Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΟΥΣΗΣ ΣΤΟ NEWS247: Ο ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΝΕΙ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΤΟΥ ΜΠΑΤΣΟΥ!

Της Ιωάννας Μπρατσιάκου

Ο αν. υπουργός Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη σε μια εφ' όλης της ύλης συνέντευξη στο NEWS247. Ο στόχος για ένα νέο τύπο αστυνομικού - επιστήμονα, η συμφιλίωση με την κοινωνία και ο νέος μηχανισμός ελέγχου της αστυνόμευσης. Τι λέει για τη σχέση Αστυνομίας - Χρυσής Αυγής αλλά και για τον επαναπροσδιορισμό της λειτουργίας των ΜΑΤ και των Ειδικών Μονάδων της ΕΛ.ΑΣ

Στον 7ο όροφο του υπουργείου Δημόσιας Τάξης, ο Γιάννης Πανούσης μας υποδέχεται με το ίδιο εγκάρδιο χαμόγελο που είχε όταν έμπαινε πριν από χρόνια στο αμφιθέατρο του πανεπιστημίου Αθηνών για να διδάξει εγκληματολογία στους φοιτητές του τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ.

Ο αγαπημένος καθηγητής επίδοξων δημοσιογράφων, νομικών και αστυνομικών, ανέλαβε αναπληρωτής υπουργός Δημοσίας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη στο νέο κυβερνητικό σχήμα. Λίγες εβδομάδες πριν, είχε ανακοινώσει ότι αποχωρεί από την πολιτική.

"Μας αιφνιδιάσατε κύριε Πανούση. Στην τελευταία μας συνέντευξη λέγαμε για την μετά την πολιτική καριέρα εποχή". "Μα, κι εγώ αιφνιδιάστηκα" μου απαντά. "Είχα ετοιμάσει το πρόγραμμά μου, τα μαθήματά μου στο Πανεπιστήμιο και ξαφνικά χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν ο Αλέξης Τσίπρας".

- Τι σας έκανε να αποδεχθείτε την πρόταση του πρωθυπουργού; 

Όλα αυτά που στη ζωή μου έχω διδάξει και ερευνήσει, μου δίνεται η ευκαιρία να τα εφαρμόσω. Για παράδειγμα, την τελευταία 15ετία έχω γράψει 3 φορές έναν νόμο για την εκπαίδευση των αστυνομικών. Με την πολύ καλή θέληση των υπουργών και των υπηρεσιών. Δεν έγινε. Το ‘90 κάποιοι εγκληματολόγοι πρότειναν ένα ινστιτούτο αντιεγκληματικής πολιτικής. Όλα τα κόμματα από το ‘90 και μετά, στα προεκλογικά τους φυλλάδια, λέγανε να γίνει ινστιτούτο. Δεν έγινε. Έχω γράψει διάφορα πράγματα στη ζωή μου, καλά η κακά θα φανεί. Αυτή τη στιγμή, λοιπόν, η πρόκληση είναι να τα εφαρμόσω. Θα φανεί βέβαια εκ του αποτελέσματος. Έτσι όμως θα κλείσει ένας μεγάλος κύκλος και θα είναι και μια μεγάλη δικαίωση. Διότι αν δεν καταφέρεις αυτά που γράφεις να τα κάνεις θεσμούς του κράτους, κάπου νιώθεις ότι είναι ημιτελής η πορεία σου. 

Με την πολιτική είχα τελειώσει και έχω τελειώσει. Δεν είμαι βουλευτής, δεν έχω καμία πολιτική ομάδα μαζί μου, μόνος μου είμαι. Δεν ανήκω στο κυβερνών κόμμα. Μου έγινε μια τιμητική πρόταση με τα κριτήρια που ο πρωθυπουργός έβαλε.

