ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΣΕ ΠΟΣΟΣΤΟ 31%...!

Άρθρο του Γιάννη Β. Καραπανάγου

Οι Ευρωεκλογές, οι Περιφερειακές και οι Δημοτικές εκλογές ανήκουν πλέον στο παρελθόν, προσδίδοντας τη δική τους διάσταση στο πολιτικό παρόν και μέλλον της Χώρας μας.

Η ανάλυση των εκλογικών αποτελεσμάτων εξαρτάται από την οπτική γωνία εκείνων που επιχειρούν να προσεγγίσουν τα πράγματα.
Χαρακτηριστικό γνώρισμα των ευρωεκλογών, ο καλπασμός των ευρωσκεπτικιστών, λόγω της ολιγαρχίας που κατευθύνει τις τύχες ολόκληρης της Ευρώπης, ενώ η Ελλάδα δεν έστειλε ένα ηχηρό και σαφές μήνυμα προς την Ευρώπη της Μέρκελ και της Τρόικα. Δεν αντέδρασε για να επηρεάσει, δεν καταδίκασε, ανεξάρτητα από κομματική ταυτότητα και πολιτική ιδεολογία, δεν βροντοφώναξε: «Φτάνει πια! Δεν αντέχουμε άλλο τα μνημόνια και τις συνέπειες της εφαρμογής τους.» 
Αντιθέτως, το 31% του ελληνικού λαού, με την ψήφο του, επικρότησε την πολιτική της Τρόικα, της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, την υπογραφή των μνημονίων, την πολιτική της λιτότητας και της εξαθλίωσης, την ανεργία, την ακραία φτώχεια, τη μείωση μισθών και συντάξεων. 

 

Αν και ο ΣΥΡΙΖΑ, εν δυνάμει κόμμα εξουσίας, επικράτησε σε ολόκληρη την επικράτεια, εν τούτοις το εκλογικό του αποτέλεσμα δεν αντανακλά τη δυσαρέσκεια της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων που ψήφισαν αντιμνημονιακά κόμματα. Κι αυτό για το ρευστό και ομιχλώδες τοπίο που επικρατεί στις τάξεις του, εξ αιτίας αντιφατικών δηλώσεων στελεχών του και για έλλειψη ξεκάθαρης και αταλάντευτης πολιτικής και στρατηγικής για έξοδο από την κρίση. 
Βέβαια, η Αθήνα και η Αττική που βιώνουν περισσότερο, από κάθε άλλη γωνιά της Ελλάδος, την ανεργία, τα χαράτσια και την φοροεισπρακτική πολιτική της συγκυβέρνησης, ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ και εξέλεξαν, περιφερειάρχη, υποψήφια του, ενώ η περιφέρεια, μάλλον δεν έχει αντιληφθεί ότι η Χώρα μας είναι το «πειραματόζωο» των διεθνών κέντρων αποφάσεων, όπως έχει επίσημα παραδεχτεί και ο τέως Πρωθυπουργός Γιώργος Α. Παπανδρέου.
Η άνοδος της αριστεράς και η πρωτιά της θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ένα ακόμη «success story» του Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά! 

 

Να σημειωθεί ότι ο Αντώνης Σαμαράς έχει σπουδαίες επιτυχίες στο ενεργητικό του, όπως την πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη, την ίδρυση και τη διάλυση του κόμματος «Πολιτική Άνοιξη», την επιστροφή του στη Νέα Δημοκρατία και την ανάληψη της ηγεσίας της με τη βοήθεια του Δημήτρη Αβραμόπουλου, τη διαγραφή της Ντόρας Μπακογιάννη από τη Νέα Δημοκρατία, επειδή ψήφισε μνημόνιο, την μετέπειτα αλλαγή της πολιτικής του υπέρ των μνημονίων, τις προεκλογικές του υποσχέσεις στις εθνικές εκλογές του έτους 2012, που έμειναν υποσχέσεις, το χειρισμό του κόμματος «Χρυσή Αυγή» που, παρά τη φυλάκιση του αρχηγού και βουλευτών του, αύξησε το εκλογικό ποσοστό του και κατέλαβε την τρίτη θέση. 

 

Αντικείμενο παρατήρησης αποτελεί η ετυμηγορία του ελληνικού λαού, σε ποσοστό 31%, που ψήφισε τα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης. Ένα ποσοστό καταφανώς υπέρ της πολιτικής της Τρόικα και των κομμάτων της συγκυβέρνησης, ήτοι Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ, επιβραβεύοντας ταυτόχρονα τον ηγεμονικό ρόλο της Γερμανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ένα ποσοστό απόλυτα σεβαστό, αφού είναι απόρροια δημοκρατικών διαδικασιών αλλά δεν είναι απόλυτα κατανοητό και δεν καθίσταται ορατή η δικαιολογητική του βάση.
Από το αποτέλεσμα αυτό εκτιμάται ότι το 31% των ψηφοφόρων της Χώρας μας ζει σε μια τρισδιάτατη εικονική πραγματικότητα όπου όλα είναι ρόδινα. 

