ΚΙ ΟΜΩΣ Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΧΘΕΙ ΕΥΕΡΓΕΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ!

Της Νάντιας Καραγιάννη

Πόσες φορές δεν έχουμε περάσει μια περίοδο μοναξιάς στη ζωή μας; Να είμαστε εμείς, και μόνη μας παρέα ο εαυτός μας; Ο καθένας όμως αντιμετωπίζει και διαχειρίζεται τη μοναξιά του διαφορετικά. Σίγουρα το να μένουμε μόνοι μας από μια πρώτη ματιά δεν είναι ευχάριστο.

Ωστόσο η εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας και κατά πόσο είμαστε συμφιλιωμένοι και τα «έχουμε βρει» με αυτόν παίζει ρόλο στο πώς θα διαχειριστούμε την κατάσταση. Ο άνθρωπος που τα «έχει καλά» με τον εαυτό του θα δει τη μοναξιά σαν «ευκαιρία», σαν μάθημα ζωής ή ακόμη καλύτερα σαν δίδαγμα για τον ίδιο και θα την μετατρέψει σε μοναχικότητα.
Μέσα από τη μοναχικότητά του ο άνθρωπος που αγαπάει τον εαυτό του δεν θα προσπαθήσει να αναλωθεί σε ό,τι ευκαιριακό του προκύψει. Δεν θα γεμίσει τα κενά του για να νιώσει πλήρης. Ο μοναχικός άνθρωπος που είναι ψυχικά ισορροπημένος θα κρατήσει κοντά του μόνο όσους πραγματικά αξίζουν και ενδιαφέρονται για τον ίδιο. Ο άνθρωπος που αγαπάει και σέβεται τον εαυτό του και έχει μάθει να τον στηρίζει και να τον συμβουλεύει έχει την υπομονή και την επιμονή να ψάξει αυτά που πραγματικά αξίζουν στη ζωή, να μην βολευτεί στα εύκολα και τα περιστασιακά. Μπορεί να συνειδητοποιήσει τα λάθη του και να προσπαθήσει να τα αλλάξει. Ένας τέτοιος άνθρωπος, θα βρει την ευκαιρία να κάνει μια εσωτερική ανασκόπηση να ανακαλέσει τις επιθυμίες και τα θέλω του, τις ανάγκες και τις μέχρι τότε απόψεις του και να μη μείνει στάσιμος στη ζωή του αλλά να εξελιχθεί. Ο άνθρωπος αυτός ξέρει τι θέλει και είναι σίγουρος για τον ίδιο και γι’ αυτό δεν αρκείται σε τίποτα λιγότερο από αυτό που στοχεύει και αξίζει. Γι’ αυτόν τον άνθρωπο η μοναξιά «είναι από επιλογή». Επιλέγει δηλαδή να είναι μόνος του απολύτως συνειδητά.

Η μοναξιά δεν είναι

για τους αδύναμους…

Αλλά για τους δυνατούς.

Η μοναξιά είναι δύναμη.

Γιατί οι δυνατοί,

δεν κοιτούν να την γεμίσουν

με ότι πιο φθηνό

βρεθεί στο δρόμο τους.

Γι’ αυτό και η μοναξιά του δεν είναι απελπισία όπως πολλοί πιστεύουν. Αντίθετα, απελπισία είναι να δίνεσαι όπου να ’ναι για να αποφύγεις τη μοναξιά…

Ο άνθρωπος που λόγω της μοναξιάς του επιλέγει να «γεμίσει» τη ζωή του με ανθρώπους και συνήθειες που δεν έχουν να του προσφέρουν κάτι ουσιαστικό, αλλά αντίθετα μόνο να γεμίσουν το κενό και τον χρόνο του επειδή φοβάται να μείνει μόνος του, δείχνει έναν αδύναμο, ανώριμο και ασταθή χαρακτήρα. Ο άνθρωπος αυτός σπαταλάει τη ζωή του και δεσμεύεται σε καταστάσεις που στην ουσία το μόνο που του προσφέρουν είναι να «γεμίσουν» άδειες στιγμές. Αυτός που μένει σε οποιαδήποτε σχέση μόνο και μόνο για να λέει ότι κάπου βρίσκεται και συμβιβάζεται εύκολα, δεν έχει μάθει να αγαπάει τον εαυτό του, να «τον έχει ψηλά» και έτσι «καταναλώνεται» και «αναλώνεται» εδώ κι εκεί. Αυτός ο άνθρωπος πρέπει πρώτα να τα βρει με τον εαυτό του και ύστερα με όλους τους υπόλοιπους.

«Μη λυπάσαι τους μοναχικούς ανθρώπους. Κράτησε τον οίκτο σου γι΄αυτούς που συμβιβάζονται με κάποιον απλά και μόνο γιατί τρέμουν το ενδεχόμενο της μοναξιάς…»

Μην τη φοβάστε τη μοναξιά. Όταν κάποιος ξέρει να την διαχειριστεί σωστά μπορεί να αποδειχθεί απολύτως απελευθερωτική και λυτρωτική για τον ίδιο και την ψυχή του. Η μοναξιά είναι δύναμη. Γι’ αυτό δεν είναι για τους αδύναμους, αλλά για τους δυνατούς ανθρώπους. Πολλές φορές η «σιωπή» της μοναξιάς μπορεί να «κάνει περισσότερο θόρυβο» από τη «φασαρία» της παρέας.

«Το να μπορείς να επιλέγεις τη μοναξιά και επιπλέον να την απολαμβάνεις είναι μεγάλο προσόν… Η πραγματική μοναξιά δεν περιορίζεται απαραίτητα στο: όταν είσαι μόνος»

Καραγιάννη Νάντια*

Απόφοιτη Παιδαγωγικού Τμήματος Προσχολικής Εκπαίδευσης- Νηπιαγωγός

Πηγή:https://www.schooltime.gr