Του Κυριάκου Δοσαρά
Μέσα στη καμένη γη
και τ ' αποκαίδια,
ξάφνου, λαμπυρίζει φως,
Μου ' φεξε το δρόμο
μέσα στο σκοτάδι,
μου απάλυνε τον πόνο
με λόγια τρυφερά σαν χάδι...
''Σταμάτα να θρηνείς...
υπάρχει ακόμη ελπίδα...''
Σκούπισα το δάκρυ μου,
μα δεν την ξαναείδα.
Ορφανός, χωρίς το φως της πια,
σβησμένη ηλιαχτίδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.