ΑΠΙΣΤΙΑ: ΑΝΤΡΕΣ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΕ ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ!

Γράφει ο Ζήσης Παπαθανασίου*

Προβάλλεται συνήθως το γεγονός ότι οι νέοι έχουν ανάγκη από σεξουαλική διαπαιδαγώγηση. Το πρόβλημα είναι ποιος θα διαπαιδαγωγήσει τους μεγάλους. Ποιος θα διαπαιδαγωγήσει τους γονείς, ποιος θα διαπαιδαγωγήσει τους εκπαιδευτικούς, ποιος θα διαπαιδαγωγήσει τελικά εσάς και εμένα.

Γιατί η έλλειψη της δικής μας σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης είναι αυτή που οδήγησε τελικά σε χειρότερους γάμους, λιγότερες γεννήσεις και περισσότερα διαζύγια τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα Στις μέρες μας ο άνθρωπος έχει να αντιμετωπίσει δύο παράλληλα ζητήματα τη δυνατότητα να κάνει σχέση και τη δυνατότητα να κάνει σεξ.

Ν' αρχίσουμε από τη σχέση.

Από έρευνα του Ελληνικού Σεξολογικού Ινστιτούτου, που πραγματοποιήθηκε πριν ένα χρόνο, φαίνεται ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι είναι μόνοι τους, αδυνατώντας να κάνουν μια σχέση που αντέχει στο χρόνο, αν και μπορεί να είναι επιτυχημένοι σε άλλους τομείς της ζωής τους, όπως είναι η μόρφωση, το επάγγελμα κλπ.. Θα μπορούσε μάλιστα να πει κανείς ότι όσο πιο πετυχημένος είναι ένας άνθρωπος, τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες έχει να βρεθεί μόνος του στη ζωή.

Γιατί οι άνθρωποι στις μέρες μας δυσκολεύονται να κάνουν μια σχέση, μέσα από την οποία θα έχουν τη δυνατότητα να παίρνουν και σεξουαλική ικανοποίηση;
Μέχρι πριν από τριάντα χρόνια η επιλογή συντρόφου γινόταν από το κοινωνικό περιβάλλον και η επιλογή αυτή ήταν συνήθως επιτυχής για τα μέτρα της εποχής. Σήμερα, το βάρος της επιλογής πέφτει στο ίδιο άτομο και μάλιστα αφού φορτώσαμε τις γυναίκες με τα υπολείμματα της φεμινιστικής επανάστασης και τα αγόρια με την αμφισβήτηση του ανδρισμού τους.

Οι γυναίκες όλο και περισσότερο ασχολούνται με την καριέρα τους και οι άντρες όλο και περισσότερο τις βρίσκουν στα πόδια τους στους χώρους της δουλειάς. Έτσι, όταν η γυναίκα βρεθεί πια στην τέταρτη δεκαετία της ζωής της, είναι δηλαδή 30 ως 40 ετών. αναζητεί πάση θυσία μια σχέση που θα οδηγήσει στην οικογένεια και τα παιδιά, ενώ ο αντίστοιχος άντρας απασχολείται με το να καταναλώνει γυναίκες, σύμφωνα με τις επιταγές της καταναλωτικής κοινωνίας. Και το σεξ; Άλλοτε ευκαιριακό, πάντοτε με το άγχος της επίδοσης, του πρωταθλητισμού και της ανασφάλειας. Ο τελικός κυπέλλου στο μπάσκετ γίνεται τελικός σεξ μέσα στο πρώτο δίωρο της γνωριμίας

Κι ύστερα από όλα αυτά μας ρωτάνε οι άνθρωποι αν στις μέρες μας κάνουμε συχνότερα σεξ απ' ότι παλιότερα. Σίγουρα δεν κάνουμε τόσο συχνά έρωτα, όσο θεωρείται δεδομένο ή αυτονόητο. Από έρευνες που πραγματοποιήσαμε τα δύο τελευταία χρόνια φαίνεται ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι βρίσκονται έξω από μια σχέση και δεν έχουν τη δυνατότητα τακτικών ερωτικών επαφών. Τα παλιότερα χρόνια θεωρούσαμε προβληματικούς ψυχολογικά ή κοινωνικά τους ανθρώπους, δηλαδή τα γεροντοπαλίκαρα και τις γεροντοκόρες, που ζούσαν μόνοι τους Σήμερα αν επιμένουμε σε τέτοιους χαρακτη­ρισμούς, θα πρέπει να κρίνουμε σαν προβληματικό ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας.