Εκτιμάται ότι το 31%  δεν έχει βιώσει τις συνέπειες των μνημονίων. 
Εκτιμάται ότι το 31% συμφωνεί με τις λανθασμένες πολιτικές των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας που μας οδήγησαν στη σημερινή κρίση  και νιώθει ότι είναι συνυπεύθυνο γι΄αυτό το αποτέλεσμα, υιοθετώντας την άποψη του Θεόδωρου Πάγκαλου πως ''όλοι μαζί τα φάγαμε''. 

Εκτιμάται ότι το 31% δεν έχει υποστεί τις συνέπειες της πολιτικής της λιτότητας, της μετατροπής των ιδιοκτητών ακίνητης περιουσίας σε ενοικιαστές των ιδίων των σπιτιών τους, λόγω της επιβολής των χαρατσιών. 

Εκτιμάται ότι το 31% δεν έχει συνειδητοποιήσει την ουσιαστική κατάργηση του Κράτους Πρόνοιας γιατί μάλλον δεν έχει επισκεφτεί ή νοσηλευτεί σε Ελληνικό Νοσοκομείο.  

Εκτιμάται ότι το 31% δεν έχει υποστεί μείωση μισθών και συντάξεων. 

Εκτιμάται ότι το 31% δεν είναι αποδέκτης των επιπτώσεων της ακραίας φτώχιας γιατί δεν βλέπει την αθρόα προσέλευση συνανθρώπων μας στα συσσίτια και την αναζήτηση τροφής σε κάδους σκουπιδιών. 

 

Εκτιμάται ότι το 31% δεν έχει ενημερωθεί για τις χιλιάδες των συνανθρώπων μας που αυτοκτόνησαν κατά τη διάρκεια της κρίσης.  

Εκτιμάται ότι το 31% δεν γνωρίζει για το ποσοστό ανεργίας στη Χώρα μας και το κύμα μετανάστευσης των νέων στο εξωτερικό.  

Εκτιμάται ότι το 31% έχει καταθέσει τα δισεκατομμύρια ευρώ στις Ελληνικές τράπεζες και σε Τράπεζες του εξωτερικού, οπότε δεν έχει βιοποριστικό πρόβλημα για να υπολογίζει κάθε ευρώ που πρόκειται να ξοδέψει σε καθημερινή βάση.  

Εκτιμάται ότι το 31% εξακολουθεί να πιστεύει πως η Χώρα μας είναι Εθνικά ανεξάρτητη και κυρίαρχη, πως οι τοκογλύφοι-δανειστές μας είναι λάτρεις της αρχαίας και της σύγχρονης Ελλάδος και πως κάποια στιγμή θα μας χαρίσουν τα δάνεια. 

Εκτιμάται ότι το 31% δεν αντιλαμβάνεται πως παρασύρεται από τα εκβιαστικά ψευτοδιλήμματα που θέτει η συγκυβέρνηση, ανάλογα με τις επικρατούσες περιστάσεις.
Εκτιμάται ότι το 31% θεωρεί αναγκαία την επιβολή και νέων μέτρων λιτότητας, νέων χαρατσιών και γιατί όχι και κουρέματος των καταθέσεων, όπως έγινε στην Κύπρο. Μάλιστα τεκμαίρεται, σ’ αυτήν την περίπτωση, ότι το 31% είναι έτοιμο να κάνει θυσίες υπέρ των αδυνάτων, στο πλαίσιο της περιβόητης αλληλεγγύης και να καταβάλει το ποσό των νέων μέτρων, εφόσον ληφθούν, αφού στο ποσοστό του 31% εικάζεται πως ανήκουν οι κατέχοντες. 

 

Επιπλέον στο ποσοστό αυτό θα πρέπει να προστεθεί και το υψηλό ποσοστό των πολιτών-ψηφοφόρων που δεν προσήλθαν στην κάλπη, ίσως απαξιώνοντας το πολιτικό μας σύστημα, αλλά αγνοώντας πως με τη ψήφο τους είναι ο μόνος τρόπος να εκδηλώσουν τις προθέσεις τους και τη βούλησή τους. Γιατί η αποχή είναι παθητική στάση και ερμηνεύεται κατά το δοκούν από τα σημερινά κόμματα εξουσίας, που διαχειρίζονται με μοναδικό τρόπο τις μεθόδους χειραγώγησης των μαζών.
Τι μας επιφυλάσσει το μέλλον δεν είναι γνωστό. Αρκεί το όποιο, έστω και ισχνό, μήνυμα αντίστασης του υπόλοιπου ποσοστού του ελληνικού λαού, που ψήφισε αντιμνημονιακά, να γίνει αντικείμενο επεξεργασίας από την Ευρώπη, την Τρόικα και τα κόμματα της συγκυβέρνησης, προς όφελος της ίδιας της ποιότητας της ζωής όλων μας!