Ελπίδα Πουρναρά
Πηγή: http://atexnos.gr
Η ευτυχία τελικά σε χαιρετάει στη γωνία του δρόμου.
Είναι στη μυρωδιά του φρεσκοκομμένου καφέ.
Στην παγωμένη σπιτική λεμονάδα.
Στη φέτα καρπούζι που καλύπτει το μισό σου πρόσωπο.
Σ’ εκείνο το ούζο βύσσινο που δεν τελειώνει ποτέ.
Στην τραγουδούν τα τζιτζίκια.
Στην ψιθυρίζουν οι αγαπημένοι σου στίχοι.
Την ακούς στο κύμα που σκάει στο βράχο.
Την γεύεσαι στην αλμύρα της θάλασσας.
Δε φεύγει ακόμα κι όταν ο ουρανός γίνεται γκρίζος.
Κρύβεται στα σύννεφα που συγκρούονται.
Και πετούν μικρές σπίθες.
Στις ψιχάλες της καλοκαιρινής βροχής.
Στον δροσιά που φέρνει μαζί της.
Στη μυρωδιά του βρεγμένου χώματος.
Του θυμαριού και της ρίγανης.
Στον ήλιο που βγαίνει ξανά, αμέσως μετά.
Και μετατρέπει το βουνό σε μια πορφυρή μάζα.
Όπως τα χείλη της.
Μένει μαζί σου ως το ξημέρωμα.
Στην ακρογιαλιά, με τη φωτιά να καίει ακόμα.
Είναι στην ανατολή του ήλιου.
Είναι στο ηλιοβασίλεμα.
Είναι στις δέκα καλές μουσικές που θα ακούσεις.
Στα φωτάκια που τρεμοπαίζουν απέναντι.
Που αν απλώσεις το χέρι σου τα κρύβεις με μιας στην παλάμη σου.
Στην ευχή που κάνεις όταν δεις το πεφταστέρι.
Αν και μόνο εσύ μπορείς να την πραγματοποιήσεις.
Μόνο αν το θελήσεις.
Και θες να την πραγματοποιήσεις.
Όσο περπατάς στο δρόμο αυτόν.
Γιατί ποτέ δεν ξέρει κανείς πότε θα φτάσεις στο τέλος του.
Μα όταν φτάσεις δε θα μπορείς να κάνεις πίσω.
Και θα είναι αργά για να ξεκινήσεις πάλι.
Κοίτα το αυγουστιάτικο φεγγάρι, λοιπόν.
Υποσχέσου στον εαυτό σου να φτάσεις ως εκεί.
Κι έχε στο νου σου αυτό μόνο:
Η ευτυχία τελικά σε χαιρετάει στη γωνία του δρόμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.