ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ!

Γράφει η Χριστίνα Σεμίδαλις*

• Αποκλειστικά για το παρόν ιστολόγιο

Και μια παλιά παροιμία λέει: "σα θες να δεις τον άνθρωπο σε πέτρα τονε κάτσε κι ανέ κουνά τα πόδια του στους κουζουλούς τον γράψε". Και μια δεύτερη λέει: "ο Θεός δίνει καρύδια αλλά δεν τα σπάει". Και μια τρίτη: "τα βάσανα ο Θεός τα δίνει για δοκιμασία".

Μόνοι μας πρέπει να πάρουμε την απόφαση και να ζήσουμε. Να κάνουμε και να φτιάξουμε τη ζωή που θέλουμε και που μας αξίζει. Κανείς άλλος εξόν από εμάς τους ιδίους δεν είναι σε θέση να κρίνει τι είναι καλό ή χειρότερο.
Προχωράμε με το χέρι της πίστης μας, αντάμα με το ριζικό μας, που είναι ολίγον αόριστο μιας και δεν το ξέρουμε. Το αναπάντεχο στη ζωή μας έχει το ρόλο του, αφού όπου κάνουμε πρόγραμμα έρχεται αυτό και το χαλάει. 

Η μοίρα, η μοίρα μας, μάς έδωσε προίκα αναπνοή και κίνηση, για να πορευτούμε στη διάρκεια του βίου μας. Εμείς τα ξοδεύουμε όπως διαλέξουμε. Και, άλλος είναι πιο εύστοχος στις επιλογές του, και άλλος είναι πιο άστοχος. 

Τα μηνύματα που κατά καιρούς λαμβάνουμε, αξιολογούνται μονάχα όταν ήμαστε σε νηφάλια κατάσταση και ποτέ σε κρίση πανικού. 

Τα μηνύματα υπάρχουν. Αρκεί να έχουμε ανοιχτό το μυαλό μας και καθαρή τη σκέψη μας για να τα εντοπίσουμε.

Και έρχεται κάποια φορά ο καιρός, που λιγοψυχούμε. Που φθάνουμε σε σημείο να σερνόμαστε. Που δεν θέλουμε να ανοίξουμε το παράθυρο στον κόσμο. Όλα μας φαίνονται τόσο σκοτεινά και απέλπιδα. Μάταια. Και αφηνόμαστε να παρασυρθούμε στην εσωστρέφειά μας. Τι πιο άδικο, άνθρωποι με τόσα προσόντα να αυτοκαταστρέφονται. Γύρω τους να βρέχει καρύδια, κι εκείνοι να μην απλώνουν το χέρι να πιάσουν ένα. 

Τις φορές που βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια τέτοιου είδους κρίση, χρήσιμο θα είναι να σηκώσουμε το κεφάλι ψηλά,να πάρουμε τρεις-τέσσερις βαθιές ανάσες, να κοιτάξουμε τον ήλιο κατάματα και να κλείσουμε τα μάτια. Το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό είναι το δυνατό φως του ήλιου που μας τυφλώνει. Έπειτα αρκεί να συνειδητοποιήσουμε ότι ήμαστε ζωντανοί. Σπουδαία κατάσταση αυτή. Γιατί όταν τη συνειδητοποιήσουμε πλήρως, σημαίνει ότι τίποτα δεν έχει χαθεί. Αν τελικά φθάσουμε στο σημείο να ιδρώσουμε κάτω από το φως του ζωοδότη, τότε έχουμε μια πρώτη αντίδραση. Και το ξύπνημα έρχεται.

Πολλοί συνάνθρωποί μας, σε όλα τα μέρη του πλανήτη, δεν είχαν το προνόμιο να ξυπνήσουν και κοιμούνται τον αιώνιο ύπνο. Εμείς, όμως εμείς που περάσαμε με επιτυχία τις δοκιμασίες που επέλεξε η ζωή για εμάς, βγήκαμε ζωντανοί, επιβιώσαμε. Πρέπει να το γιορτάζουμε κάθε στιγμή με κάθε δυνατό τρόπο. Αφήστε τα βάσανα στην άκρη, πιάστε ένα τραγούδι. Τραγουδήστε το δυνατά, χορέψτε το έστω και μόνοι. Ανοίξτε τα παράθυρα να μπει ο ήλιος, να σας ξυπνήσει και να σκοτώσει όλα τα μικρόβια του μυαλού. Το μυαλό μας είναι το μοναδικό μας εμπόδιο. Σε όποια δοκιμασία και να βρεθούμε, αν δεν λειτουργήσει το μυαλό για να βρει τη λύση, καταδικαζόμαστε αύτανδροι. 

Βοηθάμε το μυαλό μας κάνοντας όμορφες σκέψεις, φέροντας πολύ ωραίες εικόνες. Βοηθάμε τον εαυτό μας όταν έχουμε θετικά συναισθήματα. Πρέπει να βγάλουμε στην επιφάνεια τις θετικές ορμόνες. Αυτές που διατηρούν την χαρά και την ευεξία. 

Τότε, όλα θα βελτιωθούν. Τότε όλα θα επανέλθουν στη πορεία τους. Και σίγουρα εμείς θα βρούμε τον τρόπο όχι μόνο να κρατήσουμε, αλλά, και να σπάσουμε τα καρύδια που μας έδωσε Εκείνος.

*Πολιτικός Επιστήμων