ΤΙ ΑΞΙΑ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΛΕΦΤΑ;

 ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ

Δεν τον συμπαθώ, αλλά η φωτογραφία αυτή ομολογουμένως του ανήκει. Αφιερωμένη, λοιπόν, στον Πάνο Καμμένο...

Ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας χαρακτήρισε «πενταροδεκάρες» το ποσόν του δικού του δανείου, εν συγκρίσει με τα δάνεια που ο ίδιος θεωρεί σκανδαλώδη και απαίτησε (με τον τρόπο που απαίτησε...) τον έλεγχό τους από την Τράπεζα της Ελλάδος. Το είπε μάλιστα από το βήμα της Βουλής.

Ανοικτίρμων η μοίρα, όμως, του απάντησε μόλις την επομένη, με μια αγωγή από την ΠΟΕΔΗΝ. Βάσει αυτής, ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ ζητεί 100.000 ευρώ (όσο και το δάνειο, κατά σύμπτωση) και από 10.000 για κάθε μέλος του Δ.Σ., επειδή ο «πολύ ανθρώπινος», σύμφωνα με τον υπουργό Π. Ρήγα, και ο «μέχρι αηδίας έντιμος», κατά τον επίσης υπουργό Χρ. Βερναρδάκη, τους χαρακτήρισε δημοσίως «τσόλια». ΄Οχι «τσολιά», όπως π.χ. στην επιφωνηματική φράση «γεια σου, τσολιά μου!», αλλά «τσόλια».

Εν ολίγοις, ανεμομαζώματα, διαβολοσκορπίσματα. Τι αξία έχουν όμως τα λεφτά; (Ιδίως όταν είναι των άλλων...) Θα πάρει μερικά push-ups στην πίστα με τη ζεμπεκιά του και θα του περάσει. Με το τσιγάρο στο στόμα εννοείται! Διότι ο άνθρωπος αυτός ανήκει σε εκείνη την πολύ ιδιαίτερη κατηγορία συνανθρώπων μας, για τους οποίους μπορούμε ασφαλώς να πούμε ότι είναι καλύτερο να καπνίζουν παρά να μιλούν...

Το φαν κλαμπ

Με αυτή την αφορμή, όμως, αξίζει να σταθούμε λίγο στον τρόπο με τον οποίο κρίνουν τον Κρητίκαρο του Κραουνάκη οι συνάδελφοί του στον ΣΥΡΙΖΑ. Εκτός από τους ως άνω προαναφερθέντες θαυμαστές του, ξεχωρίζουν οι εξής: Πρώτα, η Σία Αναγνωστοπούλου, για την οποία όλος ο θόρυβος συμβαίνει για τον λόγο ότι ο περί ου ο λόγος έχει «μεγάλο λαϊκό έρεισμα». Επειδή αυτό μόνο ένας Μπάρκας θα ήταν ικανός να το πει, συμπεραίνω ότι η Σία έχει ακόμη το hangover της υπουργοποίησης.

΄Επειτα, η Μαριλίζα του ΠΑΣΟΚ, για την οποία «anything goes», όπως λέει ο Κόουλ Πόρτερ. «Ο καθένας εκφράζεται με τον δικό του τρόπο», όπως το είπε, οπότε όλα είναι σχετικά. Αυτός είναι ίσως ο πιο ανήθικος και δειλός τρόπος για να υποστηρίξει κάποιος τον Κρητίκαρο του Κραουνάκη. Διόλου τυχαίο ότι η Μαριλίζα είναι σαρξ εκ σαρκός του παπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ. Υπήρξε, άλλωστε, γραμματέας του κινήματος.

Τέλος, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ (μπορεί και υπουργός, δεν είμαι βέβαιος για την ταυτότητά του), ο οποίος, αφού πρώτα μας είπε ότι ο ίδιος δεν φέρεται έτσι (δικές του οι λέξεις ακριβώς), χαρακτήρισε τη δική του συμπεριφορά, την κατά τον ίδιο συμβατική, «υποκρισία και φαρισαϊσμό», υπονοώντας ότι ο Κρητίκαρος του Κραουνάκη είναι το αντίθετό τους! Ειλικρινά, με το χέρι στην καρδιά, που λένε, δεν έχω ακούσει τίποτε πιο γλοιώδες. Αυτός που το είπε δεν είναι καλός συριζαίος στο βάθος, διότι αριστεύει σε κάτι, έστω και αν είναι το γλείψιμο. Συγχύστηκα τόσο, ώστε δεν συγκράτησα το όνομά του...

