Η ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ!

« Να σε ρωτήσω κάτι σχετικά με τα Χριστούγεννα;

- Φυσικά.

- Τις τελευταίες ημέρες οι άνθρωποι εύχονται συνεχώς ο ένας στον άλλον "χρόνια πολλά!", "καλές γιορτές!", "καλά Χριστούγεννα!" κλπ. Τους παρατηρώ και αναρωτιέμαι, γιατί τους αρέσει τόσο πολύ αυτή η ψευδαίσθηση των αποκαλούμενων "Χριστουγέννων";

- Τι εννοείς ψευδαίσθηση; Μα τα Χριστούγεννα είναι μέρες χαράς, μέρες αγάπης, μέρες προσφοράς στο συνάνθρωπο, μέρες αισιοδοξίας!

- Μα αυτό ακριβώς είναι που με προβληματίζει.

Γιατί οι άνθρωποι περιμένουν αυτές τις συγκεκριμένες ημέρες για να εκφράσουν την αγάπη τους, τη χαρά τους, να προσφέρουν το χαμόγελό τους, να νιώσουν αισιόδοξοι, ενώ όλες τις υπόλοιπες δεν το κάνουν; Γιατί οι άνθρωποι περιμένουν τα "Χριστούγεννα" και την όποια "γιορτή", προκειμένου να χαμογελάσουν; Προκειμένου να νιώσουν καλά, προκειμένου να βρεθούν με αγαπημένους τους ανθρώπους, προκειμένου να ευχηθούν και να μοιράσουν αγάπη; Τι συμβαίνει τις υπόλοιπες "απλές" ημέρες; Τι διαφορετικό δηλαδή έχουν οι αποκαλούμενες "γιορτές";

Παρατηρώ ανθρώπους μίζερους, ζηλόφθονους, χαιρέκακους, άπληστους, αχάριστους, δυστυχισμένους, ανθρώπους που καθημερινά πληγώνουν τους Αδελφούς τους είτε με λόγια, είτε με πράξεις, είτε με σκέψεις, που ζουν καθημερινά στο σκοτάδι, ξαφνικά αυτές τις ημέρες, να φαίνεται σαν να ζουν στο Φως. Και μακάρι να φωτίζονταν από το Εγρηγορός των Χριστουγέννων, μα ακόμα και αυτό, πλέον έχει χάσει το Φως του.

Παρατηρώ ανθρώπους να βουτάνε στον υλισμό και να αγοράζουν ένα σωρό υλικά "δώρα", τα οποία φθείρονται εν καιρώ και δεν τους προσφέρουν κάτι πραγματικά, παρά μόνο μία πρόσκαιρη και επιφανειακή χαρά.

Και όχι μόνο αυτό, αλλά αγχώνονται, εκνευρίζονται, ορμάνε στις αγορές για αυτά τα "δώρα", σαν Ούννοι σε μια άλλη εποχή. Μα δεν τελειώνει εδώ αυτός ο παραλογισμός, καθότι με αυτό τον τρόπο, φέρνουν σε δύσκολη θέση πολλούς Αδελφούς και πολλές Αδελφές τους, που δεν έχουν την δυνατότητα να τους προσφέρουν αντίστοιχα υλικά δώρα. Και θα μου πεις, δεν τους αναγκάζει κανείς να "ανταποδώσουν". Μα κι όμως, καλέ μου φίλε. Τους αναγκάζουν. Με τη στάση τους που δείχνει ότι περιμένουν πώς και πώς τα δώρα τους. Κοίτα να δεις, τελικά υπάρχει και λίγος εγωκεντρισμός μέσα σε αυτή την προσφορά Δώρων.

Παρατηρώ επίσης ανθρώπους να προσφέρουν σε έναν άπορο, τον οποίο όμως για πολλές μέρες προσπερνούσαν και περιφρονούσαν.

Γιατί; Τις υπόλοιπες μέρες, δεν πεινούσε; Δεν εκλιπαρούσε για βοήθεια, για ένα πιάτο φαΐ;

Και μιλώντας για φαΐ, άλλο κι αυτό.

Παρατηρώ ανθρώπους να ετοιμάζουν φαγητά λες και δεν έχουν ξαναφάει. Λες και η ημέρα των Χριστουγέννων απαιτεί γκουρμέ πιάτα και υπέρογκες ποσότητες προς κατανάλωση, σε σημείο που.. και τα άγρια λιοντάρια θα απορούσαν.

Για να μην αναφερθώ στον εξαναγκασμό που παρατηρώ ότι αισθάνονται πολλοί τα Χριστούγεννα επειδή "πρέπει" να δουν κάποιους συγγενείς, φίλους, κ.λπ.

