ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ!

Γράφει η Χριστίνα Σεμίδαλις*

Και είπε ο Βίκτωρ Ουγκώ: "όσο μακριά και να πάει ο νους ποτέ δεν φθάνει εκεί που μπορεί να φθάσει η καρδιά".

Τρέξε καρδιά μου, χοροπήδησε, αγάπησε, φτιάξε και φτάσε το αδύνατο. Κάνε να γίνει το σήμερα ομορφότερο από το χθες. Για να μπορέσει το αύριο να είναι ακόμα πιο όμορφο. Ακουμπάμε στην καρδούλα μας, φροντίζουμε να της κάνουμε τα χατήρια. 

Να την έχουμε ευχαριστημένη, μέσα σε θαλπωρή. Και τα όνειρά της να τα κάνουμε πραγματικότητα. ΄Οσα και αν ζητάει, όσο και αν κοστίζει. Γιατί αξίζει η καρδούλα μας να είναι ευχαριστημένη. Της αξίζει να έχει τα καλύτερα.

Η ποιότητα της ζωής μας, εξαρτάται πολλές φορές από τους στόχους που θέτει η καρδιά. Ακόμα και αν ο νους, η λογική αντιδρά και βρίσκει κάτι παράλογο, εμείς ακολουθούμε τις προσταγές της καρδιάς μας. Αν παρακούσουμε, θα μείνουμε να μας τρώει το γιατί και το αν. Γιατί αν θα κάναμε αυτό ή εκείνο, τι θα γινότανε αν έκανα εκείνο ή αυτό. ΄Οσο μεγαλώνουμε και περνούν τα χρόνια, τόσο η λογική υπερτερεί στις επιλογές που κάνουμε. 

΄Ομως η λογική είναι ισοπεδωτική. Πολλές φορές σταματά τα όνειρα και μας πισωγυρίζει. Αντίθετα, οι προσταγές της καρδιάς, απορρέουν έναν αέρα ανανέωσης και φρεσκάδας. Ανανεώνουν το πνεύμα και φρεσκάρουν την ψυχή. ΄Οσο ρίσκο και να περιέχουν τα προστάγματα της καρδιάς, πάντα θα μας προχωρούν βήματα παραπέρα από το κωλυμένο στα σίγουρα μυαλό μας.

Και επειδή η ζωή είναι σύντομη, αναρωτιέμαι αν αξίζει τον κόπο να περιμένουμε τον κατάλληλο χρόνο και τις συνθήκες για να δράσουμε όπως επιβάλλει η λογική. ΄Η να αφήσουμε την καρδούλα μας να μας ταξιδέψει καταστάσεις και πράγματα που δεν ορίζουμε μεν, αλλά που θα βρούμε την ευφορία και την αρμονία μας.

΄Οποια επιλογή και να κάνουμε, να γνωρίζουμε ότι με τον εαυτό μας θα ζήσουμε. ΄Οτι σε αυτόν είμαστε υπόλογοι και δεν χρωστάμε να απολογηθούμε σε κανέναν άλλον. ΄Οτι αν μείνουμε μίζεροι θα φταίμε εμείς και αν πετάξουμε-έστω και αν καούμε από τον ήλιο-θα είναι δικό μας επίτευγμα. 

Υπολογίζουμε μόνο το συναίσθημά μας και τους ανθρώπους που έχουμε ορίσει δικούς μας σαν τροχοπέδη. Μόνο εκεί θα μπλοκάρει η καρδούλα μας. Μα και εκείνοι αν μας αγαπάνε και γνωρίζουν τι μας κάνει πραγματικά ευτυχισμένους δεν θα πρέπει να μας σταματήσουν. Αντίθετα θα μας ωθήσουν να προχωρήσουμε παραπέρα πιο σύντομα.

Η καρδιά αγαπάει. Θέλει, όλο θέλει. Ποτέ δεν σταματά να αποκτά. Ποτέ δεν σταματά να απογοητεύεται. Και όμως, ξαναξεκινάει από την αρχή. Δίνεται ολόθερμα σε ότι την ευχαριστεί. Και σίγουρα ότι ο άνθρωπος κάνει με την καρδιά του, πάντα πετυχαίνει. Γι αυτό, μην μετράμε ανάποδα. Να μετρήσουμε μεν, με βάση τη λογική, αλλά ας αφήσουμε ανοιχτά τα φτερά μας, να πετάξουμε μακριά, να κάνουμε τα πράγματα που θέλουμε για να μπορέσουμε μετά να έχουμε αναμνήσεις.

*Πολιτικός Επιστήμων