Ο Ήλιος δεν μας ρωτά ποτέ αν θα ανατείλει
Και η Ζωή ξεχύνεται ασυγκράτητη
Σαν μανιασμένη καταιγίδα, σαν χείμαρρος ορμητικός,
σαν φλογερός εραστής που αναζητά την ερωμένη του
Κι οι εποχές διαδέχονται η μια την άλλη σαν φύσημα του αγέρα
Μα μόνο σαν χαμογελάσει η άνοιξη
η καταιγίδα θα γίνει ψιχάλα, ο χείμαρρος ρυάκι
κι οι σύντροφοι θα ανταμώσουν στα χρώματα και τις σιωπές
σχεδιάζοντας το καλοκαίρι τους
Ευδοκία Σταυρίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.