ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ!

Γράφει η Χριστίνα Σεμίδαλις*

• Αποκλειστικά για το παρόν ιστολόγιο

 

Και έγραψε ο Ρίτσαρντ Κάρλσον στο βιβλίο του "μη βασανίζεστε για μικροπράγματα γιατί όλα είναι μικροπράγματα": "σχεδόν κάθε άποψη έχει κάποια αξία, ειδικά αν εμείς ψάχνουμε την ιδέα και όχι τα λάθη της. Την επόμενη φορά που κάποιος θα μοιραστεί μια άποψη μαζί σας, αντί να κάνετε κριτική, δείτε αν μπορείτε να ανακαλύψετε κάποιον κόκκο αλήθειας σε όσα σας λέει".  Βέβαια για να φθάσει στο σημείο ο άνθρωπος να έχει άποψη, σημαίνει ότι έχει επεξεργαστεί στο μυαλό του τα γεγονότα που του συμβαίνουν και ότι έχει καταλήξει σε κάποια συμπεράσματα. 

Τα συμπεράσματα αυτά δεν έχουμε τον τρόπο να τα κρίνουμε γιατί είναι υποκειμενικά. ΄Οσοι περισσότεροι άνθρωποι βγάζουν το ίδιο συμπέρασμα για παρόμοια γεγονότα τόσο πλησιάζουμε προς την κοινωνική θέση. Θα ήταν πάρα πολύ εύκολο να κρίνουμε κάποιον όταν εμείς οι ίδιοι δεν έχουμε παρόμοια εμπειρία. ΄Ομως αυτό θα ήταν τουλάχιστον επιπόλαιο από μέρους μας. Ο καθένας μας κουβαλάει τον δικό του σταυρό και η ψυχή του βαραίνει ανάλογα με το μέγεθός του. Εξωτερικά μπορεί να μην φαίνεται τίποτα. ΄Ομως γι αυτό ακριβώς θα πρέπει να μην κρίνουμε. Για να μην κριθούμε.
Αν το θέμα μας είναι η αλήθεια που εκφράζει ο συνάνθρωπός μας, τότε σίγουρα μπαίνουμε στον πειρασμό να διασταυρώσουμε γνώμες. Κακό το κουτσομπολιό. Γιατί όσο και αν προσπαθούμε μέσω τρίτων να βρούμε την αλήθεια το μόνο που θα πετύχουμε είναι η αναπαραγωγή ενός ακόμα ψεύδους. Αν όμως τον πλησιάσουμε και ευθέως, με ειλικρίνεια, αναζητήσουμε την αλήθειά του, θα μας δοθεί.

 

Οι άνθρωποι έχουν την τάση να μιλούν για τον εαυτό τους. Αρκεί ένα ζευγάρι υπομονετικά αυτιά και μια συγκατάβαση που τείνει στην συμπάθεια. Δεν γεννηθήκαμε κρατώντας σπάθα στο χέρι. Αντιθέτως ήμαστε εδώ για να βοηθάμε στην ανάγκη του άλλου. Αλήθεια μας λέγει; Η ιστορία και η ζωή η ίδια το αποδεικύει. Το πέρασμά μας σε αυτή τη ζωή είναι τόσο σύντομο που δεν επιδέχεται αλλοτριώσεις και σπατάλες. Αγάπα τον πλησίον σου με τα ελλατώματά του.
Φανταστείτε ένα πανηγύρι στο νησί που θα λείπει ο τρελλός του χωριού. Στο νησί που ο πανηγυράς επιβάλλεται να φροντίσει όλον τον κόσμο να διασκεδάσει με φαγητό, μουσική, κρασί και χορό. Δεν είναι κόσμιο.
Αντίθετα κόσμιο είναι να ξεκρεμάσουμε τις ταμπέλες που έχουμε προσάψει στα άτομα και να δούμε τη ζωή σαν ένα μεγάλο όμορφο πανηγύρι, που εμείς, ο καθένας είναι ο πανηγυράς και έχει την φροντίδα των καλεσμένων.

Ας μη λείψει κανείς από την όμορφη χαρά της ψυχής μας όταν δίνει το σήμα πως έχει έστω και έναν συνάνθρωπο φροντίσει. Το πανηγύρι μόλις ξεκίνησε!


*Πολιτικός Επιστήμων