Κι όταν όμως δημιουργείται μια σχέση, η σχέση αυτή κινδυνεύει από τη ρουτίνα, τον ανταγωνισμό, τις συγκρούσεις και τις παράλληλες σχέσεις. Μας ζητάνε πολλές φορές να εγκρίνουμε ή να καταδικάσουμε τις παράλληλες σχέσεις. Όλοι, όσοι δημιουργούν παράλληλες σχέσεις ξεκινούν από την αντίληψη ότι η παράλληλη σχέση δε θα βλάψει την κύρια σχέση, Η πείρα μας όμως μας δείχνει δύο πράγματα το πρώτο είναι ότι στην εξωσυζυγική σχέση μας σπρώχνει ένα πρόβλημα που ήδη υπάρχει και δεν το αναγνωρί­ζουμε. Το δεύτερο είναι ότι τελικά η παράλληλη σχέση δημιουργεί συχνά περιπλοκές που βάζουν σε κίνδυνο την κύρια σχέση.

Τι κάνει όμως τους ανθρώπους να αναζητούν παράλληλες σχέσεις; 
Ένας κύριος λόγος είναι η αίσθηση ότι δεν παίρνουν αρκετή ικανοποίηση από τη βασική σχέση. Στη διάρκεια του γάμου μας αλλάζουμε ρόλους, χωρίς να το συνειδητοποιήσουμε. Στην αρχή είμαστε μόνο εραστές. Στη συνέχεια γινόμαστε σύζυγοι και πολλές φορές ξεχνάμε το ρόλο των εραστών. Αργότερα γινόμαστε γονείς και στη συνέχεια συνέταιροι ή συνεργάτες σε κάποια δουλειά Έχουμε όμως ξεχάσει τους προηγούμενους ρόλους των εραστών, των συζύγων κ.λ.π..

Η δυνατότητα να παίζουμε παράλληλα διαφο­ρετικούς ρόλους δεν είναι καθόλου αυτονόητη. Και μάλιστα το να τους παίζουμε το ίδιο καλά. Η αδυναμία αυτή να παίζουμε εξ ίσου καλά όλους τους ρόλους έχει σαν αποτέλεσμα την αίσθηση ότι δεν παίρνουμε αρκετή ικανοποίηση από την κύρια σχέση. Όταν επίσης υπαρχουν σοβαρά προβλήματα σε μια σχέση, χάνουμε το ενδιαφέρον, την τρυφερότητα και την αγάπη που μας παρείχε ο σύντροφός μας. Νοιώθουμε λοιπόν την ανάγκη να αναζητήσουμε το ενδιαφέρον και την αγάπη σε άλλη σχέση.

Ένας δεύτερος λόγος είναι η ελπίδα ότι από την άλλη ερωτική σχέση θα πάρουμε επιβεβαίωση που δεν παίρνουμε από την κύρια σχέση. Οι άνθρωποι στην εποχή μας, με τις πιέσεις που δέχονται από παντού, έχουν ανάγκη από συνεχή επιβεβαίωση. 0 άντρας για να επιβεβαιώσει τον ανδρισμό του δοκιμάζει με μια άλλη γυναίκα, Από την άλλη μεριά Π γυναίκα έχει ανάγκη από την επιβεβαίωση ότι είναι πάντα επιθυμητή, γεγονός που την ωθεί να δοκιμάσει με έναν άλλο άντρα.

Ο τρίτος λόγος είναι τα πρότυπα που μας περνάει η τηλεόραση. Χωρίς να το θέλουμε, τα πρότυπα αυτά μας επηρεάζουν. Γιατί ο τάδε τραγουδιστής εξωσυζυγικές σχέσεις και όχι εγώ; Γιατί ο τάδε σταρ του σινεμά αλλάζει εραστές; Μήπως κι εγώ πρέπει να κάνω το ίδιο;

Ένας τέταρτος λόγος που επιχειρούμε μια άλλη σχέση είναι για να ξεπεράσουμε ένα πρόβλημα στο σεξ. Έχει π.χ. πρόβλημα ο άντρας στη στύση του και προσπαθεί να δει αν θα το ξεπεράσει, κάνοντας σεξ με άλλη γυναίκα. Έχει μια γυναίκα ανοργασμία όταν κάνει έρωτα με σύζυγό της, δοκιμάζει και με άλλον άντρα μήπως λειτουργήσει με οργασμική κορύφωση. Αν τα καταφέρει, δημιουργεί μια παράλληλη σχέση.

