ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ...ΑΡΝΗΤΕΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ;

Γιάννης Μυλόπουλος

Ακόμη και οι πιο δύσπιστοι έχουν καταλάβει πλέον τι σημαίνει νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση. Είναι η κυβέρνηση που πεισματικά αρνείται να ενισχύσει το κοινωνικό κράτος, ακόμη κι όταν αυτό είναι απαραίτητο για να σώσει τις ζωές των πολιτών από τον θάνατο.

Η έννοια του κοινωνικού κράτους δεν υπάρχει στο μυαλό ενός νεοφιλελεύθερου. Όπως στο μυαλό του δεν υπάρχει και η έννοια του κοινωνικού οφέλους, που είναι γι’ αυτόν συνυφασμένη με την άχρηστη δαπάνη. Ο ορίζοντας της σκέψης άλλωστε των νεοφιλελεύθερων δεν συμπεριλαμβάνει ούτε τους οικονομικά αδύναμους, ούτε και την έννοια των δημόσιων υπηρεσιών για όσους έχουν ανάγκη.

Στο μυαλό ενός νεοφιλελεύθερου δεν υπάρχει καν η έννοια της ανάγκης. Γι’ αυτό και για τους νεοφιλελεύθερους δεν υπάρχουν φτωχοί και πλούσιοι. Υπάρχουν μόνο ευκαιρίες για κέρδος. Όποιος τις εκμεταλλεύεται, έχει πρόσβαση σε ακριβές και υψηλού επιπέδου ιδιωτικές υπηρεσίες. Όποιος για οποιονδήποτε υποκειμενικό ή αντικειμενικό λόγο δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες, είναι… άξιος της τύχης του.

Στη νεοφιλελεύθερη λογική η υπέρτατη αξία είναι η εξασφάλιση κέρδους. Γι’ αυτό και ο,τιδήποτε μπορεί να φέρει κέρδος ιδιωτικοποιείται. Ακόμη και αν αφορά σε έναν τομέα κρίσιμο για την υγεία και τη ζωή όλων των πολιτών.

Και η Υγεία είναι ένας τομέας που και απαιτεί μεγάλες επενδύσεις προκειμένου να λειτουργεί αποτελεσματικά, αλλά και έχει μεγάλα περιθώρια κέρδους, όταν γίνει η μεγάλη επένδυση. Γι’ αυτό και στο νεοφιλελεύθερο λεξιλόγιο θεωρείται προνομιακή η επένδυση στον τομέα της υγείας.

Τυπικό δείγμα καθαρής νεοφιλελεύθερης λογικής αποτελεί ο εκ του ΣΕΒ προερχόμενος στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού, ο υπουργός Επικρατείας Άκης Σκέρτσος. Ο οποίος ξεκάθαρα δήλωσε ότι δεν χρειαζόμαστε ένα «πολυτελές» σύστημα υγείας.

Με την έννοια του «πολυτελούς συστήματος», ξεκαθάρισε ότι εννοούσε ένα σύστημα υγείας που μπορεί να εξασφαλίζει τη δημόσια υγεία εν μέσω πανδημίας, αλλά που θα του είναι «άχρηστες» οι υποδομές και το προσωπικό όταν η πανδημία κοπάσει.

Για να καταλάβουμε καλύτερα αυτό που υποστήριξε ο υπουργός Επικρατείας, ας σκεφτούμε ένα αντιπλημμυρικό έργο, το οποίο είναι σχεδιασμένο να αντιμετωπίζει τη δυσμενέστερη πλημμύρα που επαναλαμβάνεται κάθε 30, 50 ή ίσως και κάθε 100 χρόνια. Σύμφωνα με τη λογική του Σκέρτσου, ένα τέτοιο έργο που η χρησιμότητά του εκδηλώνεται κατ’ ελάχιστο κάθε 30 χρόνια, είναι έργο «πολυτελείας». Αφού επί 29 από τα 30 χρόνια, το έργο θα είναι… άχρηστο.

