ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ!

Γράφει η Χριστίνα Σεμίδαλις*

• Αποκλειστικά για το παρόν ιστολόγιο 

Και έγραψε ο Τζώρτζ Οργουελ στο βιβλίο του:"1984": "ο πόλεμος κατ ουσίαν είναι η καταστροφή, όχι απαραίτητα της ανθρώπινης ζωής, αλλά των προϊόντων του ανθρώπινου μόχθου. Ο πόλεμος είναι ο τρόπος, με τον οποίον μπορούν να καταστραφούν, να διαλυθούν στην στρατόσφαιρα ή να βυθιστούν στα βάθη της θάλασσας υλικά, που αλλιώς θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να κάνουν τις μάζες να ζουν πιο άνετα και κατά συνέπεια να σκέφτονται περισσότερο από όσο είναι επιθυμητό." 

Αλήθεια γιατί γίνονται πόλεμοι; Αλήθεια τι υπάρχει να μοιράσουμε σε αυτή την μπάλα που τελικά δεν ανήκει σε κανέναν και ανήκει σε όλους μας; Τόσος πόνος, τόση αγωνία, τόση ορφάνια προκειμένου να αποδοθεί η υπεραξία των βιομηχανιών όπλων;

Αν σταματούσαν να παράγουν όπλα οι βιομηχανίες και στρέφονταν σε εξεύρεση τρόπων να εξαλειφθεί η πείνα στον τρίτο κόσμο, ή να βρεθεί νερό ή να βρεθεί το φάμακο κατά του καρκίνου, τότε θα είχαμε έναν καλύτερο κόσμο. Οι κυβερνήσεις δεν θέλουν άτομα σκεπτόμενα. Τα σκεπτόμενα άτομα -ίσως οι ακτιβιστές-αποτελούν μια απειλή. Συχνά είναι σε θέση να ξεσκεπάσουν και να εμποδίσουν ακόμα τα σχέδιά των. 

Ο ανθρώπινος μόχθος αποτελείται από το κομμάτι της καθημερινότητας που επιτρέπει στο άτομο να επιβιώνει αποκτώντας τα απαραίτητα. Αυτά είναι τόσα όσα του επιτρέπει το κατά κεφαλήν εισόδημα κατά χώρα. Παρατηρείται το φαινόμενο χρεωμένες χώρες να σπαταλούν κατ αναλογία περισσότερα κονδύλια σε αμυντικές δαπάνες παρά σε δαπάνες για την παιδεία ή την έρευνα. Και τότε; Το σκεπτικό είναι ότι όσο υπάρχει ο ΕΧΘΡΟΣ τόσο η αμυντική δαπάνη διατηρείται. Μα συντηρείται σε κάποιες περιπτώσεις αυτός ο ΕΧΘΡΟΣ ώστε να είναι αποτέλεσμα ζοφερής μυθοπλασίας και αποτέλεσμα προπαγάνδας. 

Η δική μου πρόταση αφορά το εξής: αν κάθε όπλο γίνονταν βιβλίο ή ταξίδι τότε ο άνθρωπος θα κέρδιζε με τη γνώση του τη σοφία για να κατανείμει τα κονδύλια στην χώρα του με τρόπο αξιοζήλευτο. 

*Πολιτικός Επιστήμων