Από Κατερίνα Ευαγγέλου - Κίσσα
Το χιόνι έπεφτε πυκνό
στις γειτονιές
της μικρής μας πόλης
σκεπάζοντας με λευκό σεντόνι
την άδεια από διαβάτες
κεντρική πλατεία.
Κοιτούσε
μέσα από το θολό τζάμι
τον κήπο
με τις παγωμένες απολήξεις
των γυμνών κλαδιών
που περίμεναν αδιαμαρτύρητα
την επόμενη ανθοφορία.
Τα πουλιά
είχαν από καιρό
αφήσει τις φωλιές τους
και τράβηξαν κατά το Νότο
για να βρουν ζεστασιά
σε άλλους τόπους
πριν η ανάσα του χιονιά
προλάβει
το βιαστικό πέταγμά τους.
Έψαχνε μια φωνή
ή έστω ένα φύσημα πνοής
από τον άνεμο που αδημονούσε
στις εναπομείνασες φυλλωσιές
να ξεχυθεί στα στενά της ζωής
να απλώσει το επίμονο σφύριγμα του
μέχρι εκεί που θεριεύει το κύμα
και να το κάνει
να διοχετεύσει την ενέργεια
που έκρυβε στην επίκτητη ηρεμία του
σε διαδοχικές ταλαντώσεις
σαν μια παραίνεση εγρήγορσης
στα κράσπεδα της σιωπής
που τύλιγε τη σκέψη
με δίχτυ στραγγαλισμού.
Κοίταξε μέσα του
και ύστερα ολόγυρα
στο άδειο δωμάτιο
επιπλωμένο με ερείπια μνήμης
που τον έσφιγγαν σαν μέγγενη
ενώ αυτός απαριθμούσε
τους κόμπους της μοναξιάς.
Χριστούγεννα.
Μέρα γιορτής.
Το θυμήθηκε ξαφνικά
όταν στην εξώθυρα του σπιτιού του
απλώθηκε σαν θεία προσταγή
η άδολη εξαγγελία των παιδιών:
«Χριστός γεννάται σήμερον
εν Βηθλεέμ τη πόλει».
Έτρεξε ν’ ανοίξει με λαχτάρα
σα να ‘ταν η πρώτη φορά
που τα κάλαντα
γέμιζαν στοργικά
το κενό της ύπαρξής του.
Φωτεινά πρόσωπα
γλυκιές, ανυποψίαστες παρουσίες
χεράκια ροδαλά
που κρατούσαν μεταλλικά τρίγωνα
από όπου έβγαινε σαν κρύσταλλο
ανεβοκατεβαίνοντας την κλίμακα
της μελωδίας των αγγέλων
ήχος ονειρικός
και λεπτές φωνές
πηγή χαράς σε χείλη παιδικά:
«Σε αυτό το σπίτι που ‘ρθαμε
πέτρα να μη ραγίσει
κι ο νοικοκύρης του σπιτιού
χρόνια πολλά να ζήσει».
Ένοιωσε
τη γλύκα της στιγμής
μέσα από την αθωότητα
των αυθόρμητων αγγελιοφόρων
της Γέννησης του Σωτήρα.
Αιώνες πριν
καταμεσής της ερήμου
ένας αποκαμωμένος οδοιπόρος
-ο τέταρτος μάγος
όπως ειπώθηκε αργότερα
και διαδόθηκε
από στόμα σε στόμα-
έψαχνε τη φάτνη των αλόγων
όπου γεννήθηκε:
«Ο δι’ ημάς τους ανθρώπους
και δια την ημετέραν σωτηρίαν
ομοούσιος τω Πατρί
δι’ ου τα πάντα εγένετο».
Είπαν ακόμα
πως περιπλανήθηκε χρόνια πολλά
πριν βρει τελικά
τον Επουράνιο Βασιλιά
στο Σταυρό του Μαρτυρίου.
Κανείς δεν ξέρει.
Για μας τους ταπεινούς
ο Σταυρός
και το Πάθος του Θεανθρώπου
είναι μόνο μια παρένθεση
στο μεγαλείο
της επί Γης Παρουσίας Του.
Καλά Χριστούγεννα.
Πηγή: https://www.logografis.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.