- Ποιος είναι ο βασικός σας στόχος ως αν. υπουργός Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη;

Η συμφιλίωση της αστυνομίας με την κοινωνία και της κοινωνίας με την αστυνομία. Θεωρώ ότι είναι ένα παιχνίδι της δημοκρατίας. Εδώ παίζουμε τη δημοκρατική νομιμοποίηση και λειτουργία των θεσμών. Πρέπει και οι μεν και οι δε να αποβάλλουν στερεότυπα και καχυποψίες. Την αρχή όμως πρέπει να την κάνει η αστυνομία διότι η αστυνομία είναι ο θεσμός της δημοκρατίας που δεν πρέπει να μετατραπεί σε ένα θεσμό καταπίεσης. Όχι να μην κάνει αυτό που της επιτρέπει το Σύνταγμα και οι νόμοι αλλά να μην δίνει την εντύπωση του μπάτσου, ας το πούμε έτσι. Αυτό προσπαθήσαμε να δείξουμε, αποσύροντας τα κάγκελα, τις κλούβες αλλά και με τις δύο πρώτες μεγάλες διαδηλώσεις το περασμένο Σάββατο. Και νομίζω ότι γίνεται δεκτό από ομάδες που δεν συμπαθούν το κράτος και την αστυνομία. Παρά ταύτα, ζούμε σε δημοκρατία, πρέπει να βάζουμε όρια.

- Όλοι παρακολουθήσαμε με έκπληξη τις πρώτες ειρηνικές διαδηλώσεις που αναφέρετε. Τι κάναμε λάθος τόσα χρόνια και σχεδόν κάθε πορεία κατέληγε σε σύγκρουση;

Είναι και θέμα τύχης, ας μην κάνουμε τους θεούς τώρα... Το περασμένο Σάββατο ένα σύνθημα που ακουγότανε ήταν: "Αυτό δεν είναι πορεία, είναι παρωδία, φέρτε μας πίσω την αστυνομία". Κοιτάζανε τις κλούβες να καταλάβουνε τι ακριβώς συμβαίνει. Κι όμως φέρθηκαν υπεύθυνα. Το ότι πήγανε και γράψανε με σπρέι είναι αστείο. Εδώ καιγόταν η μισή Αθήνα άλλες φορές. Και οι αστυνομικοί χαμογελούσανε και τα παιδιά χαμογελούσανε. Η συγκέντρωση της Χρυσής Αυγής ήταν άλλο πράγμα, είχε τη δική της περιφρούρηση και τη δική της σκοπιμότητα. Όμως κι εκεί δεν είχαμε έκτροπα. Ήταν έτοιμη η ελληνική κοινωνία να ανακουφιστεί στο σύνολό της από αυτή τη συνεχή την τυφλή βία.

- Πάντως η ανάληψη αυτής της θέσης από έναν άνθρωπο μετριοπαθή, με το δικό σας επιστημονικό και κοινοβουλευτικό έργο, δημιουργεί προσδοκίες. Μπορεί ο Γιάννης Πανούσης να βάλει τις βάσεις για να απαλλαγεί η ελληνική αστυνομία από την κουλτούρα της βίας;

Ένας υπουργός δεν μπορεί να κάνει μαγικά, μπορεί να δημιουργήσει ένα κλίμα, αρκεί να είναι ο άλλος ώριμος. Ο κάθε άλλος. Εγώ απλά είπα σε ένα τηλεοπτικό σταθμό, "τι χρειαζόμαστε τα κάγκελα;". Δεν έδωσα πουθενά εντολή, δεν έχω δικαίωμα υπογραφής, δεν πήρα κανέναν τηλέφωνο. Τα κάγκελα φύγανε διότι η Αστυνομία ήθελε να φύγουν. Ζητούσε ένα πάτημα για να φύγουν και δεν το έβρισκε. 

Είπα, "τι θα γίνει με τις κλούβες ρε παιδιά;" Σας διαβεβαιώ ότι δεν τηλεφώνησα σε κανέναν, δεν έδωσα πουθενά εντολή, δεν πήρα τον Αρχηγό, δεν πήρα τον Αττικάρχη. Φύγανε οι κλούβες και την ίδια ώρα η κοινωνία ένιωσε να απελευθερώνεται.

Αν εγώ έχω κάποιες πρωτοβουλίες που έχουν έναν συμβολικό αλλά και έναν πραγματικό χαρακτήρα και δεν υπάρχει ανταπόκριση στην κοινωνία, δεν μπορώ να πετύχω. Πρέπει να γίνει η συνέργεια ανάμεσα στις αποφάσεις μιας Κυβέρνησης με το πώς η κοινωνία αντιλαμβάνεται την κατάσταση και ο καθένας τον εαυτό του και τη χώρα του.

