ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΑΘΩΩΣΗΣ ΑΔΙΚΙΩΝ!

Γράφει ο Γιάννης Λαζάρου

Όλους τους έχουμε πιάσει στο στόμα μας, τους έχουμε ξεβαφτίσει και καλώς πράξαμε, γιατί άλλα όπλα δεν έχουμε. Όλους εκτός από αυτούς που τελικά οι Έλληνες θα έπρεπε να ζητήσουν τα ρέστα. Τους Δικαστές.
Τι θα ήταν το Μνημόνιο αν οι δικαστές όλης της δικαστικής ιεραρχίας έκαναν το μοναδικό καθήκον που είχαν και έβαζαν χειροπέδες στον Γιώργο Παπανδρέου στο Καστελόριζο για εσχάτη προδοσία και καταπάτηση του Συντάγματος; Απλά δεν θα είχαμε Μνημόνιο. 

Τι θα ήταν οι κυβερνήσεις συνασπισμού σωτηρίας αν οι δικαστές τηρούσαν τους νόμους και διέλυαν την Βουλή διότι άνευ πλειοψηφίας, δημοκρατική κυβέρνηση δεν γίνεται. Θα είχαμε δημοκρατία. Από την εποχή του Όθωνα είχαμε να δούμε διορισμένους πρωθυπουργούς και εμείς μέσα σε ένα χρόνο είδαμε δύο: Τον Παπαδήμο και τον Πικραμένο. Διορίστηκαν από ποιους; Μα από την ίδια την Δικαιοσύνη εις το όνομα της μη χρεοκοπίας. 

Τι θα ήταν η χρεοκοπία αν η Δικαιοσύνη έπραττε τα νόμιμα; Δεν θα υπήρχε διότι χρεοκοπία κηρύσσουν οι κυβερνήσεις και όχι οι χώρες. Χώρα ανεξάρτητη ποτέ δεν χρεοκοπεί.

Τι θα ήταν όλα τα έργα «δημοσίου συμφέροντος» που απλά δίνουν δωρεάν ελληνική κυριαρχία στην κάθε Ελ Ντοράντο που είδε πόρτα ανοιχτή και μπήκε; Θα υπήρχαν έργα με την κυριαρχία του κράτους τηρώντας όλους τους νόμους προστασίας του περιβάλλοντος και της προστασίας της εθνικής περιουσίας και όχι έργα με την κυριαρχία του επιφανειούχου χωρίς τουλάχιστον να πληρώνουν τους ανάλογους φόρους που πληρώνουν οι Έλληνες στο κράτος.

Φθάσαμε με την σιωπή της Δικαιοσύνης που κατάντησε από εντολέας, υπηρέτης προδοτών σε αυτά που διαδραματίζονται 15 ημέρες μετά τις εκλογές: Να στέλνουν επιστολές διοικητικοί δικαστικοί και εισαγγελείς στην εκτελεστική εξουσία ότι παραβιάζει δικαστικές αποφάσεις. Και τι κάνει η κυβέρνηση; Βάζει το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους και με όπλο τον Άρειο Πάγο βουλώνει τα στόματα στους δικαστικούς της κάτω βαθμίδας. Μετά την αθωωτική απόφαση υπέρ της κυβέρνησης από τον Άρειο Πάγο είδαμε ότι τελικά δεν έχουμε Ανώτατο Δικαστήριο αλλά Υπουργείο Αθωωτικών Αποφάσεων. Μετά από αυτό και μετά την αντισυνταγματική απόφαση του Ανώτατου Συμβουλίου Εργασίας για την ομαδική απόφαση των χαλυβουργών οι δικαστές θα έπρεπε να πάνε να πλύνουν κανένα πιάτο διότι οι γυναίκες (βλέπε καθαρίστριες) στην Ελλάδα απέδειξαν ότι δεν πλέουν πιάτα αλλά καθαρίζουν τα κούτελα των ανδρών με την επιμονή τους για Δίκαιο.

Μην προσβάλουμε τους Αρειοπαγίτες. Μην προσβάλουμε τις δικαστικές αίθουσες, μην προσβάλουμε τους δικαστές γιατί θα μάς μπουτζουριάσουν για ασέβεια. Εδώ γελάμε! Αφού την φυλάκιση την έχουμε σίγουρη ούτως ή άλλως. Θες για δικαστική απόφαση για τα αντισυνταγματικά χρέη προς το δημόσιο, θες για αντισυνταγματικά χρέη προς τα ασφαλιστικά ταμεία, θες γιατί απλά γράφει η ταυτότητά σου Έλληνας, το κελί 33 θα το δεις κι ας ήσουνα καλό παιδί.

