ΑΠ' ΤΟΝ ΕΝΑΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟΝ!

ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

«​​Θα μπορείτε να πάτε στο σχολείο, να διαλέξετε τον άνδρα σας, να βάφεστε όπως εγώ». Μ’ αυτά τα λόγια νανούριζε μια Αφγανή καμιά δεκαριά κοριτσάκια στο Πεδίον του ΄Αρεως τις προάλλες, σύμφωνα με τη μαρτυρία της Αντεά Γκιγιό, ανταποκρίτριας της «Μοντ» στην Αθήνα.
Έχει σημασία το νανούρισμα, όπως και η επιθυμία μιας άλλης συμπατριώτισσάς τους να γίνει ηθοποιός, και γι’ αυτό έφτασε στο σημείο να κινδυνεύσει να πνιγεί στα νερά του Αιγαίου. 

Και δεν έχει σημασία επειδή μπορεί να ενεργοποιήσει τα φιλάνθρωπα αισθήματα των πολιτικών μας καλοθελητών ή των απανταχού φεμινιστριών. 

Έχει σημασία γιατί αποκαλύπτει την κρυφή πλευρά του φαινομένου για την ερμηνεία του οποίου τα πολιτικά και τα οικονομικά αναλυτικά εργαλεία αποδεικνύονται εν πολλοίς άχρηστα.

Τα πολιτικά εργαλεία είναι τα γνωστά και μη εξαιρετέα. Οι πληθυσμοί αυτοί αναγκάστηκαν να ξεσπιτωθούν επειδή οι επεμβάσεις των δυτικών δυνάμεων στις χώρες τους προκάλεσαν πολέμους και αστάθεια. Και επειδή η υποχρέωσή μας απέναντι στην προοδευτική πολιτική ορθότητα επιβάλλει το αξίωμα πως κάθε πόλεμος έχει «σε τελευταία ανάλυση» οικονομικούς στόχους, αν ο καπιταλισμός τούς άφηνε στην ησυχία τους και δεν κυνηγούσε πετρέλαια, τότε ούτε αυτοί θα είχαν πρόβλημα.

Πώς όμως εξηγεί η αντίσταση στα λεγόμενα οικονομικά συμφέροντα τις θηριωδίες του Ισλαμικού Κράτους ή τους βλαμμένους ταλιμπάν που απαγορεύουν στα κοριτσάκια να πάνε σχολείο και στις γυναίκες να βάφουν τα χείλη τους; Και γιατί ένα κοριτσάκι από την Καμπούλ να ονειρεύεται να βάφει τα χείλη του όταν μεγαλώσει, τη στιγμή που κάθε πολιτισμός, κατά τον μετανεωτερικό σχετικισμό της προοδευτικής Ευρώπης, έχει ισότιμη αξία; Και γιατί να κινδυνεύει να πνιγεί η μάνα του, ώστε το ίδιο να έχει το δικαίωμα να πάει σχολείο και να μην ακολουθήσει τις παραδόσεις της ισλαμικής του πατρίδας;

Το ξέρω πως είναι ομολογία συντηρητικής πίστεως να υποστηρίξεις πως η Ευρώπη, η γηραιά, εξακολουθεί να ακτινοβολεί και να γοητεύει με τον τρόπο ζωής της και τις ελευθερίες της πληθυσμούς ολόκληρους που δεν είναι σε θέση να απολαύσουν ούτε τις μεν ούτε τον δε. Πεινάνε; Μα και οι άνεργοι και οι άστεγοι των Αθηνών πεινούν αλλά δεν ονειρεύονται να πάνε στο Αφγανιστάν. Ονειρεύονται την τρισκατάρατη Γερμανία. Ας το πάρουμε απόφαση, μπας και κάποτε καταλάβουμε τι μας συμβαίνει.

Από την αρχή του 2015 πέρασαν στην Ελλάδα 156.000 μετανάστες και στην Ιταλία 90.000. Προέρχονται από τη Συρία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ, το Σουδάν και την Υεμένη. Δεν μιλάμε για απλή μετανάστευση. Μιλάμε για μετακίνηση πληθυσμών, όλο και μαζικότερη, της οποίας προορισμός είναι η Ευρώπη και όνειρο ο ευρωπαϊκός τρόπος ζωής, η δημοκρατία, η ανεξιθρησκεία, η αξιοπρέπεια που οι ίδιοι την έμαθαν χάρη στην κατηραμένη για πολλούς παγκοσμιοποίηση. Μόνον και μόνον η παρουσία τους ανάμεσά μας αποδεικνύει πως ο δυτικός πολιτισμός εξακολουθεί να εκπέμπει μια οικουμενική ακτινοβολία.

Για να καταλάβουμε το φαινόμενο της πολιτισμικής μετανάστευσης θα πρέπει να πετάξουμε στα σκουπίδια τις προοδευτικές αγκυλώσεις των τελευταίων πενήντα χρόνων.

Τόσο απλά και αύριο η συνέχεια.

Έντυπη έκδοση εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