"ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΣΥΡΡΙΚΝΩΣΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ"!

Γράφει ο Βασίλης Λιόγκαρης 

Αλήθεια… ποιος από εμάς τους παλαιότερους δεν θυμάται την τρισχαριτωμένη αλλά και διαβολική ταινία «Αγάπη μου συρρίκνωσα τα παιδιά»;
Όπου στην ταινία ένας ανακατωσούρας, ιδιόρρυθμος και προβληματικός μπαμπάς, παίζοντας και συναρμολογώντας διάφορα μηχανήματα δικής του έμπνευσης και εφεύρεσης, κατάφερε να κάνει κάτι το απίθανο και απρόβλεπτο, να συρρικνώσει τα παιδιά του και να τα κάνει κάτι σαν μυρμήγκια που να κυκλοφορούν στο γκαζόν της αυλής σαν να βρίσκονται σε ένα τεράστιο πανύψηλο δάσος.

Βέβαια μη νομίζετε πως αυτά συμβαίνουν μόνο στο σινεμά…!

Εμείς θα αναφερθούμε σε κάτι αληθινό και παρεμφερές που συμβαίνει στον ίδιο μας τον τόπο. Εμείς θ’ αναφερθούμε σε έναν άλλο δικό μας μπαμπά (ή και μπαμπάδες), πράο, χαμογελαστό και υποταγμένο στους εταίρους (δανειστές).

Ο δικός μας μπαμπάς-που λέτε- πήρε ένα (και δυο και τρία) κιτάπι που λέγεται μνημόνιο και άρχισε τις αλχημείες του. Πέντε πάνω, πέντε κάτω μήπως και τα βρούνε. Το ζωνάρι όλο και σφίγγει, οι δανειστές μουρμουρίζουν και καταπιέζουν: «Αργείτε να έλθετε σε συμφωνία, αργείτε». Από κοντά και οι χθεσινοί μπαμπάδες της αντιπολίτευσης.

Πάλευε-που λέτε- ο δικός μας ο μπαμπάς, έβαλε όλη τη μαστοριά του και το γλυκό αυτάρεσκο χαμόγελο, ανακάτεψε συνειδήσεις, ιδεολογίες, αυταπάτες, διαστρεβλώσεις, προπαγάνδα, υπνωτικά… τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα, για να πετύχει τον σκοπό του(εξουσία) και να γίνει αρεστός στους εταίρους και να μη χάσει το τρένο που πηγαίνει ολοταχώς στην χώρα των θαυμάτων.

Ώσπου ένα πρωινό ύστερα από πολλές διαπραγματεύσεις, διαζυμώσεις και διαπλοκές , αναφώνησε χαρούμενος και τρισευτυχισμένος: «Αγάπη Ευρωπαϊκή Ένωση! Αγάπη μου Δ.Ν.Τ. Συρρίκνωσα τα μεροκάματα, συρρίκνωσα τους μισθούς, συρρίκνωσα τις συντάξεις, συρρίκνωσα τις δουλειές. Συρρίκνωσα τους μικρομεσαίους, τους επαγγελματίες, τους βιοτέχνες. Συρρίκνωσα την αγροτική παραγωγή. Πάνε οι ελιές , πάνε τα’ αμπέλια, πάει ο καπνός, η ζάχαρη, το βαμβάκι, τα εσπεριδοειδή, πάνε τα φρούτα.

Συρρίκνωσα και την βιομηχανική παραγωγή.

Πάνε τα ναυπηγεία, πάνε τα τσιμεντάδικα, πάνε τα χαλυβουργεία, πάνε οι κλωστοβιομηχανίες, πάνε τα ορυχεία, τα τρόφιμα και τα ποτά.

Πάνε τα όνειρα και οι ελπίδες της Νεολαίας. Τους εξαπέστειλα έξω από εδώ.

Συρρίκνωσα την υγεία, την πρόνοια, την παιδεία.

Συρρίκνωσα και τα σπέρματα των ανδρών και τις κοιλιές των γυναικών .Όλα τα συρρίκνωσα, όλα τα συρρικνώνω, επανέλαβε ξανά χαρούμενος ο δικός μας ο μπαμπάς.

Μόνο ένα δεν κατάφερε( και δεν θα το καταφέρει ποτέ) ο δικός μας μπαμπάς. Να συρρικνώσει τις καρδιές και την ψυχή των ανθρώπων της εργατιάς, της αγροτιάς, της νεολαίας,, των γυναικών, των ανέργων, τους αγώνες που χρόνο με το χρόνο θα μεγαλώνουν και θα μεγεθύνονται…!

Πηγή: https://atexnos.gr