Λίτσα Φιλίππου
Να ντύνεσαι με την λιακάδα που πηγάζει από μέσα σου και να ζεσταίνεις τους ανθρώπους. Να σκεπάζεις τις συννεφιές τους με το λαμπερότερο χαμόγελο σου. Και να ανάβεις φωτιές από τις σπίθες της καρδιάς σου, να θερμαίνεις τις μέρες τους.
Να στολίζεις με το ουράνιο τόξο από τα έγκατα σου τις μουντές τους ώρες. Να χρωματίζεις με τα ανοιξιάτικα χρώματα σου, το μαύρο σκοτάδι τους. Και να απλώνεις το πράσινο της αισιοδοξίας στον γκρίζο ουρανό τους. Να φυτεύεις τον σπόρο της καλοσύνης και της συγχώρεσης, στο χιονισμένο τοπίο τους. Να σπέρνεις τους καρπούς της αγάπης σου να ανθίσουν στο ξεραμένο τους έδαφος. Και να σκεπάζεις την άγονη απόγνωση τους, σκαλίζοντας την με την θετικότητα και την πίστη σου για τα όμορφα και καλύτερα.
Να φωτίζεις τα σκοτάδια τους με τη λάμψη της ψυχής σου. Να διώχνεις την απόγνωση τους χαρίζοντας τους λίγη από την αντοχή σου. Και να τους χαρίζεις λίγη από την υπομονή σου να αντιμετωπίζουν με σθένος και δύναμη τις καταιγίδες που τους καταδυναστεύουν, Πρόσφερε τους από την τόλμη σου να αντικρίζουν άφοβα και ατρόμητα τις αστραπές που κλονίζουν τον ουρανό τους. Ένα μερίδιο από το κουράγιο σου, να αντιμετωπίζουν τις βροντές που τους απειλούν χωρίς να κρύβονται. Μία σταγόνα από την επιμονή σου για να βαδίζουν στα λασπόνερα που τους κυκλώνουν χωρίς να πνίγονται. Και ένα κομμάτι από τον ορίζοντα σου να κοιτάνε την ξαστεριά να αναπτερώνεται η ελπίδα τους.
Αψήφησε το χειμώνα αυτού του κόσμου και μην τον αφήσεις να σκιάσει την ομορφιά της ύπαρξης σου. Μην του επιτρέψεις να κυριαρχήσει στην θέρμη της καρδιάς σου. Να παρασύρει σε χειμερία νάρκη όλα τα ωραία συναισθήματα σου. Να αποκοιμήσει τις πιο όμορφες σου αισθήσεις. Κι όταν αποκλείεσαι από το χιόνι της θλίψης, να χαράσσεις καινούριους δρόμους που θα σε οδηγήσουν στη χαρά. Όταν σε αγγίζει το κρύο χέρι της μοναξιάς να ανοίγεις νέες διαδρομές οδεύοντας στην εσωτερική σου ισορροπία. Κι όταν σε χαιδεύει η άχαρη στεναχώρια, να δημιουργείς μονοπάτια που θα σε βγάλουν στην πνευματική σου γαλήνη και στην ψυχική σου ηρεμία.
Γιατί περαστικές είναι οι μπόρες της ζωής μας... περαστικοί κι εμείς από αυτή τη ζωή. Γι αυτό να φοράς πάντα τον ήλιο που κρύβεις στην ψυχή σου και να γυρνάς τον κόσμο κάνοντας τον ομορφότερο.
Πηγή: https://www.ewoman.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.