ergasia.jpg
Το ότι ο κόσμος της εργασίας παράγει πλούτο δεν αποτελεί μια μαρξιστική προσέγγιση, αλλά μια ρεαλιστική αποτύπωση των πραγμάτων. Η εργατική τάξη, με την ευρεία έννοια του όρου, είναι αυτή που φέρνει ανάπτυξη, είναι αυτή που δημιουργεί πλούτο και υπεραξία.
Η εργατική τάξη, από την εμφάνισή της, παλεύει για καλύτερες συνθήκες εργασίας, παλεύει για πιο ανθρώπινα ωράρια, παλεύει για δικαιώματα.
Η πάλη είναι συνεχής και είναι ενάντια σ' αυτούς που θέλουν την εργατική τάξη υποταγμένη και την αξία της εργασίας φτηνή, για να μπορούν αφενός να ελέγχουν τους εργαζόμενους και αφετέρου να πλουτίζουν χωρίς όρια.
Η πραγματική αξία της εργασίας δεν αποδόθηκε ποτέ στους εργαζόμενους, ούτε μισθολογικά ούτε νομοθετικά.
Παρ' όλα αυτά, οι εργαζόμενοι, μέσα από αιματοβαμμένους, χωρίς καμιά υπερβολή, αγώνες, κατάφεραν να αποκτήσουν δικαιώματα. Οκτάωρο, Κυριακή αργία, άδειες κλπ. κλπ. κλπ. Τίποτα δεν υπήρξε δεδομένο. Μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι όλα τα πράγματα έχουν ένα κύκλο ζωής. Μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι οι εργασιακές σχέσεις χρειάζονται επανακαθορισμό. Δεν θα διαφωνήσουμε. Θα διαφωνήσουμε με την κατεύθυνση.
Η ανάκαμψη της οικονομίας και της εργασίας είναι θέμα προσανατολισμού. Είναι βέβαιο πως η περαιτέρω ελαστικοποίηση της εργασίας θα βυθίσει τους εργαζόμενους σε μια νέα κρίση, μια κρίση όχι μόνο στα εργασιακά δικαιώματα, αλλά και, προφανώς, στην ποιότητα ζωής. Σε μια εποχή που η τεχνολογία, η τεχνητή νοημοσύνη, η αυτοματοποίηση, η ρομποτική και το internet εξοικονομούν χρόνο εργασίας, ο προσανατολισμός θα έπρεπε να είναι στη μείωση του χρόνου εργασίας χωρίς μείωση των μισθών. Τα επιτεύγματα της τεχνολογίας πρέπει να ενσωματωθούν θετικά στις εργασιακές σχέσεις και υπέρ των εργαζομένων, υπέρ της κοινωνίας δηλαδή.
Ο πλούτος, που εξακολουθεί να παράγεται από την εργατική τάξη, αν διανεμόταν στους φυσικούς δικαιούχους του, θα έφερνε την πολυπόθητη ανάπτυξη και την πολυπόθητη ποιότητα ζωής για τους εργαζόμενους και την κοινωνία.
Αντί λοιπόν να συζητάμε προς αυτή την κατεύθυνση, συζητάμε, ως σχήμα οξύμωρο, για την κατάργηση του οκταώρου, για απλήρωτες υπερωρίες, για διευθέτηση του χρόνου εργασίας. Και η συζήτηση αυτή γίνεται σε μια στιγμή αδυναμίας του εργατικού δυναμικού, με έναν στους πέντε μας να είναι άνεργος και πάνω από το 50% των ανέργων αυτών να είναι μακροχρόνια άνεργοι. Επισημαίνουμε ότι η μείωση του χρόνου εργασίας θα συμβάλει στην αποκλιμάκωση της ανεργίας σε αντίθεση με την ελαστικοποίηση της εργασίας, τις απλήρωτες υπερωρίες και την ομηρία των εργαζομένων από μεγάλες επιχειρήσεις που θα κρατήσει εκτός εργατικού δυναμικού μεγάλο αριθμό ανέργων.
Αυτή η πολιτική, αυτή η στρατηγική, εξυπηρετεί τις πολύ μεγάλες επιχειρήσεις, οι οποίες θα αγοράζουν την εργασία όσο πιο φτηνά γίνεται και θα μεγεθύνουν τα κέρδη τους. Αυτός ο περίεργος πλουτισμός των ολίγων δεν συμβάλει σε μια ευημερούσα κοινωνία. Συμβάλει, αντιθέτως, σε μια κοινωνία δυο ταχυτήτων, όπου η μια κατηγορία, η μεγάλη, των εργαζομένων, θα βλέπει την αξία της εργασίας να μικραίνει και την κοινωνία να οπισθοδρομεί.
Το “πείραγμα” του οκταώρου με επιφάσεις φιλεργατικών μεταρρυθμίσεων και αναπτυξιακών προοπτικών, θέτει σε αμφισβήτηση, όχι μόνο ένα ιερό κεκτημένο, αλλά και την κλίση του αυχένα του εργατικού δυναμικού μπροστά στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Πρόκειται για μια Κερκόπορτα, που έρχεται να σαρώσει τα δικαιώματα των πολλών και να μας μετατρέψει σε ένα καλογυαλισμένο γρανάζι στον βωμό του ολιγαρχικού κέρδους. Επιπλέον, βάζει τον διαπραγματευτικό πήχη σε τόσο υψηλό επίπεδο, που να θεωρήσουμε νίκη το όποιο κοκκαλάκι μας πετάξουν.
Το ‘πείραγμα” πείραμα, των εργασιακών δικαιωμάτων, όπως δρομολογείται από την Κυβέρνηση θέτει σε άλλη τροχιά σε άλλη κατεύθυνση το μέλλον της εργασίας.
Οφείλουμε να διατρανώσουμε όλοι ότι η κεκτημένη με αίμα και αγώνες σημαία του οκταώρου δεν υποστέλλεται. Αντιθέτως, διεκδικούμε μείωση εργασιακού ωραρίου, χωρίς καμία μείωση απολαβών.
* ο Γιώργος Μακράκης Πρόεδρος Ομοσπονδίας Ο.Α.Ε.Δ.
Πηγή: https://left.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.