ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ!

Γράφει η Χριστίνα Σεμίδαλις*

• Αποκλειστικά για το παρόν ιστολόγιο

Και μια παλιά παροιμία λέει: "αλίμονο σ εκείνον που μοναχά ελπίζει, σπέρνει χωράφια στο γιαλό και άνεμο θερίζει". Και μια δεύτερη λέει: "και τούτος ο ανήφορος κατήφορο θα φέρει". Και μια τρίτη: "έχει ο καιρός γυρίσματα".

Έμεινε η ελπίδα ότι κάτι σε αυτόν τον τόπο μπορεί και να αλλάξει. Ίσως περάσουν χρόνια, ίσως εγώ να μην προλάβω να το δω, όμως ίσως οι επόμενες γενιές να είναι πιο τυχερές. Και αυτό που θα αλλάξει είναι η θέση μας σαν πολίτες αυτής της χώρας. Ότι έγινε-έγινε. 

Όμως, κοιτάξτε τον απλό λαό, τους συμπολίτες μας πόσο άμεσα κινητοποιήθηκαν και προσφέρουν την αλληλεγγύη τους στους πληγέντες. 

Είναι απλοί άνθρωποι, εκτός κρατικού μηχανισμού, που έτρεξαν αμέσως να δώσουν ότι μπορούν, να πονέσουν και να προσφέρουν τον κόπο τους και τον μόχθο τους εκεί που ο κρατικός μηχανισμός στέκει βουβός και ασθμαίνει. 

Πάνω από όλα είμαστε άνθρωποι και ΄Ελληνες και αυτό το δείχνουμε όταν η ανάγκη περισσεύει. Το τραγικό είναι ότι οι ψυχές που χάθηκαν δεν γυρίζουν πίσω στη ζωή. Όμως προσπαθούν οι συνάνθρωποι να δώσουν ζωή στα καμένα με όσα μέσα μπορούν. Και αυτό είναι πολύ παρηγορητικό. Ο τρόπος που όλοι μαζί ενωνόμαστε μπροστά στην ανάγκη.

Κάποιες φωνές που βγήκαν και είπαν παράτερα πράγματα για δήθεν "θεία δίκη", εσείς οι άψογοι, οι τόσο τυπικοί χριστιανοί, προσέξτε μην πέσετε σε παραπτώματα. Μόνο και μόνο που άνοιξαν το στόμα τους και βγήκε χολή από μέσα, δηλώνει το μέγεθος της απομάκρυνσής τους από κάθε έννοια χριστιανισμού. Από κάθε έννοια αγάπης, συγχώρεσης και αλληλοβοηθείας, πράξεις που αποτελούν την πεμπτουσία της θρησκείας μας.

Ενώ οι άλλοι, οι εθελοντές, χωρίς πολλά λόγια, ανώνυμα και αποφασιστικά βάζουν πλάτη και χέρια για να βοηθήσουν την κατάσταση.

Αλήθεια η εκκλησία που είναι; Η Ιερά Σύνοδος ακόμα σκέφτεται με τι τρόπο θα ανακουφίσει τους πληγέντες;

Ελπίζω, με τον καινούργιο μήνα που μπήκε σήμερα, να σταματήσουν επιτέλους οι κακουχίες του λαού μας και να μπορέσει να ανακουφιστεί. Μας αξίζει σίγουρα μια καλύτερη τύχη. 

Έχουμε υποφέρει πολλά, όλοι μας, την τελευταία δεκαετία. Μας γέλασαν, μας χλεύασαν, μας εξευτέλισαν και τώρα θέλουν να μας αποτελειώσουν. 

Αμ δεν θα γίνει αυτό. Είμαστε το ευλογημένο έθνος. Ζούμε στην ομορφότερη χώρα του κόσμου, έχουμε την ψυχή μας καθαρή και δυνατή, αλλά, κυρίως, αντέχουμε. Γινόμαστε μια ατσάλινη γροθιά όταν χρειαστεί και το αποδείξαμε. Ελπίζω και εύχομαι κανείς να μην τολμήσει να μας απομακρύνει από τα ευλογημένα ετούτα χώματα, γιατί τότε θα διαπιστώσουν τη δύναμή μας.

Εύχομαι από καρδιάς, αυτό το συμβάν να είναι το τελευταίο. Να τελειώνει εδώ το κακό. 

Όμως, κυρίες και κύριοι, μην αυταπατάστε. Οι ΄Ελληνες είμαστε δυνατοί, θα τα καταφέρουμε. Αφού διώξουμε το κακό θα γίνουμε και πάλι κυρίαρχοι. Και τότε θα θαυμάσετε την αναγέννησή μας. Ως τότε, αλληλεγγύη, δουλειά και εγκαρτέρηση.

*Πολιτικός Επιστήμων