Προφανώς και θέλω να καταγραφώ ως ο θεμελιωτής μιας νέας εποχής. Ξέρετε κανέναν που να μην θέλει; Αλλά μην βιαζόμαστε διότι και στραβές θα έρθουν και κακές στιγμές. Όπως ξέρετε η ζωή είναι 10% τι συμβαίνει και 90% πως το διαχειριζόμαστε. Σε μεγάλο βαθμό κρίνεσαι για τον τρόπο που διαχειρίζεσαι κάτι. Έτσι είναι και με τα αρνητικά γεγονότα που έχουν σχέση με την Αστυνομία. Εγώ είμαι έτοιμος να διαχειριστώ αλλά χρειάζονται κι άλλες παράμετροι.

- Πως σκοπεύετε να διαχειριστείτε τα μεγάλα προβλήματα της Ελληνικής Αστυνομίας και ποια είναι αυτά κατά τη γνώμη σας;

Εγώ διαπίστωσα κάτι που δεν το φανταζόμουνα. Το σύστημα εδώ είναι λειτουργικό. Δίνεις ένα χαρτί ή μια εντολή στον αρχηγό και κατεβαίνει κάτω. Το είδαμε στη διαχείριση της κρίσης που προέκυψε από τις πλημμύρες και τις καταστροφές. Είχαμε στοιχεία. Δεν συζητούσαμε αν οι πλημμύρες είναι καλό η κακό κι αν μας τιμωρεί ο Θεός! Άρα εδώ υπάρχει ένας μηχανισμός διαχείρισης κρίσεων που είναι στημένος, που περπατά, δεν ψάχνει να βρει τη στιγμή της καταστροφής "που είμαστε βρε παιδιά;". Τρεις μέρες είχαμε πολύ ακραία καιρικά φαινόμενα και δεν βγήκε ένας να πει το γνωστό, "που είναι το Κράτος;". Στείλαμε ελικόπτερα, απεγκλωβίσαμε, μαζέψαμε όσο μπορούμε τις συνέπειες. Άρα αυτό το υπουργείο λειτουργεί. 

Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να φανταστούμε και να προετοιμάσουμε μέσα από την εκπαίδευση τον νέο τύπο του αστυνομικού. Έχοντας ως προϋπόθεση τη συμφιλίωση, διότι αν δεν έχεις συμφιλιωθεί δεν γίνεται τίποτα. Στο νέο τύπου του αστυνομικού θα παιχτεί το παιχνίδι. Ο επιστήμονας αστυνομικός "CSI" και ο κοινοτικός αστυνομικός. 

To δεύτερο είναι ότι πρέπει να προλαβαίνουμε την εγκληματικότητα. Να έχουμε ένα Ινστιτούτο αντιεγκληματικής πολιτικής που να προλαμβάνει την εγκληματικότητα που θα βλέπει αυτό που έρχεται. Όχι να προκύπτει μια νέα μορφή εγκληματικότητας και να τρέχεις από πίσω. Να μελετάς τη φορά, τη δυναμική και να λες "αμάν έρχεται αυτό, ετοιμαστείτε". 

Το τρίτο είναι ότι δεν μπορεί όλα να στηρίζονται στον υπουργό ή τον αρχηγό. Πρέπει να γίνει ένα συμβούλιο δημοκρατικού ελέγχου της αστυνόμευσης. Διότι πάντα θα γίνονται εκτροπές και πρέπει η δημοκρατία να έχει ένα μηχανισμό που να εξετάζει γιατί γίνανε. Γιατί ρίξαμε χημικά, γιατί τραυματίσαμε κάποιους;

- Σε μόνιμη βάση και υπεράνω των Πειθαρχικών Συμβουλίων;

Σε μόνιμη βάση. Υπάρχουν δύο εκδοχές. Είτε θα είναι μια επιτροπή της Βουλής είτε θα είναι ένα Εθνικό Συμβούλιο με το Συνήγορο του Πολίτη, την Ένωση των Εισαγγελέων κλπ, για να υπάρχει ένας δημοκρατικός έλεγχος της αστυνόμευσης που προφανώς θα είναι πάνω από τα πειθαρχικά ή πλάι, όπως θέλετε πείτε το. 

