ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ!

Γράφει η Χριστίνα Σεμίδαλις*

Και είπε ο Κάρολος Μάρξ: "οι φιλόσοφοι μονάχα εξηγούσαν με διάφορους τρόπους τον κόσμο, το ζήτημα όμως είναι να τον αλλάξουμε".

Γνωρίζουμε πολύ καλά το πώς λειτουργεί ο κόσμος. Τον τρόπο μεθόδευσης που χρησιμοποιούν οι ισχυροί αυτού του κόσμου, προκειμένου να κρατούν δέσμιους και σε καταστολή τους οπαδούς τους.
Ο ανίσχυρος άνθρωπος θα μείνει υποταγμένος από φόβο, μην χάνει τα κεκτημένα του. Ο άβουλος δεν θα επιχειρήσει να πράξει γιατί ποτέ δεν το έχει τολμήσει. Και εμείς οι υπόλοιποι, οι ζωηροί και έξυπνοι τι κάνουμε;

Μάλλον τίποτα. Αυτό το τίποτα είναι που εδραιώνει τις συμπεριφορές και τις πρακτικές των εκάστοτε ισχυρών. Αυτό το τίποτε είναι που δεν άλλαξε την ιστορία. ΄Ομως, αν θελήσουμε να πράξουμε έχουμε δύναμη. ΄Εχουμε πρώτα-πρώτα τη δύναμη της ψήφου μας. Το ανώτατο δημοκρατικό μας δικαίωμα. Που θα αποτελέσει την απόφαση για τον νέο συσχετισμό δυνάμεων.

Μετά έχουμε τις πράξεις μας. Και τη δυναμική που ενσαρκώνουν αυτές. Σύλλογοι, ομάδες, κοινωνικοί φορείς, γειτονιές, έχουν ανάγκη από συμμετέχοντες. ΄Εχουν ανάγκη από ανθρώπους με οράματα που θα δημιουργήσουν το κατάλληλο έδαφος για μια νέα αρχή. Νέα αρχή στον τρόπο και στην ποιότητα των συσχετισμών μέσα στην όμάδα.

Είναι χρήσιμο να γνωρίζουμε ότι εμείς οι ΄Ελληνες είμαστε ο λιγότερο ρατσιστής λαός. Επίσης ότι έχουμε μεγάλες ανοχές στη διαφορά. Μας αγγίζουν καταστάσεις μόνο όταν είναι πολύ ακραίες. Και αυτό δεν είναι στρουθοκαμιλισμός αλλά ευγένεια ψυχής. Αυτήν την ευγένεια, την κουβαλάει το DNA μας από αρχής δημιουργίας του έθνους μας.

Μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο, όταν κοινωνικοποιηθούμε. ΄Οταν φθάσουμε στο πρόβλημα και με συντονισμένες ενέργειες το πατάξουμε.

Αυτός ο κόσμος είναι εμείς. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Είναι η χώρα μας, είναι η γειτονεία μας, είναι η οικογένειά μας. Ο φίλος, ο συγγενής, ο συνάδελφος. ΄Ολοι έχουν έναν τρόπο να τοποθετούνται στο χώρο μας, δίνοντάς μας δύναμη και κουράγιο. Δίνοντάς μας πρότυμα έξω από τα στερεότυπα. Μπορούμε να εμπνευστούμε λοιπόν από όλα γύρω μας. Μικρά και μεγαλύτερα. Και να το επιχειρήσουμε. Να ξεκινήσουμε μιαν αλλαγή έτσι για αρχή. Με σκοπό και νόημα.

Ο καθένας μας είναι ένα μικρό γρανάζι σε αυτόν τον πολύπλοκο μηχανισμό. Ο κόσμος μας είναι θαρρείς τέλειος, μα ουσιαστικά είναι ατελής. Τι θα γίνει άραγε αν ένα γρανάζι λείψει; Δεν είμαστε τόσο ασήμαντοι όσο θέλουν να υποθέτουμε. Είμαστε σημαντικοί, μοναδικοί και στηρίζουμε αυτόν τον κόσμο. Για να τον αλλάξουμε, πρέπει πρώτα να τον φρενάρουμε. Μετά να αντικασταστήσουμε τον τρόπο που είναι στημένα τα γρανάζια, ώστε να μην δημιουργούνται προβλήματα όταν σε κάποιο συμβεί κάτι. Αυτονομία και αυτοδυναμία χρειάζεται. Σχέσεις και πρακτικές που διδάσκονται. Εύκολα. Αρκεί να μην ξεχνάμε ότι είμαστε όλοι παιδιά του ίδιου Θεού!

*Πολιτικός Επιστήμων