξες ασημένια μονοπάτια
γεφυρώνοντας γη και ουρανό.
Πόνεσες, δάκρυσες, χάρηκες
με των ανθρώπων τα πάθη.
Αγάπησες και αγαπήθηκες
-σύμβολο αιώνιο-
στην πάλη με το σκοτάδι
στην ψυχή και στη φύση.
Σελήνη μυθική!
Σελήνη του σήμερα!
Σελήνη του αύριο!…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.