Νίκος Σταυρίδης, γεννήθηκε στο Βαθύ της Σάμου το 1910 και ήταν ένας από τους σπουδαιότερους κωμικούς του ελληνικού κινηματογράφου και του θεάτρου. Ως παιδί δούλευε δίπλα στον πατέρα του ο οποίος διατηρούσε μπακάλικο. Στη συνέχεια έγινε βοηθός καραγκιοζοπαίχτη και βοηθός μηχανικού προβολής. Παράλληλα, ασχολούνταν με τον στίβο και το άλμα επί κοντώ.
Αργότερα ήρθε στην Αθήνα, το 1928. Αρχικά δούλεψε σε αποθήκη υλικού πολέμου στον Πειραιά. Εκεί η δουλειά του ήταν να τοποθετεί τις αρβύλες κατά μέγεθος. Τα χρήματα που έπαιρνε ίσα ίσα έφταναν για ένα πιάτο φαγητό την ημέρα. Και στην αποθήκη πήγαινε κάθε μέρα με τα πόδια.
Πείστηκε να ασχοληθεί με το μουσικό θέατρο όταν παρακολούθησε στο θέατρο «Έντεν», μια παράσταση με τον Β. Αυλωνίτη. Ο Σταυρίδης δεν είχε κωμική φάτσα, όπως σημείωναν με νόημα οι σκηνοθέτες και οι παραγωγοί, είχε όμως φωνή τενόρου και μεγάλο ταλέντο στο τραγούδι. Την επόμενη χρονιά εμφανίστηκε για πρώτη φορά πάνω στη σκηνή, μαζί με τον Αυλωνίτη στο έργο «Λοβιτούρα». Αν και το ξεκίνημα ήταν φειδωλό: στον πρώτο του ρόλο έκανε τον λούστρο που γυάλιζε τα παπούτσια του Αυλωνίτη. Μόλις τελείωνε το βάψιμο, έβγαζε από το κασελάκι του ένα χαρτόσημο των 30 λεπτών και αφού το σάλιωνε, το κολλούσε στο παπούτσι του Αυλωνίτη: «Μία το βάψιμο, τριάντα το χαρτόσημο, μία και τριάντα», έλεγε σατιρίζοντας τους φόρους μέσω χαρτόσημων της κυβέρνησης.
Οι εμφανίσεις του συνεχίστηκαν στην οπερέτα, το βαριετέ και την επιθεώρηση. Δεν άργησε να αγαπηθεί από το κοινό και καθιερώθηκε ως ένας από τους καλύτερους κωμικούς της μουσικής σκηνής.
Νίκος Σταυρίδης και αυτοκτονία
Σε ότι αφορά τη ζωή του Νίκου Σταυρίδη δεν είναι γνωστό ότι πριν φτάσει στην καταξίωση, επιχείρησε να αυτοκτονήσει. Συγκεκριμένα όταν έκανε τα πρώτα του βήματα του του έδωσαν την ευκαιρία να κάνει ένα νούμερο με την Κούλα Γκιουζέπε στο θέατρο «Έντεν» του Θησείου, αλλά δεν είχε επιτυχία.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να απελπιστεί και να απογοητευτεί. Πήρε ένα μπουκάλι ούζο και ανέβηκε στην Ακρόπολη για να αυτοκτονήσει. Μεθυσμένος όπως ήταν όμως, ξέχασε για ποιο λόγο πήγε στον Ιερό Βράχο και έτσι η αυτοκτονία δεν τελέστηκε.
Τη δεκαετία του 1940, άρχισε να συγκροτεί δικούς του θιάσους και να συνεργάζεται με σπουδαίους συναδέλφους του. Μεσολάβησε το διάστημα 1954-55, κατά το οποίο ίδρυσε μαζί με τον Τάκη Μηλιάδη και τη Νανά Σκιαδά τον θίασο «Ελληνική Μουσική Κωμωδία». Για πρώτη φορά έπαιξε στη μεγάλη οθόνη το 1950, στην ταινία του Νίκου Τσιφόρου, «Έλα στον θείο» και συνέχισε να εμφανίζεται σε ταινίες του ίδιου, όπως «Η ωραία των Αθηνών», «Η φτώχεια θέλει καλοπέραση», «Φτωχαδάκια και Λεφτάδες».
Οι μεγάλοι σκηνοθέτες της εποχής τον επέλεγαν σταθερά πια στις νέες τους ταινίες και οι Τσιφόρος, Λάσκος, Σακελλάριος, Γλυκοφρύδης, Γρηγορίου, Ανδρίτσος έπιναν νερό στο όνομά του.
Ο Νίκος Σταυρίδης ήταν φανατικός Ολυμπιακός. Δεν έλειπε ποτέ από τις εξέδρες του σταδίου Γ. Καραϊσκάκης. Στις παραστάσεις του πάντα έλεγε κάτι για την αγαπημένη του ομάδα. Όταν ήρθε στην Ελλάδα ο Υβ Τριαντάφυλλος, φώναζε συνεχώς Υβ-Υβ, που ήταν και το σχετικό σύνθημα της εποχής. Μια φορά που ο ποδοσφαιριστής πήγε στο θέατρο να τον παρακολουθήσει, ο Σταυρίδης τον ανέβασε στην σκηνή.
Ο Νίκος Σταυρίδης είχε αποτραβηχτεί στη γενέτειρά του στη Σάμο για τα γεράματά του. Ο μεγάλος κωμικός του ελληνικού κινηματογράφου, Νίκος Σταυρίδης πέθανε σε ηλικία 77 ετών, στις 12 Δεκεμβρίου του 1987.
Με πληροφορίες από enimerotiko.gr
Πηγή: https://www.apotis4stis5.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.