Η Αστυνομία είναι η μόνη που έχει στοιχεία για τη διαφθορά της, αυτή που εντοπίζει εν πάσει περιπτώσει, πράγμα που δεν συμβαίνει στην Πολεοδομία ή την Επιθεώρηση Υγείας για παράδειγμα. Παρόλα αυτά το πειθαρχικό δίκαιο πρέπει εκσυγχρονιστεί. Κυρίως τα όργανα του πειθαρχικού ελέγχου και όλα αυτά θα τα δούμε στην πορεία.

- Σας ανησυχεί η γοητεία που ασκεί η ιδεολογία και οι πρακτικές της Χρυσής Αυγής στους αστυνομικούς; Όπως και στις προηγούμενες, έτσι και κατά την τελευταία εκλογική αναμέτρηση αποδείχθηκαν πιστοί ψηφοφόροι της ΧΑ, ενώ δεν είναι λίγες οι καταγγελίες για ανοχή της ΕΛ.ΑΣ στους χρυσαυγίτες, ακόμα και για διαπλοκή, αλληλοκάλυψη και αλληλοϋποστήριξη...

Ας τα βάλουμε σε μία τάξη. Η Χρυσή Αυγή, ως κόμμα, έχει τέσσερις φορές πάρει την έγκριση ενός μεγάλου μέρους του ελληνικού λαού. Εγώ προσωπικά διαφωνώ πλήρως, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία. Ο καθένας πάει στο παραβάν και ψηφίζει ό,τι θέλει, δεν μπορώ εγώ να παρέμβω, είτε είναι αστυνομικός είτε είναι απλός πολίτης, αυτά είναι τα πιστεύω του. 

Όταν όμως μπαίνει σε μια δημόσια υπηρεσία, στο σχολείο, στο Στρατό... Όταν μπαίνει στην Αστυνομία και θέλει αυτό που πιστεύει ως πολίτης και ψηφίζει να το μετατρέψει σε έναν προσηλυτισμό, σε ένα κύκλωμα, σε μια λειτουργία έξω από το Σύνταγμα και τους νόμους, αντιδημοκρατικά και παραβιάζοντας τις εντολές του Αρχηγού, του υπουργού κλπ, αυτό θα κοπεί. Θα κοπεί από όπου κι αν γίνεται. 

Διαφωνώ πλήρως με την αντίληψη που έχει για τη δημοκρατία, την ισοπολιτεία, τους μετανάστες κλπ ο ψηφοφόρος της Χρυσής Αυγής, αλλά ο αστυνόμος της Χρυσής Αυγής καλό θα είναι να τα σταματήσει αυτά.

- Η θέση σας υπέρ της προληπτικής αστυνόμευσης πώς θα επηρεάσει τη λειτουργία των ΜΑΤ. Ποια η θέση πλέον των ΜΑΤ στις πορείες και τα γήπεδα;

Για μένα η Αστυνομία στο θεωρητικό πεδίο είναι τρία πράγματα. Προληπτική, αποτρεπτική και κατασταλτική. 

Υπάρχει μια διαταγή του '95 που λέει ότι όταν είσαι σε επαφή σώμα με σώμα στις διαδηλώσεις και στα γήπεδα δεν φέρεις όπλο. Συμφωνώ απόλυτα με αυτό. Η επόμενη παράγραφος λέει ότι αυτό δεν ισχύει για τις Μονάδες Αποκατάστασης της Τάξης. Γιατί δεν ισχύει; Γιατί η Μονάδα Αποκατάστασης Τάξης εκ του τίτλου της σημαίνει ότι έχει διασαλευτεί η τάξη και παρεμβαίνει. Άρα να καταλαβαίνουμε τι λέμε. Είναι άλλο πράγμα να είναι μια χαρά ο αστυνόμος, να του πετάνε πέτρες, μολότοφ και να κάθεται να χαμογελάει και να μην παρεμβαίνει κανένας. Εκεί πρέπει να παρέμβουν τα όποια ΜΑΤ. Είναι άλλο πράγμα τα ΜΑΤ να κάθονται με τις ασπίδες τα δακρυγόνα κλπ και να επιτίθενται χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος, επειδή η διαδηλωτές φωνάζουν συνθήματα. Η αστυνομία δεν πρέπει να επιτίθεται αλλά η δημοκρατία έχει ένα όριο που δεν πρέπει να το παραβιάζει ο πολίτης ασκώντας βία. 

