ΕΝΑ ΠΡΩΙΝΟ ΜΠΑΝΙΟ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΟΥ ΛΟΥΤΡΑΚΙΟΥ!

Γράφει η Μίκα Παντελέων

Λουτράκι, 30/07/2014

Μετά τις πρωινές δουλειές και τα λιγοστά ψώνια και με ένα ποτήρι πλαστικό καφέ στο χέρι κατευθύνθηκα στην παραλία, αναζητώντας τη δροσιά της θάλασσας.

Άπλωσα την πετσέτα μου στα βότσαλα και κοίταξα γύρω μου. Οι λουόμενοι στις ξαπλώστρες ή στη θάλασσα από νωρίς, λόγω ζέστης, μια και βρισκόμαστε στην καρδιά του καλοκαιριού.
Ξαφνικά στο νερό μπαίνει μια γυναίκα έως 30 ετών με ρούχα και μαντίλα (χαρακτηριστικό γνώρισμα του ισλαμισμού) και μαζί της την ακολούθησαν τα 4 παιδιά της, ηλικίας από 4-10 χρόνων, φορώντας μαγιό και βοηθητικά μπρατσάκια τα μικρότερα και παιχνίδια της θάλασσας τα μεγαλύτερα.
Σάστισα καθώς παρατηρούσα το άσπρο της δέρμα που διακρίνονταν από τους καρπούς των χεριών της και τις πατούσες της καθώς κολυμπούσε. Τριγύρω τα παιδιά της -σαν την πάπια με τα παπάκια της σε μια βόλτα στη λίμνη όταν μαθαίνουν να κολυμπούν-έπαιζαν με το νερό και μαζί της. 

Μετά λίγη ώρα στη θάλασσα μπήκε και ο πατέρας φορώντας μαγιό δυτικού τύπου κρατώντας μια μικρή μέχρι 18 μηνών που την απίθωσε στα χέρια της. Εκείνη ανέλαβε το καθήκον να εξοικειώσει το μωρό με το νερό…
Στο νου μου ήρθε η ανεξιθρησκία στην εκπαίδευση, η Δραγώνα, τα γεγονότα στο Γαλλία πέρυσι τέτοιες μέρες «…Μετά τις συγκρούσεις που ξέσπασαν πρόσφατα στην Τραπ, προάστιο του Παρισιού, όταν αστυνομικός ζήτησε να ελέγξει τα στοιχεία γυναίκας που φορούσε νικάμπ, αυτά τα ερωτήματα απασχολούν – για ακόμη μία φορά - τους Γάλλους. Και ενώ προσπαθούν να βρουν τη χρυσή τομή μεταξύ της προστασίας της κοσμικότητας και των ατομικών ελευθεριών, η έκρηξη ισλαμοφοβίας που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια στη χώρα παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις… ΤΟ ΒΗΜΑ, 27/07/2013», αλλά και τα λόγια μιας φίλης που πρόσφατα μου αναφώνησε: «Συνταξιοδοτήθηκα μετά 30 χρόνια δουλειάς…» και χαμογέλασα σκεπτόμενη πως μια γυναίκα λόγω των πολλαπλών της ρόλων δεν συνταξιοδοτείται ποτέ, μάζεψα την πετσέτα μου με βήμα νωχελικό και πήρα το δρόμο του γυρισμού για το σπίτι…