Γράφει η Μαρίσα Παππά
Κουράστηκε το μυαλό μου με όλη αυτήν την ακατάσχετη φλυαρία που επικρατεί τον τελευταίο καιρό γύρω μου, ενώ προτιμώ να δίνω εγώ τους πρωταγωνιστικούς ρόλους της ζωής μου και του μυαλού μου, στις ελπίδες, τα όνειρα μου και τους στόχους που θέλω να πετύχω.
Όλοι αυτοί οι ανίδεοι, δίχως συναισθηματική παιδεία, εισέβαλαν με το έτσι θέλω, ενοχλούν και αποδιοργανώνουν εντελώς την ομαλή της ροή, ενώ στην ουσία δεν αξίζουν την παραμικρή λέξη από τις προτάσεις της ζωής μου.
Θλιβερός απολογισμός μιας μίζερης κατάστασης, δημιούργημα ανθρώπων που στοχεύουν αποκλειστικά και μόνο στην καταστροφή των ονείρων που κάνουν οι υπόλοιποι και επιθυμούν να επιτύχουν.
Κάτι μίζερες υπάρξεις με μοναδικό στόχο να αφαιμάξουν ότι ακόμα έχει απομείνει στο μυαλό μου, μην γνωρίζοντας τι ακριβώς θέλουν από την δική μου ζωή.
Κάτι άνθρωποι δεύτερης επιλογής μου, που επιθυμούν να κεντράρουν πάνω μου και να μου ρίξουν ασφαλή διασταυρωμένα πυρά μέχρι να καταφέρουν την ολοκληρωτική εξόντωσή μου.
Τίποτα δεν αξίζουν όλοι αυτοί πέρα από μία επιστροφή του νομίσματος που αρχικά μου έστειλαν.
Τους το στέλνω πίσω και ξοφλήσαμε τους λογαριασμούς μας.
Κλείσαμε.
Πριν καταλήξω όμως εκεί, το μόνο που έκανα ήταν καλόκαρδα να ζυγίζω τα υπέρ και τα κατά τους.
Όσο και να έψαχνα δεν έβρισκα ποτέ τίποτα θετικό που να μαλακώσει έστω και λίγο την απόφασή μου.
Γρήγορα επιβάλλεται να μου ανοίξουν τον δρόμο, να πετάξω από πάνω μου τα εμπόδια τους που μόνιμα φροντίζουν να μου βάζουν.
Θέλω γρήγορα και τώρα να φύγω όσο το δυνατόν πιο μακριά τους, γιατί μου στερούν το πολύτιμο φως της ημέρας.
Η ενοχλητική παρουσία τους μου στερεί ακόμα και το σκοτάδι της νύχτας που εμένα πλέον μου είναι απαραίτητο.
Αυτήν την ηρεμία της μοναξιάς που εγώ την αγαπάω τόσο πολύ.
Δεν είμαι τελικά τόσο ανήμπορη όσο νόμιζα.
Είμαι ίσως πολύ πιο ισχυρή από όλα αυτά τα τυχάρπαστα, «αλώβητα» ανθρωπάκια της σειράς που φλυαρούν ανούσια και περιφέρουν άσκοπα ένα άδειο κουφάρι.
Ζητείται ψυχή σε άδεια κουφάρια και άντε να την βρεις τώρα.
Αδύνατον να βρεθεί κάτι ανύπαρκτο.
Μετατράπηκε η φλυαρία του μυαλού μου σε απέραντη ησυχία και μεταφέρθηκε στην ψυχή μου.
Τώρα άρχισα να γαληνεύουν οι σκέψεις μου.
Αφήστε με να αναπαυθώ όπως ξέρω και νομίζω ότι μου αξίζει.
Μαρίσα Παππά
Γεννήθηκα στην Αθήνα με καταγωγή από τον νησί των Ιπποτών. Γράφω βιωματικά και παίρνοντας καθημερινές εικόνες από το περιβάλλον μου. Όλο αυτό το χρωστάω σε έναν άντρα μου με εμπνέει για όλα αυτά που κάνω. Στον άντρα της ζωής μου. Έχουμε κοινά όνειρα με στόχο να πραγματοποιηθούν. Διότι το «εμείς» και το «μαζί» είναι από τις πιο ισχυρές λέξεις που υπάρχουν. «Εμείς μαζί» λοιπόν μπορούμε τα πάντα, αρκεί να το θέλουμε.
Πηγή: http://wp.loveletters.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.