Όπως και να το ονομάσουμε, ΜΑΤ ή αλλιώς, χρειάζεται να μελετήσει κανείς δυνάμεις ειδικά κρίσιμων καταστάσεων που δεν έχουν όμως να κάνουν με διαδηλώσεις. Όταν διαδηλώνει η τρίτη ηλικία για την περικοπή των συντάξεων δεν μπορείς να φωνάζεις τα ΜΑΤ να ρίξουν χημικά. 

Το γήπεδο είναι μια διαφορετική κατάσταση. Εγώ είμαι εναντίον του να υπάρχουν αστυνομικοί στο γήπεδο. Ανώνυμες εταιρίες είναι, ΕΠΟ υπάρχει, Super League υπάρχει, διοργανώτρια αρχή. Την τάξη μέσα στο γήπεδο δεν χρειάζεται να την επιβάλλει η αστυνομία. Απ έξω μακριά κι εφόσον έχεις πληροφορίες ότι στο δρόμο, πηγαίνοντας ή γυρνώντας από το γήπεδο θα γίνουν επεισόδια μπορείς να έχεις μια μορφή αστυνομίας. Αλλά όχι να βγαίνει ο άλλος με το παιδί του από το γήπεδο ευτυχισμένος επειδή κέρδισε η ομάδα του και ξαφνικά να βλέπει απέναντί του ένα γάντι να του πετάει κάτι στο κεφάλι. Αυτοί που μπαίνουν στη λογική του πολέμου ξέρουν και να προφυλάσσονται. Όλα τα χημικά τα τρώνε οι περαστικοί! Ο άλλος ξέρει τα πετάει και ξέρει να κρυφτεί ή φοράει μαντήλι, ο αστυνόμος ξέρει τι να κάνει και στη μέση είναι ο κόσμος που περπατάει και βρίσκεται απροστάτευτος. 

Πρέπει να ξαναδούμε λίγο ορισμένες ομάδες, όπως οι ομάδες ΔΙΑΣ και Δέλτα. Πρέπει να δούμε μια ενοποίηση των μηχανοκίνητων μονάδων. Να δούμε τους ρόλους και τις οριοθετήσεις τους, τι είναι ο καθένας και τι ρόλο παίζει. Ποιος παίζει προληπτική ρόλο, ποιος αποτρεπτικό, ποιος θα κάνει απλά βόλτα στη γειτονιά για να τον δει ο επίδοξος διαρρήκτης και να του φύγει η ιδέα. 

Όμως δεν μπορείς να πεις ότι δεν θα έχεις ποτέ Μονάδα Έκτακτης Ανάγκης, ότι δεν θα χρειαστεί ποτέ να παρέμβει η Αστυνομία. Και ποιος θα παρεμβαίνει, ο θεός; Θα δούμε πως θα λέγεται και τι ακριβώς θα γίνει.

- Δηλαδή σκοπεύετε να καταργήσετε τα ΜΑΤ και να φτιάξετε κάτι άλλο;

Έχω πει ότι δεν καταργείς κάτι αν δε το αντικαταστήσεις. Δεν είμαι υπέρ της κατάργησης των ΜΑΤ ούτε του αφοπλισμού των ΜΑΤ. Απλώς πρέπει να δούμε πως θα είναι αυτές οι Ειδικές Δυνάμεις διαρθρωμένες. Πώς θα λέγονται είναι το θέμα; Ας λέγονται αλλιώς. Το θέμα είναι πως θα είναι διαρθρωμένες και πότε θα παρεμβαίνουν. Ο αστυνομικός πρέπει να έχει όπλο αλλιώς δεν θα είναι αστυνομικός θα είναι κοινωνικός λειτουργός. Ότι έχω όπλο σημαίνει ότι ξέρω πότε ανοίγω τη θήκη, που το βγάζω που το στρέφω και πότε πυροβολώ. Είναι 4 στάδια. Εκεί με ενδιαφέρει η εκπαίδευση του Αστυνομικού, να καταλαβαίνει που δεν πρέπει να πυροβολήσει. Με ενδιαφέρουν οι οριοθετήσεις, ο ρόλος, ο ψυχισμός του αστυνομικού. Μόνο μέσα από την εκπαίδευση μπορούμε να φτιάξουμε τα πράγματα. Να φύγει από το μυαλό του Αστυνομικού ότι είναι η έκφραση του Κράτους του Νόμου και της Τάξης και οι άλλοι είναι αντικείμενα άσκησης εξουσίας.