Το ίδιο συμβαίνει και με μια αντισεισμική κατασκευή. Σεισμούς δεν έχουμε κάθε χρόνο. Οι κατασκευές λοιπόν είναι υπολογισμένες για να αντέχουν στον δυσμενέστερο σεισμό που μπορεί να συμβεί κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Που σημαίνει δηλαδή ότι οι κατασκευές επιβαρύνονται σε σημαντικό βαθμό οικονομικά, για να αντέξουν σε μια συνθήκη που στατιστικά θα εμφανιστεί μια φορά κάθε 50 ή κάθε 100 χρόνια. Όλα τα υπόλοιπα χρόνια πλην αυτού που θα συμβεί ο μεγάλος σεισμός, η επιπλέον οικονομική επιβάρυνση των κατασκευών είναι κατά τον υπουργό Σκέρτσο «περιττή πολυτέλεια».

Έτσι εξηγείται και γιατί η κυβέρνηση Μητσοτάκη, η οποία κατά τα άλλα ομνύει στην «πράσινη ανάπτυξη», δεν επένδυσε ποτέ στην πυροπροστασία των δασών. Αφού μεγάλες πυρκαγιές υπό δυσμενείς καιρικές συνθήκες δεν συμβαίνουν κάθε χρόνο. Ακόμη και σε συνθήκες κλιματικής κρίσης, συμβαίνουν κάθε 5 ή 10 χρόνια. Οπότε είναι… πολυτέλεια να ξοδεύονται χρήματα κάθε χρόνο για κάτι που θα συμβεί μια στις τόσες.

Η νεοφιλελεύθερη αυτή λογική είχε, βέβαια, ως θλιβερή συνέπεια να καούν φέτος το καλοκαίρι 1,300,000 στρέμματα δασικής γης. Μια απώλεια που επιδεινώνει πολύ την προσπάθεια απεξάρτησης από τον άνθρακα, στην οποία με ιδιαίτερο ζήλο έχει επιδοθεί η κυβέρνηση. Αλλά κι εδώ, το ενδιαφέρον της, ως γνήσια νεοφιλελεύθερης, δεν αφορά στην επίτευξη των «πράσινων» στόχων, οι οποίοι με μικρότερη δασοκάλυψη θα επιτυγχάνονται πλέον πολύ πιο δύσκολα. Αντίθετα, αφορά κατ’ εξοχήν στις ευκαιρίες κερδοφορίας των μεγάλων τεχνικών επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στον τομέα των Ανεμογεννητριών.

Αν ισχύουν λοιπόν αυτά που ισχυρίζεται ο υπουργός και για τον ίδιο, του προτείνω να αγοράσει σπίτι χωρίς αντισεισμική προστασία, σε περιοχή που βρίσκεται σε χαμηλό υψόμετρο χωρίς αντιπλημμυρική θωράκιση, κοντά σε δάσος που ούτε καθαρίζεται, ούτε γίνονται σε αυτό ποτέ έργα διάνοιξης αντιπυρικών ζωνών.

Όμως ο υπουργός Σκέρτσος, όπως και οι υπόλοιποι προνομιούχοι που υποστηρίζουν τον οικονομικό νεοφιλελευθερισμό, δεν θα χρειαστεί να ζήσουν ποτέ σε «μη πολυτελή» περιοχή, ούτε θα χρειαστεί να κατοικήσουν σε «μη πολυτελές» σπίτι. Αυτά που λένε αφορούν στους… άλλους, όχι στους ίδιους.

Μέχρι και… ιδιωτικό πυροσβεστικό όχημα, μόνιμα παρκαρισμένο στην αυλή του έδειξε η τηλεόραση ότι είχε υπουργός της κυβέρνησης που μένει στις περιοχές της βόρειας Αττικής που κάηκαν το καλοκαίρι. Την ώρα που άλλα σπίτια παραδίνονταν στις φλόγες παραδίπλα, χωρίς την παραμικρή δυνατότητα πυρόσβεσης.

Το κακό με τους νεοφιλελεύθερους είναι ότι αυτή τη λογική για τις… πολυτελείς επενδύσεις στην υγεία και στις φυσικές καταστροφές δεν μπορούν να την εξηγήσουν με πειστικό τρόπο στον κόσμο. Δεν μπορούν δηλαδή να πουν εύκολα στα μούτρα μας την επιτομή της νεοφιλελεύθερης σκέψης, που είναι το γνωστό:«Όπου φτωχός κι η μοίρα του».