΄Ηθελε να παλέψει

Στον αντίποδα των όσων κουβεντιάζουμε παραπάνω, ιδιαιτέρως με συγκίνησε η αποκάλυψη που έκανε για τον εαυτό του ο περίφημος και περιβόητος πυγμάχος Μάικ Τάισον, ότι κάποτε τη δεκαετία του 1980 προσπάθησε να δωροδοκήσει τον φύλακα σε ζωολογικό κήπο της Νέας Υόρκης, για να του επιτρέψει να πλακώσει στο ξύλο ένα γορίλλα, ο οποίος καταδυνάστευε τους ομοίους του στο κλουβί. Ας μην εξηγήσω γιατί το βρίσκω τόσο συγκινητικό, γιατί θα παρεξηγηθώ...

Αυτογνωσία

Σημαντικό βήμα του «Ρουβίκωνα» προς την αυτογνωσία. Από όλες τις επιθέσεις που έχει πραγματοποιήσει η αναρχική οργάνωση (οξύμωρο, όπως η ζωή...), η μόνη την οποία θα χαρακτήριζα τίμια, με την έννοια ότι τουλάχιστον καταφέρνει να βρει τον αληθινό στόχο της, ήταν μια πρόσφατη επίθεση σε γραφείο ευρέσεως εργασίας. Αυτός είναι ο αληθινός εχθρός του συγκεκριμένου είδους «επαναστατών», η δουλειά. Τα υπόλοιπα είναι ιδεολογικά φτιασιδώματα, γιατί η θέα της τεμπελιάς ολόγυμνης είναι αποκρουστική.

Να ακριβολογούμε

Ακόμη και για τούτο το άθλιο κράτος, είναι άδικο να αναφερόμαστε στην ΕΡΤ ως κρατική τηλεόραση. Η ΕΡΤ, σχεδόν πάντα, ήταν κρατική τηλεόραση και όχι δημόσια – αν ήταν δημόσια, θα είχε ρημάξει όπως τα πάρκα και τα πανεπιστήμια. Αυτή η ΕΡΤ, όμως, στην οποία ανακαλούνται στην τάξη οι δημοσιογράφοι όταν τολμούν να διακόψουν το σόλο νταούλι του κατά Κραουνάκη «Κρητίκαρου» είναι κυβερνητική τηλεόραση, όχι απλώς κρατική. Είναι ζήτημα ακριβολογίας.

Ausculta fili

΄Ακουσα μια εξαιρετική συνέντευξη του Κώστα Μπακογιάννη στον ΣΚΑΪ και στους Ν. Παπαδόπουλο και Β. Χιώτη, με την οποία όμως θα ασχοληθώ εκτενέστερα (και σοβαρότερα) αύριο. Για τώρα, μένω σε μια λεπτομέρειά της, η οποία αποκαλύπτει μια βαθιά παρανόηση του καλού υποψηφίου, την οποία είναι καλό για όλους να ξεκαθαρίσουμε. Ερωτηθείς εάν θα συνεργασθεί εύκολα με τον Παύλο Γερουλάνο, ο Μπακογιάννης είπε ότι τέτοιες συνεργασίες βασίζονται στη σύγκλιση θέσεων και όχι «με ποιον μπορώ να βγω ένα βράδυ να πούμε δυο κουβέντες και να πιούμε ένα τσίπουρο». Υπονοούσε, βέβαια, αυτό που όλοι βλέπουμε: πόσο ταιριάζει με τον Γερουλάνο, που επίσης είναι πολιτισμένος άνθρωπος.

΄Ακου, όμως, Κώστα, γιατί σου διαφεύγει κάτι. Ο Παύλος ο Γερουλάνος δεν έχει χρόνο τις νύχτες για τσίπουρα και κουβέντες. Συνήθως, κολλάει αφίσες του ΠΑΣΟΚ. ΄Οχι ότι χρειάζεται· από μεράκι το κάνει. Το έχει βροντοφωνάξει, άλλωστε, στο συνέδριο, όταν βγήκε από την ντουλάπα, ότι η ψυχή του είναι πράσινη. Το κανταφικό πράσινο, το χειρότερο απ’ όλα. Το πράσινο της Βραζιλίας και του ΠΑΣΟΚ...

Πηγή: http://www.kathimerini.gr