ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ!

Γράφει η Χριστίνα Σεμίδαλις*

• Αποκλειστικά για το παρόν ιστολόγιο

 

Και έγραψε ο ΄Αρθουρ Σοπενχάουερ στο βιβλίο του "η τέχνη να είσαι ευτυχισμένος": "τουλάχιστον τα 9/10 της ευτυχίας μας βασίζονται στην υγεία και μόνο. Γιατί από αυτήν κυρίως εξαρτάται η ευθυμία της διάθεσής μας: όπου υπάρχει υγεία, ακόμα και τα χειρότερα εξωτερικά δεινά φαίνονται πιο ανεκτά από μια ευτυχισμένη στιγμή που όμως τη συνοδεύει η αγωνία της αρρώστιας".
΄Εχουμε βρεθεί όλοι κάποια στιγμή αντιμέτωποι με τον πόνο. Τον πραγματικό ανυπέρβλητο εκείνον πόνο όπου μονάχα οι προσευχές μας και η ατέλειωτη αγωνία μένουν συντροφιά μας. Τότε που ο χρόνος μοιάζει να σταματά ή να κυλά βασανιστικά αργά, περιμένοντας ένα θαύμα, μια παρουσία, μια καλή είδηση.
Τότε και μόνο τότε συνειδητοποιούμε ότι πως όσα και αν έχουμε ήμαστε ανήμποροι απέναντι στην αρρώστια. Πως η αρρώστια δεν κάνει διακρίσεις ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς, ανάμεσα σε κοινωνικές τάξεις. Ο άνθρωπος με τον άνθρωπο είμαστε ίσοι απέναντί της.

 

Και τότε, ξαφνικά, γίνεται το θαύμα. Μάτια ανοίγουν, χαμόγελα εμφανίζονται, ομιλίες ακούγονται. Και ξεχνάμε. ΄Ολα παίρνουν σιγά-σιγά τον δρόμο τους. Η ζωή μας επανέρχεται σε κανονικά επίπεδα, οι δραστηριότητές μας ξαναρχίζουν.
΄Ομως από τότε και στο εξής, ποτέ δεν θα είμαστε ίδιοι. Σαν να έγινε μια τροποποίηση μέσα μας και τα αισθήματά μας άλλαξαν. Ναι. Μόνο όποιος έχει περάσει στιγμές μεγάλου πόνου και αγωνίας το καταλαβαίνει. Τίποτε πια δεν θα είναι το ίδιο. Τα συνασθήματα μας έχουν άλλη υφή. Πιο αποφασιστική. Πιο ανθρώπινη. Πιο ουσιαστική. Μετράμε πια τον χρόνο που περνάει με άλλες διαθέσεις. Αξιοποιούμε την κάθε στιγμή. Ερχόμαστε πιο κοντά με τον συνάνθρωπο.
Είναι ωφέλιμο να βιώνουμε τέτοιες καταστάσεις. Δεν μας αφήνουν να ξεχνούμε ότι είμαστε μια ανάσα, μια κλωστή που μας χωρίζει από το άπειρο και ότι ποτέ δεν θα γνωρίζουμε πότε θα γίνει αυτό. Ας βρούμε λοιπόν την ευτυχία μας πριν είναι αργά.

*Πολιτικός επιστήμων