ΕΓΩ ΕΤΣΙ ΕΜΑΘΑ ΝΑ ΑΓΑΠΩ. ΦΟΒΗΘΗΚΑ ΜΟΝΟ ΤΗ ΦΥΓΗ ΣΟΥ...

Γράφει η Μπέττυ Κούτσιου

Εγώ έτσι έμαθα να αγαπάω.

Εγκλωβισμένη μέσα στα χέρια σου και από εδώ έως εσένα όλη μου η ζωή.Μου έφτανε.Όλος ο υπόλοιπος κόσμος μου περίσσευε.

Εγώ έτσι έμαθα να αγαπάω.

Με σώμα μεγάλης γυναίκας που μέσα του κρύβεται η καρδιά ενός μικρού κοριτσιού.

Έτσι έμαθα να φιλάω.

Σαν να είναι ανάμεσα στα χείλη μου του κορμιού σου ο ιδρώτας η μόνη σταγόνα μέσα σε μια ξερή ερημιά.

Έτσι έμαθα να ερωτεύομαι.

Σαν να χορεύει η ψυχή μου το πιο όμορφο βαλς μέσα στο ηλιοβασίλεμα,πάνω σε πράσινα λιβάδια.

Έμαθα να κοιμάμαι με την απελπισία σου και να ξυπνάω σαν τον ήλιο να σου χαϊδεύω τα μαλλιά.

Έμαθα να πιάνω στα χέρια μου μαύρα πουλιά πεινασμένα και να τα μεταμορφώνω σε λευκά περιστέρια,που τα άφηνα να έρχονται στο παράθυρο σου.

Έμαθα να πνίγομαι και ενώ δεν μπορώ να πάρω ανάσα,να βγάζω το χέρι μου όχι για να τραβηχτώ πάνω στον αφρό αλλά για να σου δείξω οτι κινδυνεύεις να φύγεις απο κοντά μου.

Εγώ έτσι έμαθα να αγαπάω..

Σαν ένα σταματημένο ρολόι που μόνο όταν το κοιτούσες εσύ χτυπούσε κάθε λεπτό και δευτερόλεπτο μετρώντας χρονια από την ζωή μου.

Έμαθα να διαβάζω μέσα στα μάτια σου τα πιο όμορφα ποιήματα και τις πιο γλυκές λέξεις σαν τα κοιμισμένα μωρά στην κούνια.

Έμαθα να γλείφω το αίμα απο τις πληγές σου για να μην πονάς Εσύ.

Να καταπίνω σαν το πιο δροσερό νερό τις πικρές σου σιωπές και τα ανήλιαγα πρωινά της Κυριακής μας.

Να σου λέω ” Έλα” ενώ εσύ μου φώναζες τρέξε μακριά μου να σωθείς.

Να με κομματιάζω ,και να με αφήνω παντού γύρω σου, μήπως ξυπνήσεις κάποιο πρωινό και αισθανθείς μόνος σου στην απέραντη θλίψη σου.

Έμαθα να φωτίζω με την αγάπη μου όλους τους κακοφωτισμένους δρόμους της ζωής μας.

Να ανάβω ενα κεράκι και να κάθομαι πλάι σου στα αναχώματα της ζωής μας, ενώ την ίδια στιγμή λίγο πιο εκεί η άνοιξη γεννιότανε και η γη λουλούδιαζε.

Μα τίποτα δεν με ένοιαζε.Τίποτα δεν με φόβιζε..

Ένα μόνο με ένοιαζε.

Το επόμενο πρωινό που δεν θα έβρισκα το μάγουλο σου στο μαξιλάρι μου και που το δικό μου κορμί θα έχασκε μόνο και έρημο στην τυραννία της σκληρής σου απουσίας.

Ένα μόνο με φόβιζε..

Η φυγή σου!

Ονομάζομαι Μπέττυ Κούτσιου. 

Έχω ταξιδέψει πολύ στην ζωή μου στην κυριολεξία..μα πάντα ταξίδευα καλύτερα όταν είχα μπροστά μου ένα χαρτί και ένα μολύβι.. Μου αρέσει να απομονώνομαι περισσότερο από κάθε τι άλλο και να γράφω.. Νομίζω ότι αυτή τη στιγμή περιμένω όλη μέρα και χαίρομαι..Είμαι μόνη εγώ και οι λέξεις μου που τόσο αγαπάω..και νομίζω ότι με αγαπούν και αυτές. Εύχομαι σε όλο τον κόσμο που με διαβάζει.. Να βρει την αγάπη Και να γιατρευτεί από εκείνη!!

Πηγή: http://wp.loveletters.gr