- Με το θέμα των μεταναστών γενικότερα υπάρχει μία πλήρης αναντιστοιχία των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ με τον κυβερνητικό του εταίρο, τους Ανεξάρτητους Έλληνες. Εσείς τι στάση θα κρατήσετε στα ζητήματα που σας αφορούν; Ας πάρουμε για παράδειγμα τον φράχτη στον Έβρο. Θα τον γκρεμίσετε;

Απ' ό,τι φαίνεται τα κομμάτια της μεταναστευτικής πολιτικής, άσυλο, κέντρα υποδοχής, κλπ, θα τα πάρει η κ. Χριστοδουλοπούλου.

Εγώ έκανα μία δήλωση που ήταν ενάντια στην άποψη κάποιων άλλων μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Δήλωσα ότι δεν πρέπει να γκρεμίσουμε τον φράχτη στον Έβρο, διότι 19 χρόνια έμενα στη Θράκη και έχω μια άλλη αίσθηση των πραγμάτων. Είπα κι ένα αστειάκι, ότι όταν πίνεις εσπρέσο στο Κολωνάκι να μην ασχολείσαι με τη Θράκη, δε εννοώ κάποιον συγκεκριμένα. Αλλά δεν μπορούν να ρίξουν το φράχτη έτσι στα καλά καθούμενα λέγοντας ότι οι λαοί είναι ενωμένοι κι όλοι είμαστε αδέλφια. Αν ήταν έτσι δεν θα είχαμε ούτε σύνορα, ούτε φράχτες ούτε στρατιώτες. Τώρα, κάποιοι λένε και έχουν δίκιο ότι πρέπει να υπάρχει μια πόρτα ασφαλούς διέλευσης προσφύγων. Υποστηρίζουν ότι στηρίζοντας το φράχτη πνίγεις το Αιγαίο. Προφανώς κάτι πρέπει να γίνει στο Αιγαίο αλλά είναι αυτή λογική; Και στον Έβρο μπορείς να πνιγείς. Το ζήτημα είναι ότι ξυπνάει το πρωί ο γεράκος σε ένα χωριό του Έβρου και βρίσκει 4 ανθρώπους απ' έξω οι οποίοι δεν πάνε να τον σκοτώσουνε, θέλουνε απλώς να τους παραδώσει για να κατέβουν στην Αθήνα. Αυτό πρέπει να λυθεί. Βέβαια μερικά πράγματα τα λύνει η φύση διότι τώρα με τις καταστροφές έπεσε ο μισός φράχτης (γελάει). Προφανώς θα τον αλλάξει η κ. Χριστοδουλοπούλου. Εγώ απλά είπα την άποψή μου διότι είμαι κι επίτιμος δημότης Ορεστιάδας, Κομοτηνής, έχω μια σχέση με τη Θράκη και έτσι το βλέπω. Αν ο πρωθυπουργός το βλέπει αλλιώς, το βλέπει αλλιώς. Σίγουρα η κατάσταση μπορεί να βελτιωθεί με κάποιες εισόδους ασφαλούς διέλευσης προσφύγων. Άλλο αυτό κι άλλο ανοίξαμε και σας περιμέναμε. 

Τώρα, τα κέντρα κράτησης μεταναστών έχω πει ότι δεν πρέπει να είναι φυλακές. Πρέπει να σταματήσουμε να καταδικαζόμαστε από τα ευρωπαϊκά όργανα για τις απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης που επικρατούν εκεί. 

Αλλά και πάλι, αυτά τα ζητήματα θα τα αναλάβει η κ. Χριστοδουλοπούλου. Μένει να το ακούσουμε από τον πρωθυπουργό στις προγραμματικές δηλώσεις. 

Περιμένουμε τις προγραμματικές δηλώσεις και πιάνουμε αμέσως δουλειά.

Πηγή: http://news247.gr