ΗΓΕΤ-ΙΣΚ(Ι)ΟΙ!

Του Γιάννη Πανούση

Σιωπή κρότου

αλλόκοτη ηρεμία

....

Γιατί πάμε όπου πάμε;

Πώς πάμε έτσι ανίδεοι,

βουλιαγμένοι στις ψευδαισθήσεις μας;

Λυδία Σταυροπούλου, Συνοδεία από μάρμαρο

Ποτέ δεν μ’ενδιέφερε ο τζόγος της Πολιτικής (όπου το κέρδος είναι πάντοτε προσωπικό/παρεϊκό), ούτε η Πολιτική του τζόγου (όπου οι τυχαίες ζαριές εκλαμβάνονται σαν σχεδιασμός).

Ποτέ δεν προσκύνησα Αρχηγούς και Προέδρους, ως υπερφυσικά/μαγικά Τοτέμ, ούτε όμως τους έκαψα στην πυρά, ως μιάσματα, στην πρώτη κακοτυχία.

Ποτέ δεν πίστεψα ότι ο Ηγέτης είναι ένας Ποιμενάρχης-καθοδηγητής ποιμνίου πιστών, ένας Φύλαρχος-επικεφαλής ατάκτων ορδών, ένας Ομαδάρχης (και Συν-αρχηγός;) σκόρπιων ατομιστών παικτών, ένας Πλοηγός τυφλών ιδεοληπτικών, ένας Αφέντης κάποιων υποτακτικών υπηκόων.

Στο μυαλό μου ο Ηγέτης είναι Καθηγεμών, ένας Ηγήτωρ σε όλα τα επίπεδα: της στρατηγικής, της τακτικής, της γνώσης, της έμπνευσης, της ηθικής, της συνέπειας, των μεγάλων κινήσεων.

Το πρώτο ερώτημα: από πού έρχεται ο Ηγέτης; από το Κόμμα, την Κοινωνία, τη Διαπλοκή, τις ελίτ, το λαό;

Ερώτημα δεύτερο: ο Ηγέτης ήταν Ηγέτης πριν να γίνει Αρχηγός; πότε δηλαδή υπερέβη τη μήτρα που τον γέννησε και σηκώθηκε πάνω από τα πράγματα και τα πρόσωπα;

Ερώτημα τρίτο: πώς μπορούμε να δια-κρίνουμε τον γνήσιο Ηγέτη από τις διάφορες imitations που κυκλοφορούν στα media;

Ερώτημα τέταρτο και κρισιμότερο: προς τα πού πάει ο Ηγέτης την Ιστορία;

Αυτά θα τ’απαντήσει σύντομα ο σοφός χρόνος κι όχι μόνον κάποιες χιλιάδες ψήφοι.

ΥΓ. Πάντοτε, από την εποχή της ΔΗΜΑΡ, υποπτευόμουνα την ύπαρξη μιάς Συναλλασσόμενης Αριστεράς (που ζει, σκέφτεται και συμ-πράττει όπως η Δεξιά, αλλά δηλώνει ‘κάτι άλλο’) και πάντοτε πίστευα στον ήρεμο λόγο των αριστερών της ήττας του Εμφυλίου και δυσπιστούσα στις δήθεν "επαναστατικές κραυγές των αριστερών του καφενείου και του Κολωνακίου".

* Ο Γιάννης Πανούσης είναι Καθηγητής Εγκληματολογίας, πρώην υπουργός Προστασίας του Πολίτη

Πηγή: https://www.capital.gr