Της Έρης Καραμήτρου.
Μοίρα, κάρμα, πεπρωμένο;
Τρεις έννοιες απόλυτα ταυτόσημες και αλληλένδετες, που επαληθεύονται, δυστυχώς, λόγω της δικής μας δειλίας για ανάληψη ευθυνών και λόγω της άρνησής μας να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας.
Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον ισχυρίζονται πολλοί από εμάς. Μία από τις πιο πολυφορεμένες φράσεις, που μας έχει χαραχτεί βαθιά μέσα μας, σαν να έχει γραφτεί με σκουρόχρωμο ανεξίτηλο μαρκαδόρο. Πολύωρες συζητήσεις περί μοίρας και προκαθορισμένων γεγονότων είναι για εμάς τους ανθρώπους κάτι το αναπόφευκτο.
Είναι αφέλεια το να πιστεύει κανείς στη μοίρα ή είναι απλώς μια έμφυτη εσωτερική ανάγκη του ανθρώπου να εναποθέτει όλες του τις ελπίδες οπουδήποτε αλλού πέρα από τον ίδιο του τον εαυτό και τις δικές του, προσωπικές δυνάμεις;
Ένδειξη αδυναμίας, ίσως ένδειξη ευθυνοφοβίας και δειλίας προς το καινούριο και το αλλού φερμένο; Το αποτέλεσμα είναι πάντως πως δεν κατανοούμε πως εμείς οι ίδιοι καθορίζουμε τη ζωή μας και εμείς οι ίδιοι επιλέγουμε πως θα την διαμορφώσουμε.
Πόσο ψυχοφθόρο και απογοητευτικό συνάμα είναι να ακούς από ανθρώπους και πόσο μάλλον, από νέους ανθρώπους πως για όλα φταίει το κακό τους ριζικό, η μοίρα, το πεπρωμένο τους.
Επιρρίπτουμε ευθύνες σε άλλους αλλόγιστα και άκριτα, μόνο και μόνο γιατί φοβόμαστε να αναλάβουμε τις ευθύνες που αναλογούν στον κάθε ένα από εμάς.
Προκειμένου, λοιπόν να μην επιφορτιστούμε με ευθύνες, τι κάνουμε; Δε ρισκάρουμε, δεν παίρνουμε τη ζωή στα χέρια μας και αφηνόμαστε στο έλεος των περιστάσεων. Η αλήθεια είναι πως χρειάζεται χρόνος και αρκετή προσωπική προσπάθεια από εμάς τους ίδιους, προκειμένου να συνηδειτοποιήσουμε πως τη ζωή μας και την εικόνα μας, εμείς την φτιάχνουμε και πάλι εμείς την χαλάμε. Δε φέρει ευθύνη κανείς γι’αυτό, ούτε η μοίρα, ούτε το κάρμα, ούτε το ριζικό.
Όταν o φόβος κατεδαφιστεί και η τόλμη υπερυψωθεί , ένα αίσθημα περηφάνιας και ενδυνάμωσης θα αρχίσει δειλά-δειλά να ξεπροβάλει και τότε με έναν απρόσμενο τρόπο η αυτοπεποίθησή μας θα πιάσει κόκκινο. Πίστεψε στις δυνάμεις και στον εαυτό σου και τότε η μοίρα θα αρχίσει να αχνοφαίνεται, ως ένας απλός περιθωριακός επισκέπτης, που κάποτε σε ώθησε στον επαναπροσδιορισμό των πεποιθήσεών σου.
Το πεπρωμένο, λοιπόν, ουκ εστί φυγείν αδύνατον!
Πηγή:http://anonymoigr.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.