Όταν η μέρα ξηλώνει όσα υφαίνει η νύχτα
Το σώμα μουδιάζει
Τα χέρια αιωρούνται στο κενό
Οι φλέβες διαγράφονται κάτω από το δέρμα
Όταν η μέρα ξηλώνει όσα υφαίνει η νύχτα
Το χαμόγελο πληγώνει τα χείλη
Το γκρι ζωγραφίζει σκιές διεκδικώντας το μαύρο
Το δάκρυ παλεύει στην κόγχη του ματιού να ελευθερωθεί
Το μυαλό σταματά στις στιγμές
Όταν η μέρα ξηλώνει όσα υφαίνει η νύχτα
Ένας καινούργιος δρόμος χαράζεται πάντα μπροστά
Ευδοκία Σταυρίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.