Θα μου πεις εδώ καθόταν σύσσωμη η Δικαιοσύνη και έβλεπε τους μπάτσους να ανοίγουν κεφάλια αμάχων κάθε φορά που κατέβαιναν στο Σύνταγμα ζητώντας Δικαιοσύνη, το πως θα βγάλει ο Άρειος Πάγος συνταγματικές τις απολύσεις είναι το θέμα; Εδώ ο Μπουμπούκος σκότωσε ανθρώπους απαγορεύοντας τους την άμεση πρόσβαση στην Υγεία και ένας δικαστής δεν είδε τίποτε μεμπτό σε αυτό, θα κοιτάξει τώρα πώς θα τα βγάλουν πέρα 400 απολυμένοι;

Δεν είναι ο Θεός πάνω από το Κράτος, δεν οι κυβερνήσεις πάνω από το Κράτος, δεν είναι ο λαός πάνω από το Κράτος, δεν είναι η Δημοκρατία πάνω από το Κράτος. Πάνω από το Κράτος είναι μόνο η Δικαιοσύνη. Είναι αυτή που υπηρετεί μόνο τους νόμους Δικαίου και όχι τους νόμους καμίας Βουλής.

Η Δικαιοσύνη είναι αυτή που αποτρέπει την αποκτήνωση μιας κοινωνίας, δηλαδή ακριβώς το αντίθετο από αυτό που συμβαίνει εδώ και 5 χρόνια στην Ελλάδα με την αγαστή συμπαράσταση της ελληνικής “Δικαιοσύνης”.

Μόνο η Δικαιοσύνη έχει δικαίωμα για την ζωή ή ο θάνατο ενός ανθρώπου και όχι ο κάθε υπουργίσκος που μέσω 100.000 πληρωμένων ψήφων κάνει ό,τι του γουστάρει. Η Δικαιοσύνη δεν στηρίζεται σε ψήφους, ούτε σε πρωτόκολλα. Όπως δικάζει εσένα βάζοντάς σου χειροπέδες για εξύβριση αρχής, έτσι βάζει χειροπέδες και στον κάθε πολιτικάντη για εξύβριση ιερών και οσίων μέσω ψευτονόμων και διεθνών συμβολαίων. Ο Δικαστής δεν είναι συμβολαιογράφος για να τηρεί τα όσα λένε τα αιματοβαμμένα Μνημόνια. Ο Δικαστής είναι αυτός που βάσει Δικαίου παίρνει τέτοιου είδους συμβόλαια και τα τρίβει στην μούρη του καθένα που τολμά να τα συντάσσει και να τα υπογράφει.

Η Δικαιοσύνη δεν κάνει διάλογο και ούτε περιμένει καμιά απολογία από τους αυτουργούς βιασμών συνειδήσεων, δολοφονιών, καταχρήσεων δημοσίου χρήματος, αποφάσεων υπέρ «εθνικού συμφέροντος» Μόνο η Δικαιοσύνη κρίνει το εθνικό και το απόλυτο συμφέρον. Ρίχνει πέλεκυ σε όσους τολμούν να θέσουν σε κίνδυνο ζωής ακόμα και το τελευταίο πλάσμα που ζει στην κυριαρχία της.

Η Δικαιοσύνη δεν έχει ένσημα διότι οι υπηρεσίες απέναντι στην Δικαιοσύνη δεν έχουν χρηματικό αντάλλαγμα. Όταν μπει το χρηματικό αντάλλαγμα τότε παύεις να είσαι Δικαστής και απλά είσαι υπάλληλος αυτού που σε πληρώνει. Και για να συνεχίσει να σε πληρώνει θα πρέπει να κάνεις αυτό που σου λέει.

Δεν υστέρησε η Ελλάδα από πολιτικούς, η Ελλάδα υστέρησε από Δικαιοσύνη. Ο πολιτικός από την πρώτη εμφάνιση που έκανε στον πλανήτη μόνο ένα σκοπό είχε: Να ηγηθεί με όποιο κόστος και μπροστά στην προσωπική του εδραίωση να μην λογαριάσει ούτε λαό, ούτε ανεξαρτησία, ούτε ελευθερία.

Η Ελλάδα υστέρησε από Δικαιοσύνη που μπροστά στα ανδρείκελα ψηφισμένα ή διορισμένα στέκεται σούζα για να μην χάσει τα προνόμια της αφαιρώντας συνειδητά το θεμέλιο της ίδιας της Δικαιοσύνης: Προνόμιο είναι να πράττεις το Δίκαιο και αυτό είναι η υπέρτατη υπηρεσία απέναντι σε μια χώρα και σε έναν λαό.

“Στον Τοίχο”

Πηγή: http://www.logiosermis.net