ΧΡΩΜΑ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ!

Του Ιερομονάχου Νικόδημου

Το καλοκαίρι έλαμψαν τα δελφίνια
στην υγρασία της μνήμης

και πυκνώθηκε το αεικίνητο βάθος
με το χαμόγελο της αλμύρας. 

Φθινόπωρο ήχησαν
τα όβολα του χρόνου. 

Ο άνθρωπος ήπιε
τον μυρωδάτο χυμό της ζωής
άδειασε ως τον πάτο τ΄αλαβάστρινο
ποτήριτου καλού και του κακού. 

Συνομίλησε με την κακοτυχία
και την καλοτυχία σαν ξένος.

Έμεινε με τη γεύση του ακένωτου
τίποτα, της αιώνιας δίψας. 

[Από τη συλλογή «χρώμα των αιώνων»,Εκδόσεις ΩΡΑ] 

Πηγή: bibliotheque.gr