ΑΓΑΠΗΣ ΛΟΓΙΑ - ΑΡΓΥΡΗΣ ΕΦΤΑΛΙΩΤΗΣ!

Μέρες που θα ’τανε μ’ εσέ μαργαριτάρια,

χωρίς εσέ μες στου καιρού τα βάθη πάνε,

ψυχρές και ανωφέλητες, σαν τα λιθάρια

που μες στη θάλασσα μικρά παιδιά πετάνε!

Σαν προσπαθώ με υπομονή να τες μετρήσω,

απ’ τη στιγμή που μ’ έσφαξε το έχε γεια σου,

με πιάνει τρέλα και θαρρώ πως πλιο να ζήσω

του κάκου ελπίζω σαν προτού στην αγκαλιά σου.

Και γονατίζω και ρωτώ στην προσευχή μου

αν είναι δίκιο στες ρημιές να τυραννιούμαι,

αν μια ζωή, που δεν μπορώ να πω δική μου,

πρέπει μέσα στην άβυσσο να τη σκορπούμε.

Αλίμονο και να ’χ’ αυτή την πίκρα μόνος,

να ξέρω πως το ταίρι μου δεν καίγει ο πόνος.

• Το παραπάνω ποίημα είναι το ένατο στη σειρά της ποιητικής συλλογής Αγάπης λόγια, που δημοσιεύτηκε το 1891. Τα ποιήματα της συλλογής, γεμάτα από αγάπη και πόνο, γράφτηκαν από τον Αργύρη Εφταλιώτη για τη γυναίκα του, όταν αναγκάστηκε να μείνει μόνος του, μακριά της, στη Βομβάη της Ινδίας, όπου εργάστηκε για κάποιο χρονικό διάστημα.

Λ. Πολίτη, Ποιητική Ανθολογία, τόμ. 6, Δωδώνη

* Εικόνα: Λεπτομέρεια από τον πίνακα του Pierre-Auguste Renoir, “Dance at Bougival” (1883)

Πηγή: https://www.catisart.gr