Δημήτρης ΔανίκαςΤυπικές οι ευχές, τυπικά τα «τι κάνεις; είσαι καλά; πάντα υγεία να έχεις». Τυπικά τα ευχολόγια και όλα αυτά τα πρωτόκολλα καλής συμπεριφοράς. Η ουσία μετράει. Το μέσα και όχι το έξω.
Με την επέλαση του κορωνοϊού αποκαλύφθηκε το πραγματικό πρόσωπο της κοινωνίας. Παντού. Σε όλες τις χώρες, ανά την υφήλιο. Έτσι καταλήξαμε στην πανδημία παράνοιας. Κι αυτή με τη σειρά της είναι αποτέλεσμα πολλών παραγόντων. Όπως πνευματική καθυστέρηση. Όπως μεσαιωνικές δεισιδαιμονίες. Όπως «αναλφαβητισμός». Όπως θρησκοληψίες.
Ο Μεσαίωνας ο σημερινός πορεύεται χέρι-χέρι με το διαστημικό και ψηφιακό Αύριο. Τίποτα δεν έχει τελειώσει. Ένα μεγάλο μέρος της Ανθρωπότητας εγκαταλείπει τον Ορθολογισμό. Αντιπαλεύει την Επιστήμη. Και κολυμπώντας μέσα σε έναν ωκεανό αστήρικτων και μεταφυσικών προλήψεων αυτοκτονεί μαζικώς. Απίστευτο.
Με την επέλαση του κορωνοϊού προέκυψε και μάλιστα βιωματικά μια πραγματικότητα καταλυτική και ευεργετική. Η κατάσταση του ενός επηρεάζει τον διπλανό του. Αναγκαστικά «φοράμε τα παπούτσια του άλλου». Κι αυτό επειδή καθένας μπορεί να είναι φορέας. Ο κορωνοϊός μάς έσπρωξε προς την κατεύθυνση μιας σχετικής αλληλεγγύης. Μιας κάποιας ενότητας. 'Ολοι επιβάτες και μερικές φορές ναυαγοί, στην ίδια βάρκα. Ο Γάλλος με τον Νεοζηλανδό. Ο Καναδός με τον Ιταλό. Ο Έλληνας με τον Πακιστανό.
Όμως, μαζί με αυτή την αναγκαστική αλληλεγγύη συμβαίνει και το αντίθετό της. Δηλαδή, φόβος, αποξένωση, καχυποψία, διαχωρισμός. Μπας και ο φίλος μου είναι φορέας; Μπας και το κορίτσι μου είναι ασυμπτωματικό; Μπας και ο γείτονας είναι μολυσμένος και εχθρός;
Η επέλαση του κορωνοϊού αποκάλυψε επίσης τις αθεράπευτες παθογένειες της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Ασυμφιλίωτες σχέσεις. Διαρκώς σε αντιπαραθέσεις. Έτσι η πανδημία κατέληξε εργαλείο μιας κούφιας αντιπολιτευτικής τακτικής. Η στοιχειώδης κοινή λογική παραμερίστηκε. Το «διά ταύτα» εγκαταλείφθηκε. Και η απάντηση στο δίλημμα «να εμβολιαστώ ή να μην εμβολιαστώ» κατέληξε να υπερίπταται στο νέφος τού «ναι μεν, αλλά».
Με απλά λόγια, όσες πολιτικές δυνάμεις ταλαντεύονται, φέρουν μεγάλη ευθύνη. Στη συνείδησή μου προσφέρουν πολιτικό άσυλο σ’ αυτή την πανδημία παράνοιας. Ακόμα κι αυτός ο κορωνοϊός δεν κατάφερε όλους να μας ενώσει. Κόντρα στις παραινέσεις και τις οδηγίες της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας. Πετάει ο γάιδαρος; Μπορεί να πετάει!
Ο κορωνοϊός επίσης αποκάλυψε το αληθινό πρόσωπο μιας Ελλάδας που ενώ σκέπτεται αριστερά, στην πραγματικότητα δρα όπως συμβαίνει σε τριτοκοσμικές, καθυστερημένες κοινωνίες. Είναι εξωφρενικό το γεγονός πως αυτή η ταχαριστερή Ελλάδα διαθέτει ένα από τα χειρότερα δημόσια συστήματα Υγείας.
Η δεξιά Γερμανία μ’ ένα από τα καλύτερα, η ταχαριστερή Ελλάδα με ένα από τα χειρότερα. Πράγμα που σημαίνει ότι πάνω απ’ όλα η βιτρίνα. Πάνω απ’ όλα η κατανάλωση. Πάνω απ’ όλα ο φιλοτομαρισμός. Έτσι από υποδομές, γιοκ. Η έκθεση του Σωτήρη Τσιόδρα απλώς επιβεβαίωσε όλα όσα ήταν και είναι γνωστά. Η Ελλάδα όπως ο τζίτζικας. Πρώτα η απόλαυση και βλέπουμε τι θα κάνουμε και τι θα τρώμε τον χειμώνα.
Και τέλος, αντί ευχών, ένα πράγμα θέλω ακόμα να πω. Ανεξαρτήτως κυβερνητικών μέτρων και πολιτικών τακτικών. Τώρα, αυτές τις γιορτινές ημέρες, δύο πράγματα πρέπει να κάνω. Το πρώτο να αποφεύγω συνωστισμούς και κάθε είδους ρεβεγιόν. Γιατί ποιος μπορεί να μου εγγυηθεί ότι σ’ αυτό το «μαγαζί» ή σ’ αυτό το σπίτι, όλοι είναι εμβολιασμένοι και όλοι έχουν κάνει κάποιο test; Κανείς.
Και το δεύτερο, όχι μόνο γαλοπούλα, κατσικάκι και γουρουνάκι. Αλλά και κάποιο χρόνο για στοιχειώδη αυτοκριτική και απαραίτητη αυτογνωσία. Γιατί όποιος πιστεύει ότι είναι άτρωτος και αναντικατάστατος, ας ρίξει μια ματιά στο νεκροταφείο της γειτονιάς του. Ευχές λοιπόν όχι μόνο υγείας, αλλά ψυχικής ισορροπίας. Συγκοινωνούντα δοχεία. Όταν πραγματικά αρχίζεις να συνειδητοποιείς πως είσαι τίποτα, τότε μπορεί να είσαι κάτι!
Πηγή: https://www.protothema.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.