Αυτό είναι το σημείο όπου η πολιτική συναντά την επικοινωνία. Κι εδώ είναι που οι νεοφιλελεύθεροι αναγκάζονται να γίνουν αρνητές της πραγματικότητας, προκειμένου να περάσουν αβρόχοις ποσί τις αντικοινωνικές και ανάλγητες θεωρίες τους.

Εδώ είναι που ο υπουργός Γεραπετρίτης για να σώσει την παρτίδα, αν και καθηγητής πανεπιστημίου ο ίδιος, υποχρεώνεται να ασπαστεί τις θεωρίες των αρνητών της αλήθειας. Και να υποστηρίξει παγκοσμίως πρωτότυπα όσο και αντιεπιστημονικά αφηγήματα, ότι αν είχαμε, λέει, περισσότερες ΜΕΘ, θα είχαμε και περισσότερους θανάτους.

Μια ματιά στα διεθνή στοιχεία και τις διεθνείς αξιολογήσεις θα έπειθε και τον πιο φανατικό οπαδό της κυβέρνησης για την απόλυτη ανακρίβεια της θεωρίας. Αφού η ενίσχυση των συστημάτων υγείας και ο αριθμός των ΜΕΘ είναι κρίσιμη παράμετρος παντού για τη δραστική μείωση των θανάτων. Το ίδιο ή και περισσότερο ίσως αποφασιστική, ακόμη και από το ποσοστό εμβολιασμού στον πληθυσμό.

Εκεί είναι που ο πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας αναγκάζεται όχι απλώς να προσχωρήσει στους αρνητές της αλήθειας, αλλά πολύ χειρότερα, να υποστηρίξει «ψεκασμένες θεωρίες» περί άδικα πεταμένων εκατομμυρίων ευρώ, αν η κυβέρνηση άκουγε τον ΣΥΡΙΖΑ και επένδυε στο ΕΣΥ.

Μια ματιά στο επίπεδο των συστημάτων υγείας στην Ευρώπη, σε συνδυασμό με τους θανάτους ανά πληθυσμό, θα έπειθε και τον πιο κακόπιστο νεοφιλελεύθερο για το ακριβώς αντίθετο.

Κι εκεί τέλος είναι που κι ο ίδιος ο πρωθυπουργός προσχωρεί στην κατηγορία των αρνητών της αλήθειας, υποστηρίζοντας με άκρατο λαϊκισμό και απύθμενο ανορθολογισμό ότι «δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι οι διασωληνωμένοι εκτός ΜΕΘ εμφανίζουν μεγαλύτερη θνησιμότητα σε σύγκριση με όσους διασωληνώνονται εντός ΜΕΘ».

Μια θεωρία που δεν χρειάζεται ειδική μελέτη για να διαψευστεί. Τη διέψευσε κατηγορηματικά ένας εκ των πλέον ειδικών, ο διευθυντής της Β’ ΜΕΘ του Νοσοκομείου Παπανικολάου Θεσσαλονίκης, Νίκος Καπραβέλος.

Υποστηρίζοντας με σαφήνεια ότι «η θεραπεία εκτός ΜΕΘ είναι επικίνδυνη. Δεν έχει καμία τύχη ο ασθενής εκτός ΜΕΘ. Καμία απολύτως. Η διασωλήνωση εκτός ΜΕΘ θυμίζει τριτοκοσμικές χώρες».

Τελικά δεν χρειάζεται μελέτη για να αποδειχθεί ότι οι μεγαλύτεροι αρνητές της αλήθειας είναι οι νεοφιλελεύθεροι που βρίσκονται στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Αντίθετα, χρειάζονται πολλές μελέτες για να εξηγηθεί γιατί οι πολίτες που ανήκουν στη μεσαία και χαμηλή οικονομική τάξη εξακολουθούν να τους υποστηρίζουν, όπως μονότονα επιμένουν οι δημοσκοπήσεις.

Εκτός κι αν «υπάρχουν ενδείξεις» ότι στους αρνητές της αλήθειας προσχώρησαν και οι… δημοσκόποι.

Πηγή: https://tvxs.gr/