ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: ΠΑΝΟΣ ΝΙΑΒΗΣ, «Η ΣΙΩΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ»!

Ανθολόγηση- επιμέλεια: Καλομοίρα Πιέτρη- Αυγούστη //

Πάνος Νιαβής, «Η σιωπή του Θεού», από την ποιητική συλλογή «Η τριγωνομετρία των παθών», εκδ. Μελάνι

Σαν τελείωσε η λειτουργία

μπήκε στην εκκλησία μόνος του.

Λυτρωτική η σιωπή του Θεού,

θρόιζε τα αναμμένα κεριά.

Άκουσε τον αρχάγγελο τραχύ

να φωνάζει τ’ όνομά του.

Έξω βυσσοδομούσε η άνοιξη,

η ευσπλαχνία του έσβησε τα κεριά,

σκοτείνιασε ο ναός για τα καλά!

Δυο γενιές πεθαμένοι

αθέατοι, δρασκέλισαν την πόρτα,

συμψηφίζοντας πενήντα χρόνων,

ανοιχτούς λογαριασμούς

σκουριασμένης Λήθης.

Άρχισε να λειτουργεί άκοσμος,

κι ενύπνιος ο παπα Γιώργης,

ψέλνοντας τρεμάμενα

με φωνή ανάμνησης

νεκρός εδώ και τριάντα χρόνια!

Φωνές παιδιών κατέφθασαν

να παίξουν στο προαύλιο.

Κι όπως ήρθαν οι νεκροί αθέατοι

χάθηκαν στην κόχη τ’ ουρανού.

Η μέρα έγινε ξανά πλωτή

κι απέπλευσε κωπηλατώντας

στα ρηχά με βάρκα ενεστώτα.

Πηγή: https://www.fractalart.gr