ΣΑΜΟΘΡΑΚΗ: ΑΙΣΘΑΝΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ!

Γράφει η Εύη Κυριακοπούλου 

Λέγεται ότι από εδώ −το «Ιερό των Μεγάλων Θεών» της Σαμοθάκης− έχουν την προέλευσή τους τα Ελευσίνια μυστήρια, όταν Θράκες άποικοι των Αθηνών μετέφεραν τα έθιμά τους από τη γενέτειρά τους.
Τα Καβείρια Μυστήρια, όπως ονομάζονταν στη Σαμοθράκη, ήταν μυστήρια που αφορούσαν τη γέννηση της ζωής, σε αντίθεση με τα Ελευσίνια που σκοπό είχαν την κατανόηση, μεταξύ άλλων, της «διαδικασίας» του θανάτου.

Αρχαιολογικός Χώρος «Ιερού Μεγάλων Θεών»  
Λέγεται ότι από εδώ έχουν την προέλευσή τους τα Ελευσίνια μυστήρια. 

 

Σε μία τέτοια τελετή γνωρίστηκαν ο Φίλιππος Β’ με την Ολυμπιάδα, οι γονείς του Μεγάλου Αλεξάνδρου[1]. Εδώ, επίσης, ήρθε ο Ηρακλής να μυηθεί[2], γιατί πίστευαν πως «όσοι μυούνταν στα μυστήρια των Καβείρων αποκτούσαν τη δύναμη να αποφεύγουν τους κινδύνους, να πετυχαίνουν στις πιο αβέβαιες προσπάθειες και να νικούν τους εχθρούς»[3].
Το αντίγραφο της «Νίκης της Σαμοθράκης» βρίσκεται στο μουσείο του αρχαιολογικού χώρου του «Ιερού των Μεγάλων Θεών». Ακόμα όμως και αυτό, η «σκιά» του πραγματικού αγάλματος, είναι τόσο «ζωντανό» και η κίνησή του τόσο έντονη, που πραγματικά σε κάνουν να σταθείς και να το θαυμάσεις... 
[1]http://el.wikipedia.org/wiki/
[2]http://tro.gr/arxaia-sofia/theoi.htm[3]http://el.wikipedia.org/wiki/

Αντίγραφο της «Νίκης της Σαμοθράκης» Η κίνησή του είναι τόσο έντονη, που πραγματικά σε κάνει να σταθείς
και να το θαυμάσεις...

 

Αν έχετε πάει, θα έχετε διαπιστώσει ότι ο καθένας αποκομίζει τις δικές του εικόνες, εμπειρίες, συναισθήματα, δημιουργεί τις δικές του μικρές «εφευρέσεις», στην προσπάθειά του να περιγράψει αυτό το νησί. Το νησί που σε απελευθερώνει... Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι όλοι, δούλοι και ελεύθεροι, γίνονταν κοινό, θεατές και μύστες του ίδιου μυστηρίου, των ίδιων θεών. Των «Μεγάλων Θεών».
Αν, πάλι, δεν έχετε επισκεφτεί ακόμα τη Σαμοθράκη, τότε καλύτερα να μη διαβάσετε τίποτα πριν πάτε, ώστε να αφήσετε τις αισθήσεις σας και το νησί ελεύθερα... Το νησί θα σας οδηγήσει στα ταξίδια που θέλει, στις εμπειρίες τις οποίες σας επιφυλάσσει και στις αισθήσεις τις οποίες θέλει να σας ξυπνήσει.
Θα μπορούσε να είναι χώρα, θα μπορούσε να είναι πλανήτης... Θα μπορούσε να είναι τρόπος ζωής. Είναι ένα ταξίδι μέσα στο ταξίδι, καθώς μονοπάτια εμφανίζονται μπροστά σου και σε οδηγούν όπου αυτά θέλουν, και σίγουρα όχι εκεί που είχες στην αρχή νομίσει.

Μονοπάτι στο ποτάμι του «Φονιά»
Μονοπάτια εμφανίζονται μπροστά σου και σε οδηγούν όπου αυτά θέλουν...

Όλα τα μέρη μοιάζουν ίδια, και όμως είναι διαφορετικά, ενώ η αναζήτηση για ό,τι θέλεις από την αρχή να δεις μεταλλάσσεται τελικά σε κάτι που μοιάζει ποτέ να μη βρίσκεις, γίνεται για σένα το άδειο «Άγιο Δισκοπότηρο» και η αναζήτησή του ο στόχος.
Μα τα μονοπάτια σε πάνε αλλού και σου γνωρίζουν αυτό που το νησί θέλει να δεις, όλα έχουν ζωή και τα πιο παράξενα πράγματα ξεπηδούν μπροστά στα ματιά σου εκεί που δεν το περιμένεις, να σου θυμίσουν πως τίποτα δεν είναι όπως το ξέρεις. Ο πιο παράξενος καρπός στο κλαδί ενός αγνώστου(;) σε σένα δέντρου... ή ακόμα και το ίδιο το δέντρο...

---

Καρπός σε δέντρο στο μονοπάτι για το ποτάμι του «Χριστού»
Ο πιο παράξενος καρπός στο κλαδί ενός αγνώστου(;) σε σένα δέντρου...

---

Δέντρο στο ποτάμι του «Φονιά»
ή ακόμα και το ίδιο το δέντρο...


