ΠΟΙΗΜΑ "ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ"!

Του Χριστόδουλου Λιτζερίνου // *

Καλοκαίρι

Αυτόν τον μήνα, τον αλωνάρη,

ψυχές κινήσανε δροσιά να βρουν.

Βαρδάρης μάλωνε με το φεγγάρι

κι εσύ μ’ αγκάλιαζες να μη μας δουν.

Τα μάτια ζήλεψες του αποσπερίτη,

τζιτζίκια χρώματα ζωή μεθούν

Αχ και να ήμουν μικρό σπουργίτη

ρώγες, σταφύλια να με φιλούν.

Το στάχυ που ‘κοψα για τα μαλλιά σου

στα στήθια πάνω τριζοβολά,

κύματα γίνεται με τα φιλιά σου,

σπίθα καθάρια που μ´ ακουμπά.

Πέτρα και έρωτας και ένα άστρο

θάλασσα που ‘γινε πανί ξανά.

Γυμνή σκαρφάλωνες πάνω στο κάστρο

φωτιά μού έκαιγες τα σωθικά.

Τα μάτια κλείνω μπροστά στ΄αγέρι

παλάμη βάζω στην αντηλιά

Αχ να μη τέλειωνε το καλοκαίρι

να μας ξεχνούσε στην αμμουδιά.

* Χριστόδουλος Λιτζερίνος: Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Έχει μια ιδιαίτερη αδυναμία στις μικρές ιστορίες. Μπορείτε να βρείτε τέτοιες ιστορίες του στη συλλογή “Τα χαρτόκουτα δεν έχουν φινιστρίνια” των Εκδόσεων Ανάτυπο, ή σε συλλογικές δουλειές των Εκδόσεων Παράξενες Μέρες και σε λογοτεχνικά περιοδικά όπως το fractal. Εσχάτως ερωτοτροπεί με τη μεγάλη φόρμα, με το βραβευμένο μυθιστόρημα του ¨Φυλάξου από τον σκύλο των Εκδόσεων Παράξενες Μέρες, το ιστορικό μυθιστόρημα “Ρουμπίνα η γκεζερά της αθωότητας” και το τελευταίο μυθιστόρημά του “Γκουέντρα” των Εκδόσεων Ελκυστής.

Πηγή: https://www.fractalart.gr