ΠΟΙΗΣΗ: "ΜΙΑ ΛΕΞΗ ΕΛΑΧΙΣΤΗ"!

Tης Χριστίνας Κόλλια // *

-στη μνήμη της Κατερίνας Αγγελάκη Ρουκ-

Μια λέξη ελάχιστη

Μου’ λεγες πως τα σπίτια τα παλιά

κρατάνε τον υγρό καιρό

σε τοίχους που συχνά βουρκώνουν

και οι καθρέφτες τους με μάτια σιωπηλά

ανιστορούν στενάζοντας τα σωθικά τους.

Κι όπως ερμήνευες στιγμές αλλοτινές

με προφητείες για τις τόσες που θα έρθουν

ένιωθα το πικρό να γίνεται γλυκό

και το ανάλαφρο να σέρνει μυστικά ένα βάρος.

Στα σπίτια, είπες, τα παλιά,

ξεπλένει μια αργόσυρτη βροχή

με αφοσίωση αρχαίας παραμάνας,

σημάδια ονείρων στις κουρτίνες τις βουάλ

από ημέρες, Κυριακής, τροπαιοφόρες.

Κι όπως μιλούσαμε για ώρες γιορτινές

κι άλλες που πέρασαν σα μυροφόρες

είδαμε πώς η ποίηση αλλάζει τον καιρό

κι ήλιος αλλιώτικος τις στέγες του τυλίγει.

Τώρα, μονάχα, ένα θέλω να σου πω,

-ξέρω πως άργησα

κι είπα καλύτερα να σου το γράψω-

μια λέξη ελάχιστη, μικρή:

Ευχαριστώ.

* Η Χριστίνα Κόλλια είναι συγγραφέας, σύμβουλος ψυχικής υγείας & εμψυχώτρια εργαστηρίων δημιουργικής & θεραπευτικής γραφής

Πηγή: https://www.fractalart.gr