ΤΣΙΤΣΙΠΑΣ, ΛΑΝΘΙΜΟΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΑ ΣΥΜΠΛΕΓΜΑΤΑ!

Στο σημείο που βρίσκεται η χώρα, η ανάδειξη και κυρίως η αναγνώριση προτύπων είναι ίσως η μοναδική δυνατότητά της να ξεπεράσει την ψυχική της κατάπτωση

ΠΗΓΗ: EPA

Αγγελος Κωβαίος

Οι πρόσφατες επιτυχίες του Στέφανου Τσιτσιπά και του Γιώργου Λάνθιμου έδειξαν για μία ακόμη φορά την θλιβερή ψυχική κατάπτωση της χώρας.

Είτε βλέπει και ακούει κανείς θριαμβευτικά σχόλια και πανηγυρισμούς εθνικής ανάτασης, είτε κομπλεξικές και φθονερές τοποθετήσεις έναντι των προσωπικών επιτυχιών. Είτε η Ελλάδα είναι που μεγαλουργεί, είτε τα πρόσωπα γίνονται καταλύτες για την έξαρση των συμπλεγματικών συμπεριφορών.

Η χώρα δεν μπορεί πλέον ούτε να χαρεί ούτε να λυπηθεί. Έχει παραλύσει.

Κάποιοι ενοχλούνται που ο Τσιτσιπάς αναρτά στο twitter Αριστοτέλη, Όμηρο και Σωκράτη. Ίσως επειδή δεν καταλαβαίνουν ούτε λέξη.

Κάποιοι άλλοι πανηγυρίζουν λες και έχουν συμμετοχή στην επιτυχία του Λάνθιμου. Και ας μην έχουν ασχοληθεί καν να δουν κάποια από τις ταινίες του.

Η πραγματική διάσταση των δύο αυτών περιπτώσεων και όλων των άλλων παρόμοιων, είναι εξαιρετικά δύσκολο να αναγνωριστεί.

Η ιδιότητα και των δύο, όπως και του Πετρούνια, της Στεφανίδη και τόσων άλλων, εφόσον κάποιοι θέλουν να κάνουν εθνικές αναγωγές, είναι μία: είναι θετικά πρότυπα και παραδείγματα προς μίμηση.

Οτιδήποτε άλλο αναδεικνύει τα αρνητικά εθνικά μας χαρακτηριστικά.

Είτε την οκνηρία και την προβολή του τεμπέλικου εαυτού μας στις επιτυχίες άλλων, είτε τον φθόνο και την μνησικακία, στο περιβάλλον της κυρίαρχης νοοτροπίας της ήσσονος, ελάχιστης ή και μηδενικής προσπάθειας.

Στο σημείο που βρίσκεται η χώρα, η ανάδειξη και κυρίως η αναγνώριση προτύπων είναι ίσως η μοναδική δυνατότητά της να ξεπεράσει την ψυχική της κατάπτωση.

Πλην όμως, όχι με την μορφή της πρόσκαιρης χαράς. Παρά μόνο με την ενεργοποίηση μίας διαδικασίας θετικής μίμησης. Όχι για να γίνουν όλοι τενίστες και σκηνοθέτες. Απλώς και μόνο για να αποκτήσουν όσο το δυνατόν περισσότεροι κίνητρα, ώστε να κάνουν την δουλειά τους.

Το κατά πόσον αυτά είναι δυνατόν να συμβούν σε ένα δηλητηριώδες περιβάλλον διχασμού, είναι ένα μεγάλο ζητούμενο.

Τα στοιχεία και οι ενδείξεις είναι αποθαρρυντικά. Και κίνδυνος τα θετικά πρότυπα να μην έχουν καν πρόσφορο έδαφος, ώστε να καλλιεργηθεί μία άλλη νοοτροπία είναι μάλλον ορατός και μεγάλος.

Πηγή: https://www.in.gr