Μα αν αυτά τα άτομα σήμαιναν κάτι πραγματικά, θα τους έβλεπαν πιο συχνά! Με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, θα αποτελούσαν κομμάτι της καθημερινής τους ζωής!

Και εκεί, παρατηρώ το μεγαλύτερο παράδοξο: ανθρώπους να πηγαίνουν μία επίσκεψη π.χ, με το ζόρι, νιώθοντας δυσφορία, αλλά ταυτόχρονα με χαμόγελο, επειδή "πρέπει" να χαμογελάνε, μέρες που είναι.

Ζούνε δηλαδή συνειδητά την ψευδαίσθηση!

Όλα τα παραπάνω με κάνουν να αναρωτιέμαι και κάτι πέρα από αυτά:

Κατά πόσο η έκφραση/εκδήλωση αυτής της αγάπης αυτές τις ημέρες είναι "αγνή" και δεν πρόκειται για κάτι μηχανικό, κάτι στερεοτυπικό; Κατά πόσο αυτή η αγάπη που εκπέμπουν είναι Αγάπη αγνή και όχι ψεύτικη;

Νομίζω όμως πως απάντησα μόνος μου σε αυτή την ερώτηση.

Η απάντηση είναι "παρατηρώντας".

Παρατηρώντας τους ανθρώπους κάθε μέρα, κάθε στιγμή. Αυτοί που ζουν συνεχώς υπό το "πνεύμα των Χριστουγέννων" και όσα περιλαμβάνει αυτό, εκείνες τις ημέρες το εκδηλώνουν.. λίγο παραπάνω.

Για κάποιους άλλους, ενδεχομένως να μην αλλάζει και τίποτα γιατί έχουν.. συνηθίσει αυτή τη "γιορτή", γιατί η κάθε μέρα τους είναι γιορτή.

Αυτοί όμως που με το πέρας των γιορτών θα συνεχίσουν να κακολογούν, να κουτσομπολεύουν, να ανταγωνίζονται, να εκμεταλλεύονται, να περιφρονούν και να "ρουφάνε" ενεργειακά τους Αδελφούς τους, αυτούς να τους προσέχεις όταν δείχνουν ένα καλό πρόσωπο. Δεν είναι πρόσωπο, είναι προσωπείο. Είναι μάσκα. Μία μάσκα της κοινωνίας γεμάτη με "πρέπει", με την οποία ξεγελάνε τον εαυτό τους πιστεύοντας ότι είναι "άγιοι", ενώ στην πραγματικότητα τονώνουν το Εγώ τους.

Για σκέψου να αφιέρωναν οι άνθρωποι λίγο χρόνο αυτή την περίοδο και να αναρωτιόντουσαν:

• "Γιατί περίμενα αυτή την ημέρα για να τα κάνω αυτά;"
• "Γιατί περίμενα αυτή την ημέρα για να χαμογελάσω; Να βρεθώ με συγγενείς, φίλους κλπ και ‑στα γρήγορα- να μάθω νέα τους;"
• "Γιατί περίμενα αυτή την ημέρα για να κάνω ένα δώρο στον εαυτό μου, στους ανθρώπους γύρω μου, στους Αδελφούς μου και στις Αδελφές μου;"
• "Γιατί περίμενα αυτή την ημέρα για να πάω να δω τους γονείς μου, τους παππούδες μου, κ.λπ, των οποίων η πλειοψηφία ζουν καθημερινά μόνοι τους;"
• "Γιατί περίμενα αυτή την ημέρα για να βοηθήσω ένα φτωχό στον δρόμο;"
• "Γιατί περίμενα αυτή την ημέρα για να χαρίσω το χαμόγελο μου, την αγάπη μου, τα όμορφα λόγια μου; Να ευχηθώ "χρόνια πολλά" στους ανθρώπους γύρω μου;"

Και κυρίως, "γιατί περίμενα αυτή την ημέρα για να νιώσω ευτυχισμένος;"

Αυτοί οι συλλογισμοί τρέχουν λοιπόν στο νου μου απόψε, καλέ και πιστέ μου φίλε.. »

Μόνο όταν οι "γιορτές" πάψουν να υπάρχουν, επειδή ο άνθρωπος θα έχει μάθει να ζει την κάθε του ημέρα σαν "γιορτή", επειδή θα έχει πετάξει τα προσωπεία της κοινωνίας, θα κάνει η ανθρωπότητα το επόμενο μεγάλο και σημαντικό βήμα στην πνευματική, συλλογική της εξέλιξη. Μέχρι τότε..

Namaste, αγαπημένοι μας Άνθρωποι ♥

Πηγή: https://www.spiritualcluster.gr/