ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ!

(3 Δεκεμβρίου)

Μέγας σεισμός η αναπηρία σεισμός με σιγαστήρα σιγαστήρα ευγένειας.

Βιάζω την προσπάθεια, αναπνέω και συνεχίζω η αναπηρία είναι όλα αυτά που δεν αντέχω τρέχω την ψυχή, η αναπηρία είναι όλα αυτά που δεν ήθελα να βλάψω.

Αγγίζω το σώμα, το σώμα το ανέφικτο μιλάω με φίλους εκείνοι γράφουν την ποίηση μέσα στην ψυχή.

Η Αναπηρία είναι όλα αυτά που μηχανεύομαι για να σε συναντήσω, εκεί μέσα στις σκέψεις την ώρα που κοιτάζεις σκωπτικά στο παράθυρο.

Έτσι όπως καίει η φωτιά ακολουθώ την φλόγα τρέμει η φλόγα τρέμω και γω.

Πάνω στην ακινησία δώσε μου κίνηση κίνηση κρυφή αφανέρωτη κρυφή μου κίνηση μ’ ακούς;

Άκουσε μια για μια φορά αφανέρωτα αδήλωτα σαν γέλιο ηχηρό χαϊδεύεις την αναπηρία σκεπάζεις το βλέμμα.

Είμαι τυφλός δεν βλέπω βλέπω με την ψυχή όταν μπορώ να σ’ αγαπώ δεν ακούω έχω κώφωση στίχους δεν προφέρω, η μουσική όμως με συναρπάζει! έξυπνα λόγια δεν λέω, έχω υστέρηση, δυο χρόνια τουλάχιστον κάτω απ’ την ηλικία μου δυο φώτα κάτω απ’ τα μάτια μου βλέπω μέσα από εσένα!

Περπατάω πάνω στον αέρα που ανεμίζουν τα μαλλιά σου όταν ξυπνάς το πρωί με κουλτούρες δυτικοευρωπαϊκές που κρύβουν την μυρωδιά της κανέλας σμίγοντας με την Ανατολή.

Όλα τα βιώνω μεσ’ την αναπηρία μόλις σε συναντήσω δεν σ’ αγγίζω από πεποίθηση νομίζω πως έτσι η ψυχή σου δεν θα αρνηθεί να την αγγίξω!

Τσαβδάρης Α. Ευάγγελος

Πηγή:aridaianews.blogsrot.com