ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ!

Γράφει η Χριστίνα Σεμίδαλις*

• Αποκλειστικά για το παρόν ιστολόγιο

Και έγραψε ο Λέο Μπουσκάλια στο βιβλίο του "να ζεις,να αγαπάς και να μαθαίνεις": "την επόμενη φορά που θα περάσεις μπροστά από έναν καθρέπτη, κοίταξε μέσα και πες: Θεέ μου είναι αλήθεια! Είμαι μοναδικός! Ω, αν μπορούσαμε να το φθάσουμε αυτό! Και το καταπληκτικό είναι πως δεν έχει σημασία σε ποιο σημείο του εαυτού σου βρίσκεσαι. 

Τώρα απλώς αρχίζεις, γιατί να ξέρεις, πως κανείς δεν βρήκε ποτέ τα όρια των αθρώπινων δυνατοτήτων, της ανθρωπιάς. Είσαι ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΕΣ δυνατότητες." 

Δεν είναι ποτέ ότι φαίνεται. Συνήθως είναι μαζί με το φάινεσθαι και ότι υπάρχει. Και αυτό που υπάρχει είναι μοναδικό και υπέροχο. Η μορφή μας μάς δίνει το πλαίσιο που περιβάλλει το είναι. Αν το περιεχόμενο είναι όμορφο, τότε όμορφοι φαινόμαστε. Αν το περιεχόμενο είναι άσχημο, τότε η εικόνα είναι πλασματική.

Ο Νίκος Καζατζάκης έγραψε: "παρατέντωσέ με Θεέ μου και ας σπάσω". Ο άνθρωπος αντλεί δυνάμεις όσο ξετεντώνεται. Συνήθως λέμε έχουμε φθάσει στα όριά μας μα πάντοτε τα ξεπερνάμε. Πάντοτε η αντοχή είναι εκεί, να μας βγάλει από την απόγνωση του τέρματος. Και όλο ξετεντωνόμαστε. 

Ο πόνος είναι που μας καθηλώνει. Ο βαθύς, ο απόλυτος πόνος. Εκεί πραγματικά δοκιμαζόμαστε. Εκεί πραγματικά οι απεριόριστες δυνατότητές μας βρίσκουν χώρο και μας βοηθούν να πάμε παραπέρα. Ουσιαστικά να ζήσουμε.

΄Ημαστε μοναδικοί. Ο καθένας για το πρόσωπό του. ΄Η για το σώμα του. ΄Η για τις ικανότητές του. Μα η καρδιά μας και η ψυχή μας είναι μοναδικές. Γνωρίζουμε τι ήμαστε. Ναι, ήμαστε διαμαντάκια που κυλούν στα λασπόνερα και περιμένουν την ευκαιρία να τα σηκώσουν στο φως για να λάμψουν. ΄Ομως το χέρι του ειδικού που θα το κάνει αυτό πρέπει να είναι επιδέξιο. Για να μπορέσει να εκτιμήσει. Για να μπορέσει να κρατήσει. ΄Ομως λάμπουμε. Πλούσιοι όλοι γιατί έχουμε τα διαμαντάκια μας. Ας κάνουμε τον κόσμο απλά να μας θέλει!

*Πολιτικός Επιστήμων