 

Και εκεί που νομίζεις ότι εσύ αποφασίζεις... όλα γύρω σου αρχίζουν να σου μιλάνε, να σε καθοδηγούν, να σε μαγνητίζουν, να σε μαγεύουν και να σε αλλάζουν...

Βάθρα στο ποτάμι του «Χριστού»
Όλα γύρω σου σε μαγεύουν, σε αλλάζουν...

Το πάνω είναι κάτω... Το νερό της θάλασσας μοιάζει να έχει πάρει τα βουνά και, ακολουθώντας τη ροή του, νομίζεις ότι μπορείς να πας παντού, να δεις τα πάντα, να τα γνωρίσεις όλα... Όμως, στην επόμενη στροφή, ο δρόμος ξανά χωρίζει.... Το νησί είναι ζωντανό!

Μονοπάτι για το ποτάμι του «Χριστού»
Νερό από τη θάλασσα μοιάζει να έχει πάρει τα βουνά και, ακολουθώντας τη ροή του, νομίζεις ότι μπορείς να πας παντού, να δεις τα πάντα, να τα γνωρίσεις όλα...

---

Μονοπάτι στο ποτάμι του «Φονιά»
Το νησί είναι ένας ζωντανός οργανισμός!

 
Νιώθει τι θες, τι είναι αυτό που πραγματικά χρειάζεσαι και όλα παίρνουν το δρόμο τους, για να καταλήξεις σε μια υπέροχη βάθρα με κρυσταλλένιο νερό, που άλλοι το πίνουν και άλλοι το αγκαλιάζουν, μπαίνουν μέσα και γεμίζουν από αυτό.

---

Νύμφη στον καταρράκτη, κοντά στη «Γριά Βάθρα»
Άλλοι το πίνουν και άλλοι το αγκαλιάζουν, μπαίνουν μέσα και γεμίζουν από αυτό...
Νύμφες του νερού...


 

Μια χαμένη ξεγνοιασιά, καθαρότητα και αγνότητα ενός νερού όπως εκείνο στα λόγια των γιαγιάδων, που κρύβει και δίνει ζωή. Το κρύο των ποταμών δίνει τη θέση του στο ζεστό, το θειούχο, το ιαματικό, που αναβλύζει από τη γη, μέσα σε ένα σύννεφο θερμού αέρα (πίδακας θειούχου νερού δίπλα από τα ιαματικά λουτρά, στα Θέρμα Σαμοθράκης). Γεμίζει τη νύχτα σου με υδρατμούς και το όνειρο έτσι συνεχίζει, ακόμα και όταν δεν μπορείς πια να δεις, μες στο σκοτάδι, νιώθεις τη θέρμη του να σε αγκαλιάζει, για να σε ξεκουράσει, θαρρείς, και να σε ανταμείψει για την πορεία κατά τη διάρκεια της μέρας.
Κάθαρση...
Το μυαλό γεμίζει από εικόνες που τώρα πια δε βλέπεις, αλλά θυμάσαι, ξέρεις ότι είναι κάπου εκεί δίπλα σου...

---

Ηλιοβασίλεμα από το χωριό Προφήτης Ηλίας
Τώρα που ο ήλιος έχει πια δύσει...

Η θέρμη του νερού σε αγκαλιάζει, να σε ζεστάνει, τώρα που ο ήλιος έχει πια δύσει, να σε ξεκουράσει, για να μπορέσεις και αύριο να συνεχίσεις... το ίδιο ή κάποιο άλλο μονοπάτι που θα σε βγάλει εκεί που ήθελες από την αρχή ή και εκεί που ήσουν χτες ή απλώς εκεί που αυτό θέλει.... Και κάπως έτσι όλα είναι πιθανά..., νύμφες του νερού, δέντρα μέσα σε δέντρα, ξένοι καρποί, άνθρωποι και κατσίκια να ξεπηδούν εκεί που νομίζεις ότι έχεις φτάσει στο τέρμα... Όλα είναι εκεί, να σου πουν ότι το ταξίδι έχει μόλις αρχίσει!

---

Δέντρο με «πόδια», στο μονοπάτι για τον «Καταρράκτη του Φονιά»

Όλα είναι πιθανά, δέντρα μέσα σε δέντρα, το ταξίδι έχει μόλις αρχίσει!
 
Ξεχασμένοι θεοί και τόποι λατρείας, πάνω στους οποίους βάτα έχουν φυτρώσει...

---

Αρχαιολογικός Χώρος «Ιερού Μεγάλων Θεών»
Ένα νησί που είναι βουνό.

---

Θέα από τον «Πύργο του Φονιά»

---

Ζώα και άνθρωποι περπατάν στα ίδια μονοπάτια





Όσο ακόμα οι μνήμες είναι ζωντανές, 
Οι αισθήσεις δεν θέλουν να αφήσουν τη λήθη να τις σβήσει.
Ένα ταξίδι που θα ήθελε να γίνει στάση ζωής!

---

Δέντρο στην «Παχιά Άμμο»
Στάση ζωής!



 




Φωτογραφίες: Εύη Κυριακοπούλου και Τάσος Μενεγάκος.
Επεξεργασία φωτογραφίας: Ιουλία Λυμπεροπούλου 

Πηγή:CityMag-onlinemagazine