Από έρευνα του Ελληνικού Σεξολογικού Ινστιτούτου, προκύπτει ότι υπάρχει μεγάλη διαφορά στη συχνότητα των παράλληλων σχέσεων των αντρών. σε σχέση με τις γυναίκες. Ίσως η διαφορά αυτή είναι μεγαλύτερη στην Ελλάδα, από ότι εμφανίζεται σε άλλες χώρες.

Από παλιά ήταν προνόμιο των ανδρών να ρέπουν προς τις παράλληλες σχέσεις. Τη ροπή αυτή τη δίνει η κουλτούρα μας. Για τον άντρα είναι τιμητικό και προνόμιο να διατηρεί εξωσυζυγική σχέση, για τη γυναίκα, όμως, όχι ακόμα. Παράγοντες, όπως η φιλοσοφία της εποχής, τα ΜΜΕ, η αδυναμία των ανθρώπων να κάνουν ώριμες σχέσεις, διευκολύνουν αυτό το είδος σχέσεων. Φυσικά η ηλικία, η διάρκεια και η κόπωση της προϋπάρχουσας σχέσης, όπως και η οικογενειακή κατάσταση, με παιδιά ή χωρίς, οδηγούν στην έναρξη και ίσως τη διατήρηση μιας παράλληλης σχέσης. 
Το υψηλό κοινωνικοοικονομικό επίπεδο μέχρι ενός σημείου διευκολύνει τέτοιου είδους σχέσεις

Υπάρχει σε μεγάλο ποσοστό ένα κοινό χαρακτηριστικό στους άνδρες, που επιδιώκουν ή συνηθίζουν να ζουν παράλληλες σχέσεις Αυτό είναι το άγχος επιβεβαίωσης του ανδρισμού τους 

Οι παράλληλες σχέσεις κρύβουν ανωριμότητα και τις συναντάμε περισσότερο σε άτομα που χαρακτη­ρίζονται από αδυναμία επεξεργασίας των συγκρούσεων μέσα στη σχέση τους. Τώρα πια, όλο και περισσότερο, η γυναίκα αντιδρά σε μια διπλή ερωτική ζωή του συζύγου της, έστω και σπασμωδικά. Δεν υπάρχουν επιχειρήματα περί βιο­λογικών διαφορών. Είναι φανερό ότι η συμπεριφορά αυτή είναι συνάρτηση ψυχολογικών και κοινωνικών παραγόντων.

Οι εξωσυζυγικές σχέσεις είναι επικίνδυνο παιχνίδι. Μερικές φορές ανανεώνουν τις προϋπάρχουσες, αλλά αυτό είναι προσωρινό. Συνήθως τραυματίζουν ανεπανόρθωτα τη σχέση, παρά το γεγονός ότι πολλοί υποστηρίζουν το αντίθετο. Το ίδιο επικίνδυνες είναι και οι χωριστές διακοπές των συζύγων, όταν δεν επιβάλλονται από επαγγελματικές υποχρεώσεις και επιλέγονται με την ελπίδα ανανέωσης.Ο καθένας μας οφείλει τελικά να ανακαλύψει τη δική του συνταγή για να περνάει καλά μέσα στη σχέση. Μια συνταγή που θα περιέχει πολλή αγάπη και πολλή επικοινωνία, Η αγάπη χτίζεται σιγά-σιγά στη σχέση και δεν είναι καθόλου αυτονόητη. Την επικοινωνία την έχει υποκαταστήσει στις μέρες μας η σιωπή, η ατέλειωτη κριτική και η καχυποψία. 

*Επίκουρος καθηγητής Γυναικολογίας - ανδρολόγος, διευθυντής Ελληνικού Σεξολογικού Ινστιτούτου

Πηγή:http://www.boro.gr