Καθόσουν απέναντι με μάτια αφειδώλευτα
και στο εξομολογητικό σου βλέμμα,
ασύνταχτα πουλιά πετάρισαν οι λογισμοί μου,
σμάρι ασμίλευτο κουβάριασαν οι πεθυμιές
κι ανυπεράσπιστος στο ανυπόκριτο κάλεσμά σου,
άνεμος αφτέρουγος αγκιστρώθηκα
στης έκστασης την κόχη,
σύννεφο άστατο που σάστισε στης ίριδας τα μάγια ,
Καθόσουν απέναντι ανέκκλητη αρχή
του αξόδευτου ονείρου και της πληρότητας.
Άπλωνε μυστικά η γη τις στράτες της
για να χωράς χαρά και να σε βρίσκω γέλιο,
κι ο χρόνος άφηνε τις ώρες του να αργούνε,
έρωτα να σε προλαβαίνω και ζωή να σε ανακαλύπτω.
Καθόσουν απέναντι μαρμαρυγή αβύσσου,
ναός δίχως ιερό, καταφυγή χωρίς άσυλο.
Και δραπετεύαμε στη σιωπή ασκητές,
συνωμότες το συνεπαρμό μας φυγαδεύαμε.
Πώς πόθησα τούτη την αιωνιότητα,
σ’ ένα σου φιλί να σπαταλήσω!
Πηγή: http://www.alexandris23.net
Πηγή: https://ennepe-moussa.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.