ΑΥΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ: ΠΟΙΟ ΡΟΛΟ ΠΑΙΖΕΙ Η ΗΛΙΚΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ;

Δεν διαθέτουν μόνο οι γυναίκες το περίφημο «βιολογικό ρολόι» που επηρεάζει την αναπαραγωγική τους ζωή, αφού φαίνεται πως κάποιον αντίστοιχο «μηχανισμό» έχουν και οι άνδρες και μάλιστα εμπλέκεται στις πιθανότητες να εκδηλώσει το παιδί τους αυτισμό, δείχνει μια νέα αμερικανική επιστημονική μελέτη.

Όπως υποδεικνύουν τα στοιχεία των ερευνητών από το Πανεπιστήμιο Mount Sinai της Νέας Υόρκης, η απόκτηση παιδιού είτε σε πολύ μικρή είτε σε πολύ μεγάλη ηλικία συσχετίζεται με αυξημένες πιθανότητες να εκδηλώσει το παιδί κοινωνικές διαταραχές, από κακές επικοινωνιακές δεξιότητες μέχρι διαταραχές του αυτιστικού φάσματος.

Συγκεκριμένα, «επικίνδυνη» κρίθηκε από τους ερευνητές η ηλικία 25 και κάτω και 51 και άνω.

Ένα εξαιρετικά παράδοξο εύρημα της μελέτης ήταν ότι τα παιδιά των πολύ μικρών ή πολύ μεγάλων μπαμπάδων είχαν την τάση να είναι πιο προχωρημένα από τους συνομηλίκους τους κατά τη βρεφική και πρώτη παιδική ηλικία, ωστόσο αργότερα, μέχρι να φτάσουν στην εφηβεία, έχαναν σταδιακά αυτό το προβάδισμα και τελικά έμεναν πίσω.

Να σημειωθεί ότι η μελέτη δεν εντόπισε κάποια συσχέτιση ανάμεσα στην ηλικία της μητέρας και στις κοινωνικές διαταραχές στα παιδιά.

«Η μελέτη μας δείχνει ότι οι κοινωνικές δεξιότητες είναι ένας τομέας-κλειδί που επηρεάζεται από την ηλικία του πατέρα» δηλώνει η Μαγκνταλένα Τζανέκα από το Κέντρο Σίβερ Έρευνας και Θεραπείας του Αυτισμού του πανεπιστημίου. «Ήταν ενδιαφέρουσα η παρατήρηση ότι η ανάπτυξη αυτών των δεξιοτήτων ήταν διαφορετική στα παιδιά τόσο των μεγαλύτερων όσο και των μικρότερων σε ηλικία μπαμπάδων» συμπληρώνει η ερευνήτρια.

Οι γενετικές αναλύσεις που πραγματοποίησαν οι ερευνητές επιβεβαίωσαν ότι οι επιδράσεις στις κοινωνικές δεξιότητες ήταν κατ’ εξοχήν γενετικές και όχι περιβαλλοντικές και μάλιστα ήταν εντονότερες όσο αυξανόταν η ηλικία του πατέρα. «Αυτό υποδεικνύει ότι οι μηχανισμοί που οδηγούν στα συγκεκριμένα αποτελέσματα είναι ενδεχομένως διαφορετικοί στα δύο άκρα του εύρους της ηλικίας του πατέρα» εκτιμά η Τζανέκα, συμπληρώνοντας πως «αν και το συμπεριφορικό προφίλ των παιδιών ήταν παρόμοιο, οι υποκείμενες αιτίες ίσως διαφέρουν πολύ σε καθεμιά από τις δύο περιπτώσεις».

Πηγή: